Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
Αν ο 20ος ήταν ο αιώνας που οι γυναίκες είδαν τον αγώνα τους να δικαιώνεται σε πρώτο βαθμό μέσα από τη συμμετοχή τους στην πολιτική και την εργασία, ο 21ος είναι σίγουρα ο αιώνας που η συμμετοχή αρχίζει να χάνει τα χαρακτηριστικά της εξαίρεσης στον κανόνα και να αποκτά στοιχεια ισότιμης συμμετοχής. Από εκεί που μιλούσαμε για παρουσία γυναικών στους εργασιακούς χώρους, τώρα βιώνουμε το τέλος των καθαρά αντρικών επαγγελμάτων.
Αλλά πλέον έχουμε αρχίσει να ξεφεύγουμε και από αυτό το στάδιο, αυτό της ποσόστωσης και αργά αλλά σταθερά προχωράμε σε μια συνθήκη όπου οι γυναίκες καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης όχι με όπλο το χαμόγελο τους, αλλά ούτε παίζουν τον ρόλο ενός προοδευτικού άλλοθι για τις εταιρείες στις οποίες δουλεύουν. Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε γυναίκες σε αταίριαστους ρόλους, αλλά ιδιαίτερα προβεβλημένες.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένας ανδροκρατούμενος χώρος, αλλά και ένα οικοσύστημα στο οποίο ανακυκλώνεται κάθε πιθανό και απίθανο στερεότυπο γύρω από τις σχέσεις των δύο φύλων με τις γυναίκες να περιορίζονται σε κλισεδιάρικους ρόλους που «ομορφαίνουν» τις κερκίδες. Η ιστορία αυτή θυμίζει το στερεότυπο των μεγάλων business buildings της Νέας Υόρκης που συνήθιζαν να διορίζουν Αφροαμερικανούς σε θέσεις όπου τους έβλεπαν όλοι, όπως χειριστές ασανσέρ ή θυρωρούς για να μπορούν να τους βλέπει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος και έτσι να νομίζει ο κόσμος ότι δεν γίνονται φυλετικές διακρίσεις. Ωστόσο η ιστορία της Ελίνας Δημητριάδη είναι εντελώς διαφορετική από αυτή.
Από τον Σεπτέμβριο του 2022 έχει τη θέση της υπεύθυνης τύπου στην ποδοσφαιρική ομάδα Athens Kallithea FC και παράλληλα είναι εξωτερική συνεργάτης των περιοδικών Vogue Greece και K της Καθημερινής. Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας μίλησε στο Ratpack για την εμπειρία της αυτή, τους στόχους που έχει θέσει για την ίδια, το modern football, αλλά και το sportswashing.
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;
Ξεκίνησα τη συνεργασία μου με τη Vogue Greece ως συντάκτρια μόδας τον Φεβρουάριο 2019, μία δουλειά που μου προσέφερε τη χαρά και την ικανοποίηση να ασχολούμαι επαγγελματικά και να γράφω για κάτι που αγαπώ πολύ με μεγάλη ελευθερία έκφρασης και δίνοντάς μου το βήμα να σχολιάζω ζητήματα που θεωρώ σημαντικά, όπως τη γυναικεία ενδυνάμωση. Καθώς το περιοδικό κυκλοφορεί με την Καθημερινή της Κυριακής κάθε μήνα, είχα τη δυνατότητα να δουλεύω παράλληλα και σε άλλες εκδόσεις του Ομίλου της Καθημερινής, όπως το εβδομαδιαίο περιοδικό Κ, κάτι που ικανοποιούσε τη δημοσιογραφική περιέργειά μου να ερευνώ και να γράφω για ποικίλα θέματα που με απασχολούν σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής μας.
