Για έναν 30άρη -plus- Έλληνα, ο ψίθυρος από τα χείλη μίας γυναίκας από την άλλη άκρη του κόσμου, μοιάζει περισσότερο με γαργάλημα στο αυτί. Η Τζένιφερ Λόπεζ δεν αποτελεί υπαρκτό, γήινο πρόσωπο για κανέναν από εμάς, από τη στιγμή που δεν μπορούμε να της μιλήσουμε, να τη φλερτάρουμε, να την αγγίξουμε.
Ίσως για κάποιον να είναι απλά μια φαντασίωση. Οκ, δεκτό. Αλλά και πάλι. Η άποψή της πως «ένας άντρας κάτω των 33 είναι άχρηστος» δεν γκρέμισε κιόλας τα όνειρά του να καταλήξει μαζί της, ούτε και την έβγαλε από τη σφαίρα της φαντασίας του, αφού αυτή διαμορφώνεται από το μυαλό του ίδιου και σίγουρα όχι από τις στερεοτυπικά δομημένες απόψεις της JLo.
Άρα, ουδείς στενοχωρήθηκε ή απογοητεύτηκε, ούτε και εξέλαβε σαν «χυλόπιτα» τη -σεξιστική θα μπορούσαμε να πούμε αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι- γνώμη της.
Το μόνο που κατάφερε η Τζένιφερ Λόπεζ, ως δημόσιο πρόσωπο και ως μία γοητευτική 50άρα -πια- που θα μπορούσε και να αποτελεί για κάποιους πρέσβειρα του γυναικείου φύλου, ήταν να προβληματίσει ενδεχομένως τους άντρες κάτω των 33. Έτσι μας βλέπουν οι γυναίκες; Ως άχρηστους;
Είναι όντως έτσι;
Αν αντιμετωπίσουμε σοβαρά την άποψη της Lopez, η πρώτη αντίδραση θα ήταν απλά μία θυμηδία και μία σαρκαστική διάθεση. Έστω ότι αναγκαζόμαστε να «απαντήσουμε» σε μία τόσο επιφανειακή τοποθέτηση, η οποία θα έπρεπε να φιλτραριστεί καλύτερα ως προς τον αντίκτυπό της στους φανς της (αποκλείεται να ξεπερνούν τα 33 σε μέσο όρο), όχι στη δική τους προσωπικότητα αλλά στο δικό της κοινό.
Μπορούμε να αρχίσουμε και να απαριθμούμε αναρίθμητα επίκαιρα και όχι αναχρονιστικά παραδείγματα αντρών που μόνο άχρηστοι δεν αποδείχτηκαν. Από τα πιο θορυβώδη και κομβικά που συνέβαλαν σε επιστημονικές, τεχνολογικές και ιατρικές έρευνες, επινοήσεις, καινοτομίες, μέχρι τα απλά, καθημερινά, με τους χρήσιμους-άχρηστους της διπλανής πόρτας.
Έναν μέσο Έλληνα 33χρονο για παράδειγμα που βρίσκεται εκεί έξω και στην άχρηστη πλάτη του κουβαλά πτυχίο, μεταπτυχιακό, ίσως και διδακτορικό, στο δεξί του χέρι κρατά μία όμορφη σύντροφο ή κοπέλα, στο αριστερό μία υγιή κόρη , προσπαθώντας να ισορροπήσει και να στριμώξει στην καθημερινότητά του τρεις διαφορετικούς ρόλους: Του πατέρα, του συζύγου και του εργαζομένου.
Ή ενός άντρα που δεν έχει τίποτα από τα παραπάνω, αλλά παλεύει σε πείσμα των καιρών να συντηρήσει τον εαυτό του, ή τους γονείς του, ή τα αδέρφια του και να κάνει μία αξιοπρεπή ζωή σε καιρούς που ξέρουμε ότι αυτό το μοντέλο καθημερινότητας είναι ιδιαίτερα «κοστοβόρο» και κουραστικό.
Ιδού μερικοί άχρηστοι:
Ας προβληματιστούν οι γυναίκες καλύτερα
Αυτές που πρέπει πραγματικά να προβληματιστούν από την άποψη της Λόπεζ είναι όσες ανήκουν στο φύλο της. Γιατί, τη χρησιμότητα και την ηλικιακή οπτική από την οποία αυτη αξιολογείται, δεν την κρίνει μόνο η καλή μας Τζένιφερ, που, να το πούμε κι αυτό, αναζητεί το πρότυπο του παραδοσιακού άντρα, άρα είναι και η ίδια μία παραδοσιακή γυναίκα.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν οι άντρες έχον σπαταλήσει 33 άχρηστα χρόνια μέχρι τα 34, αλλά αν οι γυναίκες θέλουν να είναι παραδοσιακές και να αναζητούν έναν άντρα χρήσιμο, όπου το «χρήσιμος» φυσικά είναι εξίσου παραδοσιακά ορισμένο.
Αν, λοιπόν, θέλετε να μοιάσετε στη Τζένιφερ Λόπεζ και ψάχνετε το συμβατικό, το παραδοσιακό, το «πατροπαράδοτο», που στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να πας και πολύ πίσω για να το βρεις, τότε, ναι, είμαστε ένα μάτσο άχρηστοι.
Κι αν η κριτική και η κρίση γίνεται πάντα με παραδοσιακά και αυστηρά φίλτρα, τότε αυτή η άποψη έχει ιστορική σημασία και καταβολή. Κι εμείς οι 30άρηδες, καμία αξία: Ολόκληρος Ιησούς δεν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο. Αν προλάβαινε να πατήσει τα 34 ίσως και να τα κατάφερνε. Κρίμα...
