Λένε πως νοσταλγία θα πει «να αναπολείς την ευχαρίστηση χωρίς να ξαναζείς τον πόνο». Γενικότερα η ζωή χωρίς την επιθυμία προς τα ενθύμια και την αναβίωση καταστάσεων του παρελθόντος θα ήταν πραγματικά μίζερη και αποξειραμένη. Με τη νέα χιλιετία μάθαμε για τα καλά πόσο ωραίο είναι το ρετρό, παράλληλα όμως συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούμε να το ζήσουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό και ζωντάνια που το ευχαριστιόμασταν πριν τόσα χρόνια. Ούτε επίσης ότι το ρετρό μπορεί να συμβεί σε όλους τους κλάδους της ζωής.
Τις μεγάλες επιστροφές τις βιώνουμε στον κινηματογράφο –το Star Wars δεν θα τελειώσει ποτέ-, στα ρετρό αυτοκίνητα ή στη μουσική βιομηχανία με τα γενναία reunion συγκροτημάτων που ξανανταμώνουν στα 60 τους μετά από 20 χρόνια διαλείμματος. Στον αθλητισμό πάλι το να επιστρέψει κάποιος πρωταθλητής μετά από 20 χρόνια στην ενεργό δράση είναι κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί. Κάτι τέτοιο ετοιμάζεται να γίνει στις 28 Νοεμβρίου στην Καλιφόρνια. Εκεί όπου στις δύο γωνίες του ρινγκ θα βρίσκονται δύο τιτάνες της πυγμαχίας, οι οποίοι με το πρώτο καμπανάκι θα κληθούν να αποδείξουν ότι διανύουν μια δεύτερη ακμή, έστω και στα 50 τους. Η μία γωνία βέβαια θα έχει –και δίκαια- παραπάνω από μία αφορμή να ασκήσει παραπάνω έλξη.
Ίσως είναι ο απόλυτος λόγος που όλος ο κόσμος αγωνιά να παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη αναμέτρηση η οποία θα σηματοδοτήσει τη μεγάλη επιστροφή του γίγαντα του μποξ. Ενός«θωρηκτού» που ισοπέδωνε τους πάντες με τις γροθιές του, εκείνου που οι λάθος επιλογές και οι μάνατζερ του κατέστρεψαν μια τεράστια ευκαιρία να γραφτεί στην ιστορία για σωστούς λόγους, αντ’ αυτού σήμερα όλοι αντιμετωπίζουν με τρέμουλο το όνομά του για όσα έχει κάνει.
Το όνομά του είναι Mike Tyson και 15 χρόνια μετά τον τελευταίο του αγώνα παραμένει ο «Baddest Man on the Planet». Και θα κληθεί να το αποδείξει απέναντι σε έναν πυγμάχο που θεωρείται ο κορυφαίος της δεκαετίας του '90. Εκείνος που στην ακμή του έλαμπε για τρομακτικά του χτυπήματα. Ο Roy Jones Jr.
Από το ζενίθ στο ναδίρ και πάλι πίσω
Στο άκουσμα του ονόματός του, ακόμα και οι σύγχρονοι μύθοι όπως ο Floyd Mayweather, o Canello Alvarez, oTyson Fury, o Ahthony Joshua, o Deonthay Wilder ή οGennady Golovkin βαράνε προσοχή. Δεν αποτελεί υπερβολή ότι ακόμα και αν δεν έχεις ιδέα περί πυγμαχίας το πρώτο όνομα που σου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό του Mike Tyson. Έστω και αν δεν γνωρίζεις με λεπτομέρεια τα κατορθώματά του, είναι ο τύπος που έγινε γνωστός για τις «θανατηφόρες» γροθιές του, που είτε σου προκαλούσαν διάσειση αν σε έβρισκαν στο κεφάλι, σου διέλυαν πλευρά ή σου έσπαγαν τα χέρια άμα αμυνόσουν.
Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει ως τον LeBron James των ρινγκ λόγω της τρομακτικής σωματοδομής, που σε συνδυασμό με τα άγρια ένστικτα και την εξωπραγματική του θέληση για επιβολή του «νόμου» του, έμοιαζε πραγματικά ανίκητος. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν τύπο που μόλις σε ηλικία 20 χρονών, τεσσάρων μηνών και 22 ημερών στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών και παραμένει σήμερα ο νεότερος που το έχει καταφέρει.
Τους 19 πρώτους επαγγελματικούς του αγώνες τους κέρδισε όλους με νοκ άουτ, 12 εξ αυτών από τον πρώτο μόλις γύρο.
Στα μάτια όλων έμοιαζε και ήταν ανίκητος, μέχρι το 1990 να μπει στο ρινγκ εναντίον του Buster Douglas. Ήταν η μέρα που το απόλυτο underdog έκανε την έκπληξη. Η στιγμή που ο Γολιάθ συνάντησε τον Δαυίδ του, η αναμέτρηση που αποδείχτηκε ότι ο «Θεός της πυγμαχίας» μπορεί τελικά να ματώσει. Και τελικά έπεσε στον δέκατο γύρο.
Σαν τον Muhammad Ali προσπάθησε να επιστρέψει στο προσκήνιο, ωστόσο κανείς δεν τον φοβόταν όσο παλιά. Ο ίδιος εμφανιζόταν πολύ πιο φοβισμένος κάθε φορά που ανέβαινε στο ρινγκ και αυτό αποτυπωνόταν σε κάθε του αναμέτρηση. Η τροπαιοθήκη του μπορεί να ήταν γεμάτη με τρόπαια από χρυσάφι, ο ίδιος όμως δεν αντιμετώπιζε την καθημερινότητα με τον ίδιο τρόπο όπως παλιά. Ο Tyson ήταν πλέον σαν τον σκύλο που απλώς γαβγίζει και δεν δαγκώνει και στο κεφάλι του υπήρχαν πολλοί δαίμονες που έπρεπε να ξορκίσει.
Το 1992 λοιπόν άρχισαν τα προβλήματα με τον νόμο.
Ο Tyson κατηγορήθηκε και τελικώς καταδικάστηκε σε 6 χρόνια φυλάκιση για βιασμό με αποτέλεσμα να περάσει την επόμενη τριετία στη στενή (αποφυλακίστηκε νωρίτερα) με αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό του. Στη φυλακή προσπάθησε να τα βρει με τον εαυτό του, καθώς έμενε μακριά από καβγάδες των φυλακόβιων και δεν μιλούσε σχεδόν σε κανέναν.
«Συμπεριφερόμουν σε όλους όπως ήθελα να συμπεριφέρονται και σε μένα. Δεν με φοβόντουσαν, με σέβονταν. Το ίδιο έκανα και εγώ», θα ομολογήσει αργότερα, όπως και ότι παρότι έμενε μακριά από φασαρίες, κάποια στιγμή πήρε μέρος σε κάποιον καβγά.
«Κάποιος είχε μαχαιρωθεί και μας επέβαλαν τιμωρία να μην μπορούμε να πάμε στο γυμναστήριο» είχε πει και «πάνω στην ένταση που βρισκόμασταν κάποιος είπε κάτι άσχημο για μένα. Πήγα στο μέρος και απλώς τον έκανα να μην το ξαναπεί».
Στα τρία χρόνια που πέρασε στη φυλακή ο Tyson, ασπάστηκε τον ισλαμισμό, δούλεψε πολύ τον εαυτό του και απέκτησε έναν καινούργιο φίλο, ο οποίος τον επισκεπτόταν τακτικά στη φυλακή. Το όνομά του, ήταν Tupac Shakur.