Εκτός από τη μόδα, αγαπώ πολύ από μικρή ηλικία και το ποδόσφαιρο, και ένα από τα θέματα που μου δόθηκε η ευκαιρία να καλύψω στο Κ ήταν η δουλειά που είχα ανακαλύψει ότι έκανε ο Θεόδωρος Φιλιππάκος με την ποδοσφαιρική ομάδα της Βενετίας, τη Venezia FC, συνεισφέροντας στην καθολική αναγέννηση του club και στην ανάδειξή του από διεθνή μέσα ενημέρωσης ως την πιο fashionable ποδοσφαιρική ομάδα. Μου φάνηκε τρομερά ενδιαφέρουσα η πορεία του και ο φρέσκος αέρας που έφερε στον χώρο, καθώς και η αντίληψή του για τη στενή σύνδεση μεταξύ του ποδοσφαίρου και της ευρύτερης κουλτούρας μιας πόλης, κομμάτι της οποίας είναι και η μόδα.
Στο πλαίσιο της ερώτησής μου για τα μελλοντικά του πλάνα στον χώρο του ποδοσφαίρου, ο Θεόδωρος μού αποκάλυψε πως πρόσφατα είχε ηγηθεί της εξαγοράς της τότε ποδοσφαιρικής ομάδας της Καλλιθέας στην Αθήνα, με στόχο ακόμα ένα επιτυχημένο rebranding και την αναγέννηση μιας ιστορικής ομάδας με τεράστιες δυνατότητες, τόσο αγωνιστικά όσο και σε κοινωνικοοικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο. Λίγους μήνες μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης στο Κ, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Θεόδωρο Φιλιππάκο, ο οποίος μου ανέλυσε περαιτέρω το σκεπτικό του για τη μελλοντική εξέλιξη της ομάδας και το όραμά του να συνεισφέρει σε μία αλλαγή κουλτούρας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, προτείνοντάς μου να αναλάβω τον ρόλο της υπεύθυνης τύπου της Athens Kallithea. Όσο κι αν αγαπούσα το ποδόσφαιρο και όσο κι αν έχω ζήσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου στις κερκίδες, δεν είχα σκεφτεί ποτέ να εργαστώ σε αυτόν τον χώρο και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν θα έκανα ποτέ ένα τέτοιο βήμα, αν δεν είχα πειστεί ότι το συγκεκριμένο πρότζεκτ, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους και τη συγκεκριμένη νοοτροπία τους, έχει ουσιαστικά τη δυναμική να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μας ως κοινωνία, συνολικά, με το πιο δημοφιλές σπορ.
Το αρχικό άγχος για αυτό το πρωτόγνωρο επαγγελματικό βήμα διαδέχθηκε πολύ σύντομα ο ενθουσιασμός, ο οποίος ερχόταν κατά κύματα όσο περισσότερο γνώριζα τους ανθρώπους και τις δυνατότητες της ομάδας και καταλάβαινα κάθε πτυχή του πρότζεκτ που χτίζουν μεθοδικά ο Θεόδωρος Φιλιππάκος, ο Πρόεδρος της ομάδας, αλλά και ο Πέτρος Φιλιππάκος, ο αδερφός του και Αντιπρόεδρος της Athens Kallithea – ήταν κύματα ευφορίας και αισιοδοξίας, σαν αυτά που συνηθίζαμε να κάνουμε στα γεμάτα γήπεδα για να πανηγυρίσουμε ή να ενισχύσουμε το ηθικό της ομάδας που υποστηρίζαμε. Έξι μήνες μετά, δεν έχω σταματήσει λεπτό να πιστεύω και να λέω με κάθε ευκαιρία ότι ήταν η καλύτερη επαγγελματική – αλλά και σε προσωπικό επίπεδο – απόφαση που έχω πάρει ποτέ.
Πιστεύεις ότι υπάρχει μια αμηχανία από την πλευρά των αντρών που δουλεύεις μαζί τους; Όχι απαραίτητα κάποιου είδους σεξιστική συμπεριφορά, αλλά σαν μην έχουν συνηθίσει να δουλεύουν με γυναίκες και να μην ξέρουν πώς να μιλήσουν ή να συμπεριφερθούν.
