Ο περισσότερος κόσμος θα έλεγε ότι ο Julian Assange είναι ένας μαλάκας. Γιατί; Γιατί έμπαινε στα γραφεία των εφημερίδων φορώντας γιλέκο ανθεκτικό σε μαχαιριές, χωρίς μπλούζα από κάτω ή από πάνω, έλεγε χυδαία αστεία και είχε υψηλές απαιτήσεις. Ο εκκεντρικός χάκερ από την Αυστραλία, είχε στη διάθεσή του απόρρητα έγγραφα της αμερικανικής κυβέρνησης και της δράσης της στους πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Αυτό ήταν υπεραρκετό για να γίνει αλαζονικός. Τα έβαζε με τις Η.Π.Α. γνωρίζοντας πως έχει το πάνω χέρι. Ποιος το έχει καταφέρει αυτό;
Την ίδια στιγμή, στη Σουηδία, αντιμετώπιζε δύο κατηγορίες, η μία για βιασμό. Εκείνη μπήκε στο αρχείο, όχι όμως και η δεύτερη. Η Αμερική δεν ξεχνά. Η δεύτερη κατηγορία είχε να κάνει με τα απόρρητα έγγραφα και για να αποφύγει τη δίωξη, χρησιμοποίησε την πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο, ως άσυλο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του για μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό και ιδεολογικό επίπεδο, μιλούν για ένα άτομο που θα ήταν καλύτερο να κρατήσεις σε απόσταση.
Εκεί ποντάρουν και οι κυβερνήσεις ή τα πρόσωπα που δέχτηκαν επιθέσεις από το WikiLeaks και τον Assange. Θεωρούν πως δεν θα έχει τη στήριξη που του αναλογεί από τα μέσα ενημέρωσης που συνεργάστηκαν μαζί του (Guardian, New York Times, Le Monde). Ποιον στηρίζουμε όμως; Τον Assange σαν εκκεντρική φιγούρα ή το έργο του που, στις περισσότερες περιπτώσεις, αξίζει ένα τρέιλερ με δημοσιογραφικά βραβεία;
Η αλήθεια είναι πως το WikiLeaks, ή καλύτερα κάποια άτομα μέσα σε αυτό, έχουν εξυπηρετήσει συμφέροντα, όπως κάθε μεγάλο δημοσιογραφικό μέσο (σε αυτή την κατηγορία συγκαταλέγεται). Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι αμερικανικές εκλογές του 2016, με την διαρροή e-mails του Δημοκρατικού Κόμματος.
Με τη σύλληψή του, δεν πλήττεται μόνο η ελευθερία λόγου και ενημέρωσης του ίδιου του Assange. Η σύλληψή του σηματοδοτεί έναν ακόμα πόλεμο ενάντια στην ελευθερία και την ενημέρωση. Εσύ, εγώ και οι γύρω μας, οφείλουμε να γνωρίζουμε τι συμβαίνει και η διαρροή της υπόθεσης Manning, ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις.
Η υπόθεση ήταν δημόσιου ενδιαφέροντος και η πηγή του, ο Bradley Edward Manning που έδωσε το απόρρητο υλικό στο WikiLeaks, δεν είχε κανένα προσωπικό συμφέρον, το αντίθετο, φυλακίστηκε για τον λόγο αυτό.
Εδώ δεν εξετάζουμε τη σοβαρότητα του θέματος που πήρε διαστάσεις. Η ίδια υπεράσπιση θα έπρεπε και πρέπει να υπάρχει και σε άλλες περιπτώσεις ειδήσεων με μικρότερο ενδιαφέρον. Η σύλληψή του και η ενδεχόμενη καταδίκη του, αυτό ακριβώς απειλεί, την απόκρυψη και σίγαση ειδήσεων που μπορεί να μην φτάνουν στο επίπεδο διαρροών την υπόθεση Manning, αλλά δεν παύουν να ενδιαφέρουν.
Ο Assange είναι ένας πληροφοριοδότης που είχε παρακινηθεί περισσότερο ιδεολογικά παρά από προσωπικό συμφέρον. Ναι, όπως φαίνεται ο Αυστραλός ακτιβιστής είναι ένας νάρκισσος που επιζητούσε την προσοχή. Τώρα οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Σχεδόν κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον Assange ως φυσικό πρόσωπο αλλά ενδιαφέρεται για το έργο που παρέδωσε, παραδίδει και αντιπροσωπεύει.
Ο Assange μπορεί να κατηγορείται δικαίως για κάποιες από τις κατηγορίες στα 47 χρόνια ζωής του, όμως δεν πρέπει για κανέναν λόγο να τιμωρηθεί για την υπόθεση Manning. Όπως γράφει ο James Ball, δημοσιογράφος που συνεργάστηκε μαζί του, ο Assange είναι μαλάκας.
Τελικά είναι μαλάκας; Ακόμη και να είναι, όμως, πρέπει να τον υπερασπιστούμε.