«Σε κάθε του επίσκεψη, ο Tupac δημιουργούσε έναν τρομερό όχλο στη φυλακή. Όλοι τον αναγνώριζαν και έκαναν σαν τρελοί για εκείνον. Οι μόνοι που δεν τον συμπαθούσαν ήταν οι φρουροί. Λογικό αν σκεφτείς τη φασαρία που γινόταν στη φυλακή», είχε πει για τον φίλο του o «Iron Mike».
Τελικά ο σκύλος δάγκωσε όταν δεν έπρεπε
Έχοντας αποφυλακιστεί το 1995, ο Tyson προσπαθούσε να βρει τα πατήματά του σε ένα κόσμο που είχε ξεχάσει επί μία τριετία. Με τα νέα δεδομένα της ζωής του δεν είχε την ίδια θέληση για πυγμαχία, παρά το γεγονός ότι μόνο έτσι έβγαζε (πλουσιοπάροχα) το ψωμί του. Κάποια στιγμή κατάφερε να ξαναστεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής, ωστόσο δεν κατάφερε να κρατήσει για πολύ τον τίτλο του. Τελικώς θα έκανε μία ακόμα προσπάθεια για τον τίτλο, μόνο που απέναντί του βρισκόταν πια η απόλυτη νέμεσής του. Ο Evander Holyfield.
Το 1996 όλοι είδαν τον τελευταίο να τον κερδίζει έπειτα από 11 γύρους, ωστόσο ο «Iron Mike» δεν μπορούσε να δεχτεί την ήττα του. Πίστευε πως είχε τον Holyfield του χεριού του και η μεγάλη ρεβάνς πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο αργότερα. Τα πράγματα όμως δεν ήταν εύκολα για τον Tyson ο οποίος πάνω στην απόγνωσή του έκανε αυτό για το οποίο έμεινε ευρύτερα γνωστός.
Δάγκωσε δύο φορές το αφτί του αντιπάλου του, με τη δεύτερη δαγκωματιά να κόβει κομμάτι στον Holyfield. Ήταν η κίνηση-ταφόπλακα στην καριέρα του.
Ο Tyson αποβλήθηκε από το παιχνίδι, έχασε την άδεια να πυγμαχεί και χρειάστηκαν πολλά χρόνια -σε εκπομπή της Oprah- για να βγει δημόσια και να παραδεχτεί το λάθος του, ζητώντας συγνώμη από τον αντίπαλό του.
Η πυγμαχία ήταν πλέον παρελθόν για τον «Iron Mike», ο οποίος έψαχνε να βρει νέες ασχολίες και τρόπους να συγκρατήσει το οξύθυμο ταμπεραμέντο και να διατηρήσει μια δημοτικότητα την οποία πλέον είχε απωλέσει.
Εμφανιζόταν αποσπασματικά σε ορισμένους αγώνες προκειμένου να βγάζει κάποια χρήματα για να συντηρηθεί, καθώς το 2003 είχε δηλώσει πτώχευση.
«Όλη μου η ζωή έχει πάει στράφι» είπε το 2005 σε συνέντευξή του στη USA Today. «Είμαι μια αποτυχία. Θέλω να αποδράσω. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου και τη ζωή μου την ίδια. Θέλω να κάνω το σωστό κρατώντας την αξιοπρέπειά μου. Θέλω να ξεφορτωθώ το κομμάτι της ζωής μου που απλώς απογοήτευα τον κόσμο γύρω μου». Τότε ίσως κανείς να μην τον πίστευε. Περίπου 15 χρόνια αργότερα ίσως και οι πιο δύσπιστοι άρχισαν να πιστεύουν στην αλλαγή του.
Μπορεί να είχε πάντα τα θεματάκια του, αλλά έδειχνε να βαδίζει προς τον σωστό δρόμο. Απέκτησε δικιά του εκπομπή μέσω του HBO το 2013 (Mike Tyson: Undisputed Truth), οι σινεφίλ τον απόλαυσαν το 2009 στο «The Hangover», ενώ αυτή τη στιγμή επιμελείται το Podcast, «Hotboxin' with Mike Tyson».