Ο Θεόδωρος και ο Πέτρος έχουν πλαισιώσει την ομάδα με ανθρώπους που συμμερίζονται το όραμά τους και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη δουλειά σε αυτόν τον χώρο, αλλά και την κοινωνία. Όσο άνετα με έκαναν οι ίδιοι να νιώθω από την πρώτη στιγμή, πιστεύοντας σε εμένα και σε ό,τι μπορώ να φέρω στην ομάδα ως επαγγελματίας, αλλά και ως γυναίκα, τόσο άνετα με κάνουν να νιώθω και όλοι οι υπόλοιποι που είναι μέλη σε όλες τις βαθμίδες της ομάδας μας ή εκπρόσωποι φορέων με τους οποίους συνεργάζομαι και δεν έχω εισπράξει κάποια στιγμή αμηχανία σε σχέση με την παρουσία μου εκεί.
Οι ποδοσφαιριστές μας με υποδέχτηκαν με γνήσια χαρά και σεβασμό, συνεργαζόμαστε άψογα σε οτιδήποτε χρειαστεί που αφορά το κομμάτι της επικοινωνίας και του τύπου, νιώθω ότι έχουν αντιληφθεί πόσο έχω αγαπήσει ήδη αυτή την ομάδα και πόσο με ενθουσιάζει η προσπάθειά τους, ενώ και όλοι οι υπόλοιποι συνεργάτες μας, σε κάθε θέση, με κάνουν να νιώθω ότι ανήκω και είμαι κομμάτι αυτής της ομάδας, βοηθώντας με σε οτιδήποτε χρειαστεί να γνωρίζω περαιτέρω. Εξάλλου, δεν είμαι η πρώτη γυναίκα που δουλεύει σε αυτό το πρότζεκτ από τη στιγμή που ανέλαβαν ο Θεόδωρος και ο Πέτρος - υπάρχουν αρκετές γυναίκες συνεργάτες σε καίρια πόστα της ομάδας και αντιλήφθηκα γρήγορα ότι επικρατεί κλίμα ισότητας και σεβασμού απέναντι σε κάθε μία από εμάς.
Νιώθεις ότι στο πόστο που είσαι πρέπει να δουλέψεις πιο σκληρά από έναν άντρα για να αποδείξεις την αξία σου;
Όχι, μέχρι στιγμής το φύλο μου δεν έχει παίξει ρόλο σε αυτό. Όπως ανέφερα και παραπάνω, η αντιμετώπιση εντός της ομάδας είναι ίδια απέναντι σε όλους, ανεξαρτήτως φύλου. Το μόνο που λαμβάνεται υπόψη, σε επίπεδο ομάδας, είναι οι ικανότητες και η συνεισφορά μας για την υλοποίηση των στόχων μας, κάτι για το οποίο όντως εργάζομαι σκληρά, προκειμένου να μάθω ή να αναπτύξω περαιτέρω ό,τι ταλέντο είναι απαραίτητο για τη θέση μου, σε πρακτικό επίπεδο. Επιπλέον, στη Super League 2, όπου αγωνίζεται την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο η Athens Kallithea, υπάρχουν αρκετές γυναίκες που δραστηριοποιούνται σε διάφορες θέσεις, τόσο στη διοργανώτρια αρχή, όσο και στις ομάδες που συμμετέχουν σε αυτό το πρωτάθλημα, σε θέσεις όπως η δική μου ή σε θέσεις όπως υπεύθυνες λειτουργίας κλπ.
