Ανδρικό ίνδαλμα. Δύο λέξεις με πολλά νοήματα και κυρίως διαφορετικά μονοπάτια, ιδανικά και συνήθειες. Παρόλα αυτά τα στοιχεία για να αποτελέσει κανείς το απόλυτο πρότυπο για τους άρρενες του γύρω κόσμου είναι τα εξής:
Γερή κορμοστασιά, έξυπνο και τσαχπίνικο χαμόγελο, στυλάτο ντύσιμο, χιούμορ, να είναι εμφανίσιμος, κομψός και πετυχημένος, να αρέσει στις γυναίκες και να διαθέτει διακριτή άνεση και αυτοπεποίθηση στην οποιαδήποτε πρόκληση της καθημερινότητάς του. Ή αλλιώς να είναι σαν τον Clark Gable. Το διαχρονικό αντρικό είδωλο, τον τύπο που έχει «φύγει» από τον κόσμο μας από το μακρινό 1960 αλλά παραμένει επίκαιρος όσα χρόνια και αν περάσουν.
Τον gentleman τον οποίο συνοδεύουν υποκοριστικά του τύπου «ο άρχοντας του Χόλιγουντ», «διαχρονικός γόης του σινεμά» ή «αθεράπευτος γυναικάς» αναγκάζοντας ακόμα και τους πιο σκληρούς να υποκλιθούν στο μεγαλείο του παρακολουθώντας τον στον ρόλο-συνώνυμο της καριέρας του στο «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» της Margaret Michel.
Ναι, μιλάμε για τον «αθάνατο» τυχοδιώκτη του Νότου, Rhett Butler.
Όποιος κοιτάζει τον Gable διακρίνει στις κινήσεις και την ματιά του μια σιγουριά και έμφυτη αφεντιά, του γεννάται ένα συναίσθημα θαυμασμού και υγιούς ζήλειας σε βαθμό που είναι σίγουρος ότι ο Θεός τον έπλασε προκειμένου να διδάξει στον κόσμο το πώς γίνεται να ξεχωρίζεις εκμεταλλευόμενος τις αρετές σου. Παρόλα αυτά το στόρι του δεν ήταν ακριβώς στρωμένο με ροδοπέταλα. Πολύ πριν καταλάβουν στο Hollywood ότι ο γεννημένος την 1η Φλεβάρη του 1901 αποτελεί την «κότα με τα χρυσά αυγά», τον είχαν στο περιθώριο, υπενθυμίζοντάς του μάλιστα συνεχώς όσο ήταν σε νεαρή ηλικία την πρόταση: «Απλά δεν κάνεις».
Τι ήταν όμως αυτό που τον κράτησε στο χώρο πέρα από τα πείσμα του; Δεν ήταν βλέπεις και κάνα πλουσιόπαιδο αλλά είχε και μια αρετή που τον βοηθούσε να «επιπλεύσει» πέρα από το ταλέντο. Το know how να βρίσκει χαρτζιλίκι από το πουθενά καθώς και συμπάθειες από κατάλληλους ανθρώπους στις σωστές θέσεις. Για την ακρίβεια, έβρισκε πάντα γυναίκες να τον συντηρούν ή πιο κομψά, κατείχε το ζιγκολίκι όσο κανείς.
Από ζιγκολό, «κακός»
Δίχως να έχει τη στήριξη του πατέρα του-που αδιαφορούσε για τη μόρφωση και την καλλιέργεια του γιου του-, παρά μονάχα της μητριάς του που λάτρευε τις τέχνες, ο νεαρός Clark Gable άρχισε να ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου και να κυνηγά το όνειρό του. Να γίνει ηθοποιός.
Εκεί γνωρίζει την κατά 17 χρόνια μεγαλύτερή του Josephine Dillon η οποία ήταν διευθύντρια στο θέατρο που δούλευε. Και σε λίγο καιρό, θα γινόταν η πρώτη κυρία Gable. Με τη συνδρομή της ο Clark φτιάχνει τα χαλασμένα δόντια του, μαθαίνει τη σημασία του περιποιημένου μαλλιού και ελπίζει σε καριέρα στο Hollywood. Ο ασυγκράτητος Gable όμως έχει αρχίσει να λάμπει και προσελκύει και άλλες κυρίες που του μαθαίνουν τα μυστικά του κινηματογράφου. Οι ερωτικές του περιπέτειες δεν έχουν σταματημό και ο πρώτος του γάμος λαμβάνει τέλος το 1930, αλλά σχεδόν αμέσως παντρεύεται την κατά 17 χρόνια μεγαλύτερη και κυρίως εύπορη, Maria Langham.
