Δεν είμαι από τους τυχερούς που η απόσταση σπίτι-δουλειά είναι μικρή. Το αντίθετο. Από το σπίτι στη δουλειά και από τη δουλειά στο σπίτι, είτε από την Εθνική είτε από την Αττική Οδό πάω, κατά μία διαβολική σύμπτωση η απόσταση είναι η ίδια: 28,6 χιλιόμετρα. Μου φάνηκε απίστευτο αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Μάλλον με καταράστηκε ο θεός της κίνησης, να μην μπορώ να ξεφύγω από πουθενά. Και να κάνω πάντα, πάντα, πάντα την ίδια απόσταση. Τεράστια κατάρα. Ασήκωτη. Γιατί ξέρεις ότι θα χάσεις ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες και εν τέλει χρόνια στο τιμόνι, στο μποτιλιάρισμα.
Στα 42 μου έχω δει πια όλα τα «μεγάλα έργα» να γίνονται στο εθνικό οδικό δίκτυο. Και έχω φάει στη μάπα όλα τα μποτιλιαρίσματα. Από τον κόμβο στο ΣΕΦ, μέχρι τώρα την αναδημιουργία ουσιαστικά της παραλιακής. Και εδώ προκύπτουν οι απορίες. Μεγάλες. Πώς γίνεται ρε παλικάρια από την στιγμή που δόθηκε στην κυκλοφορία το κομμάτι του ρεύματος προς Γλυφάδα να υπάρχει κάθε μέρα και από ένα τρακάρισμα; Πώς γίνεται σε μια ευθεία 4-5 λωρίδων, να τρακάρεις με τον άλλον; Πώς γίνεται; Είτε είσαι ημίτυφλος, είτε δεν προσέχεις, είτε είσαι ανίκανος να οδηγήσεις… Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει.
Γιατί αν απλά έχεις τα μάτια σου στο δρόμο και ξέρεις τα βασικά της οδήγησης (φρένο, γκάζι, αμπραγιάζ, τιμόνι) δεν υπάρχει περίπτωση να τρακάρεις ΠΟΤΕ σε αυτό το δρόμο. Πρόσεξε. Δεν σου λέω παρακάτω. Πχ. Στη Βάρκιζα που οι 4 λωρίδες έγιναν μία και μετράμε τον χρόνο με βαρύτητα στη θεωρία της Σχετικότητας (σ.σ.: όποιος πάει για μπάνιο θα το πιει στο ποτήρι) και θέλεις ικανότητες Σουμάχερ και υπομονή Ιώβ για να περάσεις αλλά για έναν νέο δρόμο, φαρδύ και ωραίο. Άρα; Άρα οδηγούμε με τα μάτια στο δρόμο, τα χέρια στο τιμόνι και προσεκτικά. Και απλά. Τι σημαίνει το απλά. Να μην θέλεις να δυναμώσεις το ραδιόφωνο, την ώρα που τραβάς βίντεο για να το ανεβάσεις στο Instagram και παράλληλα απαντάς στο mail, μιλώντας και στο κινητό! Σε λίγο θα γίνει πράξη το ανέκδοτο που δυο τύποι που κάνουν κόντρες για το ποιος έχει το πιο σούπερ-ντούπερ αυτοκίνητο, χτυπάνε ο ένας το παράθυρο του άλλου στο φανάρι και ο… άλλος βγαίνει με βρεγμένο κεφάλι και πετσέτα γιατί έκανε ντους στο πίσω κάθισμα!
Φίλε οδηγέ, ηρέμησε μπας και ηρεμήσουμε κι εμείς. Οι καταραμένοι. Αυτοί που κάνουμε κάθε μέρα 28,6 χιλιόμετρα να πάμε και 28,6 να γυρίσουμε…
Και που δεν έχουμε πια τι άλλο να κάνουμε για να μην χάσουμε εντελώς τον χρόνο μας.