Πιστεύω πως σε εκείνους που ασχολούνται ενεργά με το ποδόσφαιρο, που κινούνται και εργάζονται σε αυτόν τον χώρο τα τελευταία χρόνια, η επαγγελματική γυναικεία παρουσία εκεί προκαλεί όλο και λιγότερη έκπληξη και δεν θεωρείται τόσο «είδηση» όσο νομίζουν όσοι βρίσκονται εκτός. Προφανώς και υπάρχουν αρκετά περιθώρια βελτίωσης των ποσοστών των γυναικών που απασχολούνται επαγγελματικά σε αυτόν τον χώρο, προφανώς και θεωρώ ότι μπορεί να υπάρχει ακόμη σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις ένα «κράτημα» απέναντι στην πρόσληψη ή την αποδοχή μιας γυναίκας εργαζόμενης στον χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά θεωρώ ότι έχουμε μπει σε έναν καλό δρόμο για να αυξηθούν κι άλλο αυτά τα ποσοστά και να μη χρειάζεται να δίνουμε αγώνα (pun intended) για να διεκδικήσουμε και να αναδειχθούμε σε μία θέση σε αυτόν τον χώρο ως γυναίκες.
Περισσότερη έκπληξη, θεωρώ, πως προκαλεί η δουλειά μου στον κόσμο που δεν ασχολείται τόσο με το ποδόσφαιρο ή δεν έχει γνώση της κατάστασης εκ των έσω. Δηλαδή, ακόμα και γνωστοί μου ή άνθρωποι που μπορεί να γνωρίσω για πρώτη φορά και να με ρωτήσουν με τι ασχολούμαι, θα εκπλαγούν – ευχάριστα ομολογουμένως - όταν πω ότι εργάζομαι σε ποδοσφαιρική ομάδα και θα με ρωτήσουν «πώς και;», «σου αρέσει το ποδόσφαιρο;», «όντως πήγαινες από μικρή στο γήπεδο;» και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις. Οπότε, αν πρέπει να εργαστούμε σκληρά για κάτι, αυτό είναι για να αλλάξουμε την εικόνα προς τα έξω και να μάθει το ευρύτερο κοινό ότι οι γυναίκες στο ποδόσφαιρο δεν είναι εκεί από σπόντα ή από θαύμα.
Το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι σε μια μεταβατική φάση και αλλάζει ραγδαία, γίνεται περισσότερο εμπόρευμα και θέαμα, ανοίγεται σε νέες αγορές κλπ. Αλλά το modern football δεν είναι μόνο αυτό, παράλληλα ανοίγεται κι ένα θέμα συμπεριληπτικότητας. Το γυναικείο ποδόσφαιρο κερδίζει σε δημοφιλία πχ. Πόσο αυθεντική είναι η πρόοδος σε αυτό το κομμάτι και πόσο sportswashing είναι στην τελική;
Όπως είπε και η Alex Scott, η Αγγλίδα πρώην παίκτρια που αγωνίστηκε με την ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών της Arsenal και νυν αθλητική δημοσιογράφος και παρουσιάστρια, «Δεν θα ξανασταθώ μπροστά σε σπόνσορες σε εταιρικές εκδηλώσεις παρακαλώντας να ασχοληθούν με το γυναικείο ποδόσφαιρο, ξέρετε γιατί; Αν δεν έχετε ασχοληθεί ήδη, έχετε χάσει το πλοίο, έχετε χάσει το τρένο. Δείτε τι συνέβη, το τρένο έφυγε από το σταθμό και έχει αναπτύξει ταχύτητα» Η Scott έκανε αυτή τη δήλωση με αφορμή το περσινό Euro ποδοσφαίρου γυναικών, τα εισιτήρια για τους αγώνες του οποίου ήταν εξαντλημένα από την πρώτη στιγμή, ενώ τον τελικό παρακολούθησαν από τις κερκίδες του Wembley 87.192 φίλαθλοι, σπάζοντας κάθε ρεκόρ προσέλευσης κοινού σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος γυναικών και ανδρών.
