Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τον Παναγιώτη Μελίδη σαν Larry Gus, έναν χαριτωμένα εκκεντρικό τύπο ο οποίος ξεσηκώνει τα πλήθη με τις παράξενες μουσικές του τώρα και δύο δεκαετίες, κινούμενος στην εναλλακτική μουσική σκηνή της Αθήνας. Συνήθως τον βλέπουμε να χοροπηδάει στη σκηνή με το μικρόφωνο του κι ένα sampler, με μία ιδιάζουσα ποπ διάθεση, με πολλά κι ενδιαφέροντα ηχοχρώματα επηρεασμένα από τους πιο εναλλακτικούς και avant garde μουσικούς κύκλους. Τώρα ήρθε η ώρα να μας δείξει τον άλλο του εαυτό, με έναν αρκετά πιο μίνιμαλ και μονολιθικό ήχο μας συστήνεται με το πραγματικό του όνομα, Παναγιώτης Μελίδης.
Εμείς βρεθήκαμε μαζί του στη Στέγη και μιλήσαμε αναλυτικά για τη νέα του δουλειά που ονομάζεται “George”.
Ο Παναγιώτης Μελίδης (γενν. 1982) είναι μουσικός και παραγωγός, ο οποίος δραστηριοποιείται με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Larry Gus από το 2006. Έχοντας υπόβαθρο μηχανικού υπολογιστών, με μεταπτυχιακό στην Υπολογιστική Ήχου και Μουσικής από το Music Technology Group του Πανεπιστημίου Pompeu Fabra της Βαρκελώνης, από το 2012 κυκλοφορεί δισκογραφικές δουλειές του μέσα από διάφορες εταιρίες. Το έργο του μπορεί να περιγραφεί ως μια συνεχής μάχη ενάντια στις συμπτώσεις και, σε συνδυασμό με τις υπερκινητικές ζωντανές εμφανίσεις του, έχει οδηγηθεί σε διάφορα είδη συνεργασιών με χορογράφους, κινηματογραφιστές, αρχιτέκτονες και δραματουργούς. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Έφτασα στο καφέ πίσω από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση στην ώρα μου και εκεί με περίμενε μπροστά από ένα laptop ο Παναγιώτης. Δεν χάσαμε καθόλου χρόνο κι αρχίσαμε αμέσως την κουβέντα μιας κi έπρεπε κι αυτός να βιαστεί για να πάει στην πρωινή πρόβα με την ανδρική χορωδία Κέρκυρας. Την Παρασκευή 27/1 θα τον δούμε ζωντανά για μία και μόνο παράσταση στην σκηνή της Στέγης να μας παρουσιάζει το “George”.
Μίλα μας λίγο για το "George", τι ακριβώς θα δούμε στην παράσταση, πως έτυχε να συνεργαστείς με τον Ευθύμη Φιλίππου;
Όλο ξεκίνησε το 2015, όταν ήμουν ακόμη στο εξωτερικό, από μία ηλεκτρονική αλληλογραφία που είχα με τον Ευθύμη. Γνωριστήκαμε από κοντά όταν ήμουν πλέον στην Ελλάδα, πάντα θαύμαζα τη δουλειά του και αναρωτιόμασταν αν έπρεπε να κάνουμε κάτι μαζί, μου είχε δώσει κάτι στίχους για ένα τραγούδι μου που ήταν λίγο τσιφτετέλι. Ακόμη με κοροϊδεύει. Το 2018 είχε ένα κείμενο στο μυαλό του και είπαμε να κάνουμε έναν δίσκο, και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πως θα γινόταν. Να το κάνουμε podcast, να το κάνουμε θεατρικό, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε πως έπρεπε να γίνει, κι έτσι ξεκίνησε μια κουβέντα μεταξύ μας. Μετά μπήκε στη μέση και η Στέγη για να δωθεί μία κατεύθυνση, έδωσα ένα σκληρό δίσκο με μουσική στον Ευθύμη και κάπως έτσι έγινε η αρχή. Άσχετο αν τελικά δεν χρησιμοποιήσαμε καθόλου υλικό από τον σκληρό δίσκο. Μπήκαμε σε ένα άλλο mode και καταλήξαμε να κάνουμε το George. Έχει αλλάξει πολλά ονόματα. Ο Ben Whinshaw αφηγείται στο δίσκο την ιστορία. Ο Ben έχει μεγάλο παρελθόν, έχει παίξει στο Lobster του Λάνθιμου, έχει κάνει τη φωνή του Paddighton, έχει πρωταγωνιστήσει στο Άρωμα την ταινία και πολλά άλλα. Είναι πολύ αστείο να ακούς τη φωνή του αρκούδου Paddighton να μιλάει γι' αυτά που μιλάει το George. Είναι φουλ Ευθύμης Φιλίππου το κείμενο. Οπότε την Παρασκευή θα δείτε εμένα στη σκηνή με το εκκλησιαστικό όργανο, την φωνή της Αγγελικής Παπούλια στην αφήγηση και την ανδρική χορωδία Κέρκυρας. Την Παρασκευή ουσιαστικά μαζί με το live θα κυκλοφορήσει επίσημα και ο δίσκος.