Στο παρακάτω άλμπουμ μερικές από τις μεγαλύτερες που τα έμπλεξε:
Όσο για την πορεία του στο σινεμά δεν πήγαινε ακριβώς όπως θα περίμενε. Το ύψος και το άγριο παρουσιαστικό του τρομάζει τους παραγωγούς οι οποίοι έχουν να πουν για εκείνον πως θυμίζει πίθηκο και τον τοποθετούν πάντα στο ρόλο του κακού.
Τελικώς η εταιρία παραγωγής και διανομής ταινιών MGM (Metro-Goldwyn-Mayer) μένει εντυπωσιασμένη από την απόδοσή του στην ταινία «The Painted Desert» του 1931 και του εξασφαλίζει συμβόλαιο. Η γκρίνια του όμως απέναντι στο στούντιο που επιμένει να τον τοποθετεί στο ρόλο του villain –παρά το γεγονός μάλιστα ότι οι γυναίκες πλέον τρελαίνονται στην όψη του- προκαλεί σύννεφα στη σχέση του με τα αφεντικά του, την ώρα που κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Dancing Lady» του 1933, εμφανίζει πάθηση στα ούλα που απαιτεί την άμεση χειρουργική αφαίρεση όλων σχεδόν των δοντιών του, με την κακή του κατάσταση να απαιτεί νοσηλεία.
Όσο και να ακούγεται περίεργο, αυτό του βγήκε σε καλό.
Από το πουθενά… Οσκαρικός!
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λένε ότι «η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς», στην περίπτωση του Gable ωστόσο ισχύει και με το παραπάνω. Τα προβλήματα με τα δόντια του, εκτός από τα λεφτά που κόστισαν στο στούντιο για τη νοσηλεία, εκτίναξε στα ύψη τον προϋπολογισμό της ταινίας, με την MGM να τον στέλνει… δανεικό στην τότε μικρή Columbia Pictures, προκειμένου να συμμετάσχει στην κωμωδία «It Happened One Night».
Για τους περισσότερους θα ήταν υποβιβασμός, όχι όμως για τον Gable. Η ερμηνεία του κρίνεται εξαιρετική, όλος ο κόσμος μιλά με θαυμασμό για την ικανότητά του να γεμίζει την οθόνη και στην Τελετή των Όσκαρ αποχωρεί με το Χρυσό Αγαλματίδιο. Πλέον στο Hollywood έχουν καταλάβει ότι άλλοτε πίθηκος που «δεν έκανε» γιατί είχε τεράστια αφτιά, είναι ο ζεν πρεμιέ που όλοι και όλες (κυρίως) θέλουν να παρακολουθούν.
Οι επόμενες ταινίες «Boomtown», «San Francisco» και «Mutiny on the Bounty» μεγαλώνουν και άλλο τη φήμη του και τον κατατάσσουν ως τον απόλυτο γόη του σινεμά, ενώ το 1939 το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» απλώς έρχεται για να επιβεβαιώσει ότι το μεγαλείο του δεν έχει τελειωμό.
Το κομψό του ντύσιμο, η λεπτή του ειρωνεία, η αδιαμφισβήτητη γοητεία, η έντονη αρρενωπότητα και η επιβλητικότητα στη μεγάλη οθόνη τον ακολουθούν σε κάθε του κίνηση. Όλες οι γυναίκες σφάζονται στα πόδια του και εκείνος σαν αυθεντικό αρσενικό που είναι συνεχίζει να υποκύπτει στις ερωτικές προκλήσεις. «Θύματα» της γοητείας του, αρκετές γνωστές «κυρίες» του σινεμά.
Υπήρξε όμως μία που «κατέκτησε» την καρδιά του
Πολύς κόσμος βλέποντας τον Rhett Butler στη μεγάλη οθόνη κατάλαβε πως δεν παρακολούθησε απλώς έναν ρόλο, αλλά μια πτυχή του εαυτού του Gable. Έναν τύπο που ξεχωρίζει για το στυλ και τους τρόπους του, που τον θαυμάζουν πολλοί και τον θέλουν πολλές, έχοντας το παράπονο ότι δύσκολα μπορεί να αγαπήσει ο ίδιος. Μέχρι που στον δρόμο του πέφτει η Vivien Leigh (ή αλλιώς Scarlett O’Hara) και έρχεται ο κόσμος του ανάποδα. Στην πραγματική ζωή λοιπόν, η «Scarlett» του ήταν μια ηθοποιός και άκουγε στο όνομα Carole Lombard.