Πρόκειται για τεράστια πρόοδο, αν σκεφτούμε ότι το ποδόσφαιρο γυναικών έγινε ξανά νόμιμο στην Αγγλία μόλις το 1971 (είχε απαγορευτεί με νόμο το 1921) και μέσα σε 50 χρόνια σημειώνονται τέτοια ρεκόρ προσέλευσης και δημοφιλίας. Η Εθνική Γυναικών της Αγγλίας, που κατέκτησε το περσινό Euro, και η Εθνική Γυναικών των ΗΠΑ, που έφερε διεθνώς στο προσκήνιο το ποδόσφαιρο γυναικών το 2019 με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι ο κόσμος νοιάζεται για το γυναικείο ποδόσφαιρο, για το θέαμα που προσφέρουν και για το παράδειγμα που θέτουν αυτές οι γυναίκες αθλήτριες. Αστέρια όπως η Megan Rapinoe και η Alex Morgan, συναρχηγοί της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ, έλαμψαν εντός και εκτός γηπέδου με τις αγωνιστικές επιδόσεις και τον ακέραιο, δυναμικό χαρακτήρα τους, κλέβοντας την καρδιά των φιλάθλων, αλλά και ανθρώπων που δεν ασχολούνταν ενεργά με το ποδόσφαιρο, ειδικά το ποδόσφαιρο γυναικών, παγκοσμίως.
Οι γυναίκες παίκτριες ποδοσφαίρου στο εξωτερικό αγωνίζονται, εκφράζονται διεκδικώντας ίσα δικαιώματα και μεταχείριση, ακούγονται και νικούν, αλλάζοντας σιγά σιγά την κοινωνία για να προσαρμοστεί στο ταχύ, και ασταμάτητο πλέον, δρασκέλισμά τους. Και αυτή η αλλαγή είναι αναπόφευκτη. Η συζήτηση για το sportswashing είναι τεράστια και γνωρίζουμε ότι, σε επίπεδο μεγάλων φορέων και διοργανώτριων αρχών, συμβαίνει τόσο στο ποδόσφαιρο γυναικών όσο και αντρών, ειδικά όταν πρόκειται για συμφωνίες με κάποιες χώρες που φιλοξενούν διοργανώσεις.
Θέλω να κρατάω την πρόοδο που σημειώνεται, τις γυναικείες φωνές αθλητριών που ακούγονται και τις φωνές των οπαδών, πατροπαράδοτων αλλά και πιο νέων, ανά τον κόσμο που τις επευφημούν και να ελπίζω ότι θα φτάσουμε στο σημείο που όλα αυτά θα εξελίσσονται πιο οργανικά σε αυτόν τον χώρο μέχρι να θεωρούνται αυτονόητα.
Στην Ελλάδα το 1989 η ΕΠΟ ίδρυσε την Επιτροπή Γυναικείου Ποδοσφαίρου, το 1992 δημιουργήθηκε η Β' Εθνική Κατηγορία, ενώ πλέον υπάρχει και Γ' Εθνική, αλλά στην οργάνωση σε αγωνιστικό επίπεδο και σε νοοτροπία, στο πώς αντιμετωπίζουμε ως φίλαθλοι και ως κοινωνία, γενικότερα, το ποδόσφαιρο γυναικών, έχουμε πολύ δρόμο για να φτάσουμε εκεί που είναι διεθνώς οι εξελίξεις αυτή τη στιγμή στο συγκεκριμένο άθλημα.
Φαντάζομαι η δουλειά σου στην ομάδα χωρίζεται σε δύο κομμάτια, στις Κυριακές που έχει αγώνα, και στην καθημερινότητα μεταξύ αυτών, πώς είναι αυτός ο εργασιακός δυισμός;
Το γραφείο μου είναι πάνω από το γήπεδο της ομάδας, το Δημοτικό Στάδιο Καλλιθέας "Γρηγόρης Λαμπράκης", γνωστό και ως Ελ Πάσο, και όταν πάω εκεί, συζητάω με συνεργάτες της ομάδας για διάφορα επικοινωνιακά θέματα και ενδιαφέρουσες μελλοντικές δράσεις. Όταν έχουμε επερχόμενο αγώνα, έχω να ανακοινώσω εγκαίρως την αποστολή της ομάδας στην ιστοσελίδα μας.
