Σε έναν αγώνα της Formula One, φαινομενικά κερδίζει η ομάδα που διαθέτει τον καλύτερο συνδυασμό οδηγού-μονοθεσίου. Αυτή είναι η μία εκδοχή, η πιο απλή θα λέγαμε. Κάθε Gran Prix ωστόσο, εκτός από ικανότητες στην πίστα απαιτεί και στρατηγική από την ίδια την ομάδα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Σε ένα άθλημα που ακόμα και τα δέκατα του δευτερολέπτου έχουν νόημα, η παραμικρή λεπτομέρεια, ένα μικρό λάθος σε μια στροφή ή ένα καθυστερημένο pit stop μπορούν να αποβούν καταστροφικά.
Σε αυτό το πρίσμα λοιπόν, το συμπέρασμα είναι ότι όλα έχουν νόημα μόλις σβήνουν τα κόκκινα φώτα τη εκκίνησης.
Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2008 και στο Grand Prix της Σιγκαπούρης, ο Fernando Alonso ξεκινάει από τη 15η θέση λόγω κακής απόδοσης στις κατατακτήριες δοκιμές, ωστόσο εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες και την είσοδο του «safety car» με αποτέλεσμα να δει πρώτος την καρό σημαία κατά 2.957 δευτερόλεπτα νωρίτερα από τον δεύτερο Nico Rosberg και 5.917 από τον τρίτο Hamilton. Στον ίδιο αγώνα ο teammate του Ισπανού στη Renault, Nelson Piquet Jr. έχει εγκαταλείψει από τον 13ο γύρο, προσκρούοντας στη 17η στροφή του οδοστρώματος.
Ο καιρός περνάει, η Renault δεν καταφέρνει τελικά να ορθοποδήσει τερματίζοντας 4η πίσω από την πρωταθλήτρια Ferrari, τη McLaren-Mercedes και την BMW Sauber στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, ενώ ο Alonso παρακολουθεί από την 5η θέση τη μάχη μεταξύ Hamilton και Massa που κρίνεται στην τελευταία στροφή του τελευταίου Grand Prix της σεζόν. Στα μέσα της επόμενης χρονιάς ο Piquet απολύεται από τη Renault ωστόσο μια φήμη από το βραζιλιάνικο τηλεοπτικό δίκτυο Rede Globo γυρίζει το χρόνο πίσω και συγκεκριμένα στα γεγονότα του Grand Prix της Σιγκαπούρης. Η φήμη λέει ότι ο Piquet ηθελημένα έχει προκαλέσει ζημιά στο μονοθέσιό του, προκειμένου από τη συμφόρηση να βγει κερδισμένος ο Alonso.
Ο άγραφος κανόνας υπαγορεύει ότι κάθε ομάδα έχει στη διάθεσή της συνήθως έναν οδηγό που ξεχωρίζει και άλλον έναν που κάνει τη βρώμικη δουλειά, κλείνοντας το διάδρομο σε αυτούς που απειλούν τον προπορευόμενο teammate του, κερδίζοντας παράλληλα πόντους στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Ό,τι ήταν και ο Bottas για τον Hamilton δηλαδή στην Mercedes.
Στη Renault F1 Team του 2008, πρώτος οδηγός ήταν ο δις πρωταθλητής Fernando Alonso και το παιδί για τις «βρώμικες δουλειές» ο Nelson Piquet Jr. Μόνο που στις 28 Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς, στο Grand Prix της Σιγκαπούρης ο δαιμόνιος διευθυντής της ομάδας Flavio Briatore ζητά από το νο.2 του, το πιο «βρώμικο» παιχνίδι που θα μπορούσε να κάνει ένας πιλότος της Formula One. Να αλλοιώσει το αποτέλεσμα του Grand Prix βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή, ευνοώντας ταυτόχρονα -εν αγνοία του όπως απεδείχθη- τον Fernando Alonso που χρειαζόταν απελπισμένα πόντους στην κούρσα του πρωταθλήματος.
Το κόλπο που λέγεται «safety car»
Για όσους γνωρίζουν και παρακολουθούν Formula One, είναι γνωστό ότι όταν ένα μονοθέσιο έρθει σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του Grand Prix και δεν υπάρχει δυνατότητα να επέμβει γερανός –συνήθως όταν υπάρχει εγκατάλειψη μέσα στην άσφαλτο- σηκώνεται η κίτρινη σημαία και στον αγώνα μπαίνει το λεγόμενο αυτοκίνητο ασφαλείας. Η κούρτσα δεν διακόπτεται ποτέ, οι γύρω συνεχίζουν να τρέχουν κανονικά μόνο που λόγω της χαμηλής ταχύτητας η όποια διαφορά έχουν πάρει μεταξύ τους τα μονοθέσια εξανεμίζεται. Κάθε πρόσκρουση και είσοδος του safety car μέχρι να καθαριστεί το οδόστρωμα ευνοεί πάντα όλα τα μονοθέσια εκτός από του πρώτου.
Θυμηθείτε τι έγινε στο φινάλε της περσινής περιόδου.
Επίσης σημαντική λεπτομέρεια για τα τότε Grand Prix ήταν ότι από τη στιγμή που ο αγώνας βρισκόταν σε «κατάσταση ασφαλείας» κανένα μονοθέσιο δεν είχε δικαίωμα να περάσει στα pit για ανεφοδιασμό. Πάνω στην τελευταία λεπτομέρεια πήγε να πατήσει το μεγάλο αφεντικό της Renault, θέτοντας ουσιαστικά σε κίνδυνο τη ζωή του δεύτερου οδηγού του, αλλά και τον υπόλοιπων στην πίστα για χάρη του αποτελέσματος.