Μέσα στο 2020 όλοι έβλεπαν ότι ο Tyson έχει αλλάξει κάτι που εκτός από τις συνήθειες και την καθημερινότητα στον ίσιο δρόμο αποτυπωνόταν και στο κορμί του, το οποίο μόνο ενός 54χρονου άντρα δεν θυμίζει. Στις 12 Μαΐου του ίδιου χρόνου, όμως ξεστομίζει μια ατάκα που κανείς δεν περίμενε να ακούσει. Ήταν στο τέλος ενός βίντεο στο Instagram του, όπου δείχνει ότι δεν έχει χάσει την τέχνη του στην πυγμαχία. Οι δύο αυτές λέξεις μέχρι σήμερα μόνο όταν βγήκαν από το στόμα του Michael Jordan, προκάλεσαν τόση ανατριχίλα:
Αργά το βράδυ του Σαββάτου (ξημερώματα Κυριακής), στο ρινγκ που θα στηθεί στο κέντρο του Staples Center του `Los Angeles, θα φιλοξενηθεί μια αναμέτρηση-σταθμός. Στη μία γωνία ο Mike Tyson, ο «Πιο Κακός Άνθρωπος στον Πλανήτη» που δείχνει σε τρομακτική κατάσταση, στην άλλη ο Roy Jones Jr, ο Κορυφαίος Πυγμάχος των 90’s. Δύο διαφορετικές (και παλαιότερες) γεννιές συγκρούονται εν έτει 2020. Δύο διαφορετικές σχολές που επιχειρούν να δημιουργήσουν μια νέα ιστορία με το πρώτο καμπανάκι που θα ακουστεί.
Η μεγάλη επιστροφή του «Iron Mike» Tyson στα ρινγκ, δεν είναι απλώς ένα comeback που θα αποφέρει χρήματα σε πυγμάχους, μάνατζερ και bookmakers, ούτε μια ευκαιρία για εξιλέωση για τα λάθη του παρελθόντος. Ο Tyson θα φορέσει ξανά τα γάντια, θα μπει στο ρινγκ και θα επιχειρήσει να κάνει αυτό που μοιάζει σε όλους αδιανόητο. Να αποδείξει ότι δεν θα είναι σκιά του εαυτού του και πως σε ηλικία 54 ετών έχει στο ρεζερβουάρ αρκετό καύσιμο για νοκ άουτ, ακόμα και αν αυτά δεν επιτρέπονται στο συγκεκριμένο ματς (βάσει κανονισμών ενός αγώνα επίδειξης, δεν επιτρέπεται να βγάλεις με ΚΟ τον αντίπαλό σου).
Αργά τα ξημερώματα θα αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη σχολή πυγμάχων, η οποία περιμένει από τον ίδιο να ανακαλύψει ένα παραθυράκι στο χρόνο, που θα της δώσει μια ευκαιρία να ανταγωνιστεί με τους σύγχρονα τέρατα, Anthony Joshua ή Tyson Fury. Αν το καταφέρει θα ανοίξει ένα καινούργιο, νοσταλγικό κομμάτι στον αθλητισμό, όπου η επιστροφή των θρυλικών αθλητών θα διαδέχεται η μία την άλλη (ήδη ακούγεται ότι ο Holyfield περιμένει και αυτός τη σειρά του για ένα comeback).
Το ματς της 28ης Νοεμβρίου στο Los Angeles ανάμεσα στους Tyson και Jones Jr. για την ώρα μόνο αγώνα επίδειξης δεν θυμίζει. Αν πάντως μας θυμίζει κάποιον αγώνα, αυτός είναι το «Apollo Creed εναντίον Ivan Drago» στο «Rocky IV». Μόνο ποιος από τους δύο θα είναι ο Drago και ποιος ο Apollo;