Τι ακριβώς κάνεις εσύ στην παράσταση;
Τώρα θα βγω σαν Παναγιώτης Μελίδης και όχι σαν Larry Gus. Οπότε θα είναι αρκετά διαφορετικό σαν εμπειρία. Διότι σαν Larry Gus αυτό που κάνω επί σκηνής είναι πιο αυτοσχεδιαστικό, με περισσότερα όργανα και ήχους, τώρα στην παράσταση θα είναι κάτι άλλο. Θα είναι πιο μίνιμαλ. Στην σκηνή από όργανα θα υπάρχουν μόνο ένα εκκλησιαστικό όργανο κι ένα παραδοσιακό κρουστό, μαζί με την χορωδία η οποία λέει μόνο ένα τραγούδι. Στα κρουστά θα είναι ο Μανούσος Κλαπάκης που θα παίζει bendir, νταούλι και shaker. Σαν πράγμα είναι πολύ μαζεμένο, αλλά όμως πιστεύουμε πως θα κάνει ωραία αντίθεση με την μεγάλη αίθουσα της Στέγης.
Πως σου ήρθε η έμπνευση για το “George”;
Ο Ευθύμης έγραψε το κείμενο οπότε από αυτόν ξεκινήσανε όλα. Ταυτόχρονα άκουγε τη μουσική που του έγραφα εγώ για το κείμενο. Εκείνη την περίοδο άκουγα πολύ μουσική από το 1700, όπως τα κονσέρτα για όργανο του Χέντελ και τις σονάτες του Σκαρλάτι για harpsichord. Ήμουν σε ένα τέτοιο mode. Όλο αυτό γινόταν μέσα στην καραντίνα. Επίσης άκουγα πολύ ελληνική μουσική, Μούτση, Ξυδάκη, Μαμαγκάκη. Ήθελα να υπάρχει αυτή η αντίθεση, του δυτικού οργάνου μαζί με το πιο ελληνικό αίσθημα, το πιο Μεσογειακό.
Ο άγρυπνος εφιάλτης του Charles Manson
Πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς λίγο πιο εναλλακτικός μουσικός στην Ελλάδα;
Ο μόνο τρόπος για να βιοποριστείς με τα μουσικά στην Ελλάδα είναι να δουλέψεις με θέατρο, ταινίες και χορό ή αν είσαι άτυχος θα κάνεις διαφήμιση, που ναι μεν πληρώνει αλλά εκεί μετά πας σε άλλη φάση καριέρας. Αυτά είναι γενικά. Σίγουρα υπάρχει κόσμος που έχει πολλούς ακολούθους και πολλοί καταφέρανε να έχουν το κοινό τους και μπράβο τους. Σε γενικές γραμμές όμως είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις από αυτό κι ακόμη πιο δύσκολο στην Ελλάδα. Πάρε παράδειγμα τον Μιχάλη Σιγανίδη, που έχουμε συνεργαστεί και με αυτόν και θα βγει κάτι στο μέλλον προς τα έξω, ο άνθρωπος αυτός έχει το δικό του πολύ προσωπικό κοινό και τον ακολουθεί παντού. Κάτι τέτοιο γίνεται στην Ελλάδα αλλά πολύ δύσκολα.
Θα κάνεις άλλα live για το δίσκο πέρα από την Παρασκευή; Έχεις προγραμματίσει κάποια περιοδεία;
Η συνθήκη είναι τέτοια που το να ταξιδέψει όλη η παράσταση του George είναι αρκετά δύσκολο. Κάπως δυσκίνητο. Αλλά όμως δεν αποκλείουμε κάποια φεστιβάλ που ίσως να κλείσουμε, στο εξωτερικό κυρίως.