Στο μυαλό του Flavio
Ο Briatore είχε ένα όνομα βαρύ, με τη φήμη του αναμορφωτή ο οποίος δύο φορές ανάλαβε μικρομεσαίες ομάδες (Benetton και Renault) και με την κατάλληλη καθοδήγηση τις οδήγησε στην κορυφή. Οι τακτικές του χαρακτηρίζονταν από επιθετικό μάρκετινγκ ενώ είχε συνδεθεί με απατεωνιές που τον είχαν καταδικάσει σε τεσσεράμισι χρόνια φυλάκιση, την οποία ωστόσο απέφυγε διαφεύγοντας στις Παρθένους Νήσους, επιστρέφοντας ξανά στο προσκήνιο έχοντας λάβει αμνηστία από τις Αρχές.
Λίγα χρόνια μετά τη μετακόμισή του στη Renault προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις, προμοτάροντας τον Fernando Alonso σε τέτοιο βαθμό που έφτασε σε σημείο να απολύσει τον πρώτο οδηγό του τότε, τον Jenson Button. Τα αποτελέσματα τελικά τον δικαίωσαν (πρωταθλητής το 2005 και 2006) ωστόσο με τα γεγονότα που έλαβαν μέρος στη Σιγκαπούρη την 28η μέρα του Σεπτεμβρίου του 2008, ουσιαστικά αποτέλεσαν την ταφόπλακα στα μεγαλεπίβολα σχέδιά του.
Σύμφωνα με τα όσα είπε ο Piquet, έχοντας λάβει μάλιστα ασυλία θα ομολογήσει ότι το πρωινό της 28ης του Σεπτέμβρη ο Briatore τον απειλεί με απόλυση αν δεν προσκρούσει με το μονοθέσιό του στο τοίχωμα της στροφής 17 προκειμένου να αλλάξει τις ισορροπίες του αγώνα. Επισήμανε δε, ότι το πλάνο ήταν να διεξαχθούν σε κατάσταση ασφαλείας όσο το δυνατόν περισσότεροι γύροι, με σκοπό να εξαντληθούν τα καύσιμα των υπόλοιπων οδηγών και να εξαναγκασθούν σε μεγάλα pit stop μόλις εκκινούσε η κούρσα, την ώρα που ο Alonso είχε γεμίσει το ντεπόζιτο πριν το ατύχημα. Με αυτόν τον τρόπο ενώ όλοι οι οδηγοί θα έμπαιναν ταυτόχρονα στα pits ενώ o Ισπανός θα είχε πλέον το πεδίο ελεύθερο να προσπεράσει.
Η ανοιχτή πληγή της Renault
Ο Piquet λόγω της ασυλίας δεν χρεώθηκε με καμία τιμωρία, ενώ ο Fernando Alonso αθωώθηκε καθώς δεν υπήρχε καμία ένδειξη ότι γνώριζε ή συμμετείχε στο σχέδιο. Όσο για τον Briatore, τιμωρήθηκε επ’ αόριστον με απαγόρευση συμμετοχής στη Formula One (παραιτήθηκε προκειμένου να μην βλάψει άλλο την ομάδα) από οποιοδήποτε πόστο ή ιδιότητα (ακόμα και σαν θεατής) ενώ η Renault είδε τον αρχιμηχανικό της, Pat Symonds να αποκλείεται με 5 χρόνια από κάθε δραστηριότητα της FIA, με την ομάδα να υποβάλλεται σε διετή αποκλεισμό από το πρωτάθλημα που εξελίχθηκε σε τιμωρία με διετή αναστολή.
Το πραγματικό πλήγμα ήταν στον οικονομικό τομέα, καθώς από τη στιγμή που κατέρρευσε η αξιοπιστία της ομάδας, είδε τους δύο βασικούς της χορηγούς, την ING και την ασφαλιστική εταιρεία Mutua Madrileña να αποσύρουν τη χρηματοδότηση.
Σε ένα σπορ που είναι πραγματικά πολυδάπανο και υπό το τότε καθεστώς της οικονομικής κρίσης, η φυγή των χορηγών σημαίνει ολοκληρωτική καταδίκη. Από τότε η Renault (Alpine) «ψάχνεται», ο Alonso μετάκομισε το 2010 στη Ferrari ενώ ο Piquet αποχώρησε οριστικά από τη Formula One.
Στο πιο διάσημο πρωτάθλημα του μηχανοκίνητου αθλητισμού έχουν βγει στην επιφάνεια πολλά σκάνδαλα, ενώ είναι βέβαιο ότι έχουν συμβεί άλλα τόσα που δεν έχουν μαθευτεί. Από κατασκοπίες μιας ομάδας στην άλλη, περίεργα τροποποιημένους κινητήρες που δεν υπακούν στους κανονισμούς κ.λ.π, ωστόσο το Σκάνδαλο Crashgate έφερε στην επιφάνεια έναν «σκοτεινό» τομέα που κανείς δεν πίστευε μέχρι τότε ότι μπορούσε να συμβεί. Τόσες φορές έχουμε δει δεύτερο οδηγό μιας ομάδας να μένει πίσω για λογαριασμό του πρώτου, αλλά η πρόκληση ατυχήματος με κίνδυνο της σωματική του ακεραιότητα για λόγους τακτικής, ήταν αρκετό για να «ξυπνήσει» σκιές πάνω από τη Formula One.
Όσα χρόνια και αν περάσουν.
