H συζήτηση με τον Γιάννη Μηλιώνη για το whisky, είναι πάντα ενδιαφέρουσα για τους εξής λόγους. Πέραν του ότι ο ίδιος είναι γνώστης, διαθέτει ακόμη αυτή τη νεαρή αγάπη για εκείνο, μία αγάπη που θα μπορούσε να παρατηρηθεί στους νεότερους που ξεκινούν. Για τον Γιάννη, παραμένει γοητευτικό όπως την πρώτη μέρα που ξεκίνησε να ασχολείται με αυτό, ασχέτως αν κατέληξε να διοργανώνει τα πρώτα whisky events με τον βασιλιά του ποτού στο επίκεντρο. Και για την αγάπη του αυτή που συνεχίζει να καθοδηγεί τον ίδιο και τις αξίες του The Tasters Club, μίλησε στο Ratpack.
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
Ξεκίνησες πίνοντας blended και παίζοντας goth μουσική στην Αθήνα. Περίμενες τότε ότι θα «μπλέξεις» με το whisky σε τέτοιο επίπεδο;
Με μεταφέρεις 30 χρόνια πίσω, σε μια διαφορετική εποχή στη διασκέδαση και το ποτό. Σίγουρα δεν περίμενα τότε, ούτε πως θα εμβαθύνω στο whisky, ούτε ότι θα εμπλακώ επαγγελματικά. Κοιτάζοντας όμως πίσω, μπορώ να διακρίνω ότι η αιτία και οι επιλογές κάποιων blended whiskies, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για μια περαιτέρω αναζήτηση, πολλά χρόνια αργότερα. Στα late 80s, έπινα οποιοδήποτε ποτό και βεβαίως αμφιβόλου ποιότητας. Στα μέσα της δεκαετίας του 90, όπου δούλευα και ως DJ, αποφάσισα να βάλω μια τάξη σε αυτό το χάος, καταλήγοντας στο whisky. Στην αρχή με cola, μετά με πολύ πάγο, κατόπιν με ένα παγάκι και τέλος σκέτο. Γνώριμη διαδρομή για πολλούς. Από ‘κει ξεκινάει o επόμενος δρόμος. Από τα γνωστά blended των διαφημίσεων σε κάτι πιο «ψαγμένο», που κάποιος γνωστός μου είπε να δοκιμάσω και από ‘κει, στο single malt. Εδώ βέβαια να τονίσω ότι μπορεί το single malt να κυριαρχεί στις επιλογές μου πια, αλλά ακόμα απολαμβάνω πολλά και υπέροχα blended whiskies, όπως και αρκετά American whiskies.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το The Tasters Club; Είχε ανταπόκριση από τον κόσμο;
Tο 2013 γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός club, που θα διοργανώνει events γευσιγνωσίας whisky, τόσο για τα μέλη που θα εγγραφούν, όσο και για κάθε ενδιαφερόμενο. Αφορμή υπήρξε ένα whisky tasting σε κάποιο σπίτι, που διοργανώθηκε παρεΐστικα. Εκεί λοιπόν σκεφτήκαμε να «μπολιάσουμε» λίγη εξωστρέφεια σε αυτό, που πολλοί κάνουν ιδιωτικά και να προσπαθήσουμε να το μετατρέψουμε σε κάτι πιο επαγγελματικό. Άρχισαν οι προετοιμασίες εν μέσω οικονομικής κρίσης και η πρώτη μας γευσιγνωσία έγινε στις 29 Ιουνίου του 2015, την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα capital controls! Με πάρα πολύ δουλειά, άρχισε να γίνεται γνωστή η προσπάθειά μας, η οποία αγκαλιάστηκε αμέσως από τον κόσμο και σιγά σιγά οι εκδηλώσεις μας γίνονταν sold out. Η συχνότητα των εκδηλώσεων είναι τουλάχιστον 1 φορά το μήνα.
Πριν ξεκινήσεις να κάνεις γευσιγνωσίες, είχαμε κάτι παρόμοιο σε τέτοιο οργανωτικό επίπεδο στην Αθήνα;
Αν και διοργανώνονταν εκδηλώσεις γευσιγνωσίας, τόσο από ιδιώτες όσο και από εταιρίες, τη μετουσίωση σε ένα club μελών, με οργανόγραμμα, τακτικές εκδηλώσεις, επαγγελματική προσέγγιση από την επικοινωνία και τις κρατήσεις έως την οργάνωση και την παρουσίαση της γευσιγνωσίας, θεωρώ ότι στο σύνολό τους είμαστε οι πρώτοι που τα εφάρμοσαν. Αυτό ήταν και ένα κενό που είδαμε στην αγορά και πήραμε το ρίσκο να τολμήσουμε τη δημιουργία του The Tasters Club. Kατάφεραμε να συσπειρώσουμε καταναλωτές που ζητούσαν κάτι διαφορετικό, να διαδώσουμε τη διαδικασία της γευσιγνωσίας σε μη επαγγελματίες, να προσελκύσουμε νέους ενδιαφερόμενους για το απόσταγμα και γενικά να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα συμμετοχής σε ένα κοινό που δεν το είχε συνηθίσει. Στη περίοδο δε της καραντίνας είμαστε οι πρώτοι στην Ελλάδα, που διοργάνωσαν online γευσιγνωσίες. Άλλο ένα σημείο που διαφοροποιούμαστε είναι οι θεματικές μας εκδηλώσεις, όπως το Roberts Burns Night κάθε Ιανουάριο, το Invoking the Spirits κάθε Halloween και το ετήσιο Whisky Weekend στο Costa Navarino.