Σε αγώνες μας εκτός έδρας, φτάνω στο γήπεδο την ώρα που φτάνει και η αποστολή της ομάδας και συνεργάζομαι με τον υπεύθυνο τύπου της άλλης ομάδας σε ό,τι αφορά θέματα τύπου, όπως δηλώσεις προπονητών και παικτών στη μικτή ζώνη ή μετά τη λήξη του αγώνα στον τηλεοπτικό πάροχο ή σε παρόντες δημοσιογράφους, καθώς και συνεντεύξεις τύπου μετά, εφόσον χρειαστεί. Σε αγώνες μας εντός έδρας, είμαι υπεύθυνη για τα αιτήματα δημοσιογράφων που επιθυμούν να καλύψουν τον αγώνα και για να φροντίζω για την εργασία τους στα δημοσιογραφικά booths, να φροντίζω να είναι εύρυθμη η λειτουργία σε οτιδήποτε αφορά στο τηλεοπτικό συνεργείο και τους απεσταλμένους δημοσιογράφους του που θα καλύψουν τον αγώνα, να μοιράζω σε όλους τους δημοσιογράφους που παρευρίσκονται, ή επιθυμούν να ενημερωθούν, τις συνθέσεις των δύο ομάδων που θα αγωνιστούν, να είναι σύμφωνη με τους κανονισμούς η τηλεοπτική εικόνα της ομάδας, αλλά και η παρουσία των φιλάθλων, και να κυλούν ομαλά οποιεσδήποτε επικοινωνιακές δράσεις έχουν οριστεί πριν την έναρξη ή κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου του αγώνα, καθώς και, πάλι, να συνεργάζομαι με τον υπεύθυνο τύπου για δηλώσεις προπονητών και παικτών σε δημοσιογράφους πριν ή μετά τον αγώνα.
Γενικότερα, είμαι υπεύθυνη για την ανανέωση του περιεχομένου της ιστοσελίδας της ομάδας, όπως για την καταγραφή των αγώνων της πρώτης ομάδας, την καταγραφή της αγωνιστικής πορείας των ομάδων νέων της ακαδημίας μας ή για το ρόστερ μας και οποιαδήποτε αλλαγή προκύψει κατά τις περιόδους μεταγραφών. Φροντίζω να επεκτείνω διαρκώς το δίκτυο δημοσιογράφων στους οποίους επικοινωνώ τα νέα και τις δράσεις της ομάδας και με τους οποίους συνεργάζομαι για αιτήματα σχετικά με συνεντεύξεις υπευθύνων ή παικτών της ομάδας.
Επιπλέον, σε συνεργασία με τον Θεόδωρο Φιλιππάκο συντάσσουμε τα δελτία τύπου της ομάδας, φροντίζοντας να επικοινωνηθούν σε επαφές μας τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος, όπου η Athens Kallithea σημειώνει μεγάλη επιτυχία με τις καμπάνιες των εμφανίσεών της, καθώς έχουν αναδειχθεί από μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των Soccerbible (Λονδίνο), Hypebeast (Χονγκ Κονγκ), Highsnobiety (Βερολίνο), Rivista Undici (Μιλάνο), Shukyu (Τόκυο), και Bloomberg (Νέα Υόρκη). Μπορώ να πω ότι συνεισφέρω συνολικά στην επικοινωνιακή εικόνα της ομάδας, πάντα υπό την καθοδήγηση, σε συνεργασία, και στο πλαίσιο του οράματος που έχει ο Θεόδωρος Φιλιππάκος για αυτήν.