Έχεις day job; Ή βιοπορίζεσαι μόνο από τη μουσική;
Έχω τελειώσει μηχανικός υπολογιστών αλλά σε κάποια φάση τα παράτησα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι. Το τελευταίο καιρό ασχολούμαι πολύ με μουσική για ταινίες και θέατρο. Επίσης είμαι σε μία σεναριακή ομάδα με την οποία γράψαμε ένα σενάριο για μία τηλεοπτική σειρά η οποία σύντομα θα προβληθεί στον Antenna. Αναγκαστικά κάνεις διάφορα. Επίσης θα ήθελα να γράψω άλλο ένα δίσκο Larry Gus. Έχω μαζέψει πολύ υλικό.
Τι ακούς τώρα; Με τι έχεις “κολλήσει”;
Ακούω ένα podcast για τον Charles Manson. Γενικά αυτή η σειρά podcast ασχολείται με παλιό Χόλυγουντ. Μου αρέσουν πολύ τα podcast. Επίσης έχω λιώσει με Beach Boys.
Έχεις δικό σου στούντιο στο σπίτι;
Ναι πάντα σπίτι, έχω μάθει έτσι. Έχω το χώρο μου. Με βολεύει καλύτερα.
Πως βλέπεις όλη αυτή τη φάση με το Bandcamp; Υπάρχει πλέον άπειρη μουσική εκεί έξω να ακούσει κανείς
Είναι πολύ καλό πράγμα. Ο κάθε ακροατής έχει γίνει ο curator του εαυτού του. Πλέον οι δισκογραφικές έχουν αλλάξει ρόλο. Ο καθένας βγάζει ό,τι θέλει και αυτό είναι υγιές νομίζω.
Τι θα συμβούλευες έναν νέο μουσικό;
Πριν δέκα χρόνια έστελνα 800 email σε εταιρίες για να βρω μία άκρη και μου απαντούσαν οι 25. Τώρα μπορείς άνετα να κτίσεις ένα δικό σου κοινό μέσω του Bandcamp και των άλλων πλατφόρμων. Οπότε ουσιαστικά θα του έλεγα να κάνει τη φάση του όπως θέλει αυτός και να το τρέξει ο ίδιος για να βρει το δικό του κοινό και να μην στηρίζεται σε κάποια μεγάλη εταιρία όπως το κάναμε παλιότερα.
Ο Quentin Tarantino γράφει δύο βιβλία και παρατάει στην άκρη την κάμερα
Ένα αστείο περιστατικό από κάποια περιοδεία; Επίσης έμαθα πως διαβάζεις πολύ λογοτεχνία, αληθεύει; Τι διαβάζεις τώρα;
Όταν έκανα tour στην Ευρώπη πήγαινα πάντα μόνος μου. Μου αρέσει. Είχα δέκα μέρες στη Γαλλία και είχα νοικιάσει ένα αυτοκίνητο. Δεν είναι ακριβώς αστείο. Σταματούσα σε κάθε βενζινάδικο και έτρωγα μόνο κακό φαγητό. Το κάθισμα του συνοδηγού δίπλα μου ήταν γεμάτο με περιτυλίγματα από πατατάκια, σοκολάτες, σάντουιτς, αναψυκτικά. Χάλια. Αλλά όμως μου αρέσει να πηγαίνω περιοδεία μόνος μου, γιατί έτσι βρίσκω χρόνο να διαβάζω βιβλία. Τώρα έχω κολλήσει πολύ με τον Charles Manson γιατί είμαι μεγάλος φαν του ντράμερ των Beach Boys ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο γι' αυτόν μιας και έμενε για κάποιο καιρό στο σπίτι του. Επίσης να διαβάσετε την βιογραφία των Beach Boys, το Heroes and Villains, είναι φωτιά. Τώρα ξεκίνησα το The Recognitions του William Gaddis, πιο post modern, διάβασα το Locus Solus του Raymond Roussel και τα δύο βιβλία του Tarantino. Μου άρεσε το Cinema Speculation.
Πώς βλέπεις την πολιτική φάση στην Ελλάδα;
Κατάθλιψη. Το μόνο που θα πω είναι πως μένω στην Κυψέλη εδώ και χρόνια και πλέον δεν μπορείς να βρεις σπίτι με τίποτα, όλα έχουν πάει στο Θεό. Τραγική φάση.
Περισσότερες πληροφορίες για το "George" μπορείτε να βρείτε εδώ
