Ο Πάνος Ζάρλας από το PowerofLoveκαι ο γνωστός Ισπανός ποδοσφαιριστής Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες, ήταν δυο νέοι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο με τραγικό τρόπο. Ο ένας με μηχανή στη Συγγρού, ο άλλος με αυτοκίνητο σε έναν επαρχιακό δρόμο της Ισπανίας. Δυστυχώς δεν είναι ούτε οι πρώτοι, δυστυχέστερα δεν θα είναι οι τελευταίοι – ας είναι τουλάχιστον ο χαμός τους, η αφορμή ή το ερέθισμα ή η συνειδητοποίηση ότι η υπερβολική ταχύτητα, η άγνοια κινδύνου και η υπερβολή είναι η χειρότερη «παρέα» όταν κρατάς τιμόνι. Και ότι ο Χάρος, δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε «διάσημους» και «κοινούς θνητούς».
Η διαφορά όμως είναι ότι ο θάνατος ενός «κοινού θνητού», ενός ανθρώπου που δεν τον γνωρίζουμε από την τηλεόραση ή το ποδόσφαιρο, δεν θα «αγγίξει» κανέναν παραπέρα από την οικογένειά του και τους φίλους του. Δεν θα γίνει πρωτοσέλιδο, το πολύ – πολύ να περάσει «στα ψιλά», μια απλή αναφορά στο ελεύθερο ρεπορτάζ για την «τραγική κατάληξη που είχε η έξοδος μιας παρέας νέων». Θα καταγραφεί στον τραγικό απολογισμό των θυμάτων της ασφάλτου και η ζωή θα συνεχιστεί. Ο «διάσημος» όμως, ο «επώνυμος», αυτός που υπήρξε γνωστός, αγαπητός και επιτυχημένος σε μια μικρότερη ή μεγαλύτερη μερίδα κόσμου, μπορεί ακόμα και με το θάνατό του να επηρεάσει κόσμο, όπως έκανε και με τη ζωή του. Να βοηθήσει. Να συμβάλει ώστε να αλλάξουν μυαλά. Έστω και ένας αν φοράει κράνος όταν καβαλάει τη μηχανή του, έστω και ένας αν βάζει τη ζώνη του πριν βάλει το κλειδί στη μίζα, έστω και ένας αν το σκεφτεί δυο και τρεις φορές πριν σανιδώσει το γκάζι στο πάτωμα ή δώσει τα κλειδιά στο νηφάλιο της παρέας και δεν οδηγήσει, είναι κέρδος.
Ο πρώην τερματοφύλακας της Βαλένθια και της Εθνικής Ισπανίας, Σαντιάγκο Κανιθάρες, έγραψε κάτι στα socialmediaπου προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, αμέσως μετά το θάνατο του Ρέγιες: «Η υπερβολική ταχύτητα είναι μία συμπεριφορά που πρέπει να επικρίνεται. Στο δυστύχημα υπήρχαν και άλλα θύματα πέρα από εκείνον που οδηγούσε. Ο Ρέγιες δεν αξίζει να δέχεται τιμές σαν να ήταν ήρωας, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν στενοχωριέμαι για αυτό που έγινε και δεν προσεύχομαι για τις ψυχές τους». Πέρα από το κακό timing, υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με τον Κανιθάρες; Βλέπει κάποιος ασέβεια ή απρέπεια από έναν άνθρωπο, που λέει τα πράγματα όπως είναι; Ή επειδή ο νεκρός ήταν διάσημος ποδοσφαιριστής, πρέπει να προσπεράσουμε το γεγονός ότι πήγαινε με 250 σε επαρχιακό δρόμο και στο αυτοκίνητο επέβαιναν ακόμα δυο άνθρωποι; Τον Χάρο πάντως, δεν κατάφερε να τον προσπεράσει…
Για να γίνουν έργα βελτίωσης στις Εθνικές Οδούς αλλά και τους υπόλοιπους δρόμους, επαρχιακούς και μη, έπρεπε πρώτα να πληρώσουμε έναν βαρύτατο φόρο αίματος στην άσφαλτο. Να χαθούν πολλές ζωές, να έχουμε ανείπωτες τραγωδίες, μετωπικές, φορτηγά στο αντίθετο ρεύμα, καραμπόλες. Πρόληψη, τουλάχιστον στη χώρα που ζούμε, δεν υπάρχει – υπάρχει μόνο το «εκ των υστέρων». Ας «χρησιμοποιήσουμε» τουλάχιστον τις τραγωδίες των ανθρώπων που γνωρίσαμε, που θαυμάσαμε, που αγαπήσαμε, του Πάνου Ζάρλα ή του Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες ή όποιου άλλου, μπας και σώσουμε ανθρώπινες ζωές αύριο, μεθαύριο, τον επόμενο μήνα, στην επόμενη έξοδο των εκδρομέων. Κάνοντας καμπάνιες, «μιλώντας» στις ψυχές και τα μυαλά των νέων ανθρώπων που πιάνουν τιμόνι και νιώθουν «άτρωτοι» όσο κι αν έχουν πιει, όσο κουρασμένοι κι αν νιώθουν, όσο κι αν νυστάζουν. Ας τους πιπιλίσουμε το μυαλό μπας και καταλάβουν ότι η υπερβολική ταχύτητα, το αλκοόλ, το να μην φοράς ζώνη ή κράνος, δεν είναι καμιά «μαγκιά» αλλά μια βλακεία και μισή.
Η δική μου γενιά, των 40+, είναι τυχερή που ζει (όσοι ζουν…), μεγαλώνοντας με αυτοκίνητα – «σκοτώστρες», χωρίς συστήματα ασφαλείας, ABS, αερόσακους και παθητική ασφάλεια, οδηγώντας σε δρόμους - καρμανιόλες και κουβαλώντας στην άσφαλτο τόνους επίδειξης και σαχλαμάρας. Οι σημερινοί 20άρηδες ή 30άρηδες, έχουν καλύτερα αυτοκίνητα και καλύτερους δρόμους. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να έχουν και καλύτερα μυαλά.