Αυτή τη στιγμή η ομάδα αγωνίζεται στη Super League 2, στόχος είναι η άνοδος στα σαλόνια (sic) της Super League και εκεί αρχίζει να σοβαρεύει το πράμγα. Αυτή η προοπτική είναι σετρομάζει, σε ιντριγκάρει, στο πόσο θα αλλάξει η φύση της δουλειάς σου;
Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεόδωρο και τον Πέτρο Φιλιππάκο και σε όλο το επιτελείο διαχείρισης θεμάτων για την πορεία και την εξέλιξη της ομάδας και αυτό λειτουργεί καθησυχαστικά. Σε οποιοδήποτε επόμενο βήμα, ξέρω ότι, όπως είπα και στην αρχή, το αναμενόμενο αρχικό άγχος, θα το διαδέχεται ο ενθουσιασμός και η όρεξη για να δουλέψουμε και να πετύχουμε όλους τους στόχους μας, πάντα με διάθεση για συνεργασία και εποικοδομητικό διάλογο με όσους συμμετέχουν και δραστηριοποιούνται επαγγελματικά σε κάθε πρωτάθλημα.
Δεν το κρύβουμε ότι αγωνιζόμαστε για την άνοδο, πιστεύουμε σε αυτήν, και κάθε νέα πρόκληση είναι ευπρόσδεκτη – έχω τη βεβαιότητα ότι θα λειτουργήσουμε σε κάθε νέο βήμα ως σύνολο όσο πιο αποτελεσματικά μπορούμε.
Για το τέλος, αντί για το πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα, ποιο θα ήθελες να είναι το αποτύπωμά σου στο ελληνικό ποδόσφαιρο μετά από 10-15 χρόνια;
Θα ήθελα να μη ρωτάνε με έκπληξη εμένα και τις γυναίκες συναδέλφους μου που εργαζόμαστε σε αυτόν τον χώρο πώς και ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο. Θα ήθελα τα γήπεδα να είναι γεμάτα, και με γυναίκες, και με οικογένειες, όπου όλοι θα αισθάνονται και θα είναι ασφαλείς, απολαμβάνοντας ωραίο θέαμα είτε χάνει είτε κερδίζει η ομάδα τους.
Θα ήθελα οι κερκίδες μας να είναι ανοιχτές, φιλόξενες και προσβάσιμες σε όλους, όπως είναι και ένας από τους στόχους μας, είτε πρόκειται για όσους ασχολούνται συστηματικά και χρόνια με το ποδόσφαιρο είτε για όσους έχουν την περιέργεια και τη διάθεση να γνωρίσουν από κοντά ένα συναρπαστικό άθλημα που δεν είχαν ξαναπαρακολουθήσει.
Θα ήθελα να μην ξαναρωτήσει κανείς καμία γυναίκα αν ξέρει τι είναι το οφσάιντ. Θα ήθελα οι γυναίκες, συγκεκριμένα, να μπορούν να πηγαίνουν στο γήπεδο όπως και όποτε θέλουν και να μη νιώθουν αδιάκριτα ή επικριτικά βλέμματα πάνω τους, ούτε να έχουν την αίσθηση ότι ο διπλανός τους θα τους εξετάσει στον κανονισμό ποδοσφαίρου – είμαστε όλοι εκεί για να δούμε ωραία μπάλα και να διασκεδάσουμε, δεν αγωνιζόμαστε για το «πιτάκι» στα αθλητικά στο Trivial Pursuit.
Θα ήθελα να γίνει πραγματικότητα και στην Ελλάδα αυτό που είχε πει ο Αλμπέρ Καμύ «ό,τι γνωρίζω σχετικά με την ηθική και το καθήκον, το χρωστάω στο ποδόσφαιρο.» Θα ήθελα όλοι μας στην ομάδα της Athens Kallithea να έχουμε βάλει ένα μικρό λιθαράκι για να είναι το ποδόσφαιρο ένας καθρέφτης μιας όμορφης, συμπεριληπτικής κοινωνίας.