Μία γυναίκα έξυπνη, φοβερά αστεία, αθλητική, άνετη, γοητευτική αλλά κυρίως διαφορετική από τις υπόλοιπες ηθοποιούς του Hollywood. Διότι βασίστηκε ποτέ στην ομορφιά της, αλλά στην ιδιαίτερη προσωπικότητά της. Μόνο μια τέτοια γυναίκα θα μπορούσε να απαρνηθεί τον Gable με την πρώτη ματιά.
Ο ίδιος θεωρούσε πως είναι ψηλομύτα, αλλά αυτό περισσότερο ήταν για να πνίξει τον εγωισμό του και κυρίως το γεγονός ότι υπήρξε κάποια που να τον ενδιαφέρει και να μην ενδιαφέρεται εκείνη αντίστοιχα. Το πεπρωμένο όμως φυγείν αδύνατον και (έστω και) με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση ο Gable επιτέλους έχει στην αγκαλιά του τη γυναίκα της ζωής του. Χωρίζει με την Langham - η MGM του κάνει αύξηση για να μπορέσει να πληρώσει το διαζύγιο- , το ζευγάρι παντρεύεται και αποσύρεται μακριά από τις σειρήνες του Hollywood στο ράντσο του στην Νότια Καλιφόρνια.
Ο Gable φαινόταν να τα έχει όλα. Ήταν ο απόλυτος άρχοντας, νο.1 στις προτιμήσεις των σκηνοθετών και του κόσμου, ενώ ταυτόχρονα ήταν με τη γυναίκα της ζωής του παρά το ότι δεν έβαλε ποτέ του φρένο στις εξωσυζυγικές του εξορμήσεις. Το θέμα ήταν ότι πάντα επέστρεφε σε εκείνη και αυτό του αρκούσε.
Αυτό όμως δεν θα γινόταν για πάντα.
«I’m back»
Η μοίρα ήταν αυτή που έφερε την Lombard στη ζωή του, αλλά ήταν και αυτή που του τη στέρησε. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Somewhere I’ll Find You» με τη Lana Turner, το αεροπλάνο της «αγαπημένης» του από την Indiana, πέφτει και ο Clark γίνεται χήρος. Πλέον απαρηγόρητος αποσύρεται στο ράντσο του και αποτραβιέται πλήρως από τα φώτα της δημοσιότητας.
Σύντομα όμως θα βρει νέο μονοπάτι στη ζωή του και το 1941 εγκαταλείπει την ηθοποιΐα, κατατάσσεται στην Πολεμική Αεροπορία και μάλιστα συμμετέχει ως πυροβολητής σε βομβαρδιστικό αεροπλάνο σε επιχείρηση στη Γερμανία. Μετά το τέλος της θητείας του, ο Gable ωστόσο θα ταράξει ξανά τα νερά του κινηματογράφου, επιστρέφοντας το 1944 στο Hollywood για να προκαλέσει ντελίριο στον κόσμο που συνωστίζεται στις αίθουσες για να τον απολαύσει.
Μπορεί οι ταινίες του να μην έχουν τη λάμψη του παρελθόντος –ο ίδιος είναι εμφανώς γερασμένος- ωστόσο ο κόσμος ακόμα τον θαυμάζει. Πλέον όμως υπάρχουν νέοι και πιο ωραίοι ηθοποιοί για να τον αντικαταστήσουν. Η εποχή του Clark Gable όδευε προς το τέλος της....
Tελευταία του ταινία ήταν το 1960 στο «The Misfits» πλάι στην Marilyn Monroe. Δυστυχώς δεν θα προλάβει ποτέ να θαυμάσει τον εαυτό του πλάι στην πιο διάσημη γυναίκα όλων των εποχών καθώς πεθαίνει στις 16 Νοεμβρίου του 1960 από καρδιακή προσβολή.
Μια καρδιά η οποία έδωσε στον κόσμο έναν άνθρωπο που ακόμα και σήμερα ξεχωρίζει για αυτό που ήταν. Έναν τύπο που όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να του μοιάσεις. Τον απόλυτο άρχοντα του στυλ και της αρρενωπότητας. Εκείνον που όσα χρόνια και αν περάσουν, θα είναι πάντα το απόλυτο ανδρικό ίνδαλμα. Ένας αξεπέραστος μύθος του παγκόσμιου σινεμά. Και όχι μόνο...