Αληθεύει ότι ο παππούς σου πωλούσε σε speakeasies στην Ποτοαπαγόρευση;
Αυτή είναι μια περίεργη και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, σχεδόν μεταφυσική, που έμαθα για τον παππού μου πριν μερικά χρόνια. Ιωάννης Κ. Μηλιώνης, όπως ακριβώς ονομάζομαι και εγώ. Ο παππούς μου, λοιπόν, έφυγε μετανάστης για την Αμερική το 1903 και επέστρεψε εκεί το 1928, αφού πριν είχε έρθει να πολεμήσει κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο έχασε τον ένα του αδελφό στο μέτωπο. Στην Αμερική δούλευε αρχικά στους σιδηροδρόμους και στη συνέχεια άνοιξε ένα οπωροπωλείο. Μετά την επιστροφή του από τον πόλεμο, ασχολήθηκε με το εμπόριο ποτού. Αρχικά αγόρασε εξοπλισμό και παρήγαγε το δικό του αλκοόλ. Κατόπιν το διέθετε σε διάφορα μαγαζιά, εστιατόρια και speakeasies έως ότου άνοιξε και o ίδιος κάτι, το οποίο δεν γνωρίζω αν ήταν εστιατόριο ή μπαρ. Οι πληροφορίες που βρήκα μιλούν για παραγωγή τσίπουρου, αλλά αν σκεφτούμε ότι μιλάμε για την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης, θεωρώ ότι πιθανόν έφτιαχνε και ουίσκι. Όλα αυτά έγιναν στο Detroit, σημείο εισόδου παράνομου ουίσκι από τον Καναδά και μόλις 300 μίλια από το Chicago του Al Capone! Επίσης είχε στην κατοχή του ένα από εκείνα τα κλασικά μαύρα αυτοκίνητα που βλέπουμε στις ταινίες. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, έμαθα ότι ο παππούς μου ήταν moonshiner και έχει παίξει κάποιο ρόλο στη θρυλική εκείνη Prohibition era. Θα συνεχίσω να ψάχνω για πληροφορίες, γιατί με ενθουσιάζει η ιδέα ότι έναν αιώνα μετά και χωρίς να γνωρίζω κάτι, ένοιωσα την ανάγκη να ασχοληθώ πιο ενεργά με το whisky, δημιουργώντας το The Tasters Club.
Το επίπεδο γνώσης των Ελλήνων bartenders είναι πιστεύεις καλό όσον αφορά το whisky;
Γενικά το επίπεδο των Ελλήνων bartenders είναι πολύ υψηλό και στις γνώσεις τους, αλλά και στη φιλοξενία. Ειδικά για το whisky που με ρωτάς, αυτό που έχω δει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με αυτό το χώρο, είναι ότι οι bartenders διψούν για γνώση. Δεν επαναπαύονται σε ό,τι ήδη ξέρουν. Παίρνουν μέρος σε σεμινάρια, σχολεία, διαγωνισμούς, κάνουν ταξίδια σε απαστακτήρια και μεγάλα bars, μιλούν με διεθνούς φήμης επαγγελματίες και ένα σημαντικό κομμάτι από το να μπορείς να βρεις σε ένα bar πολύ περισσότερες ετικέτες whisky απ’ ότι παλιότερα, οφείλεται στη διάθεση και τη γνώση τους. Και το πλέον σημαντικό, δεν δυσανασχετούν να καθοδηγήσουν ένα πελάτη, που αναζητά κάτι παραπάνω από μια απλή επιλογή.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μύθος που ακούμε συνήθως για το whisky;
Υπάρχει η αίσθηση σε πολύ κόσμο ότι όσο πιο ακριβό είναι ένα whisky, τόσο καλύτερο θα είναι. Η τιμή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και η ποιότητα έχει τη μικρότερη συμμετοχή στον καθορισμό της. Μην ξεχνάμε ότι το whisky αποτελεί επενδυτικό προϊόν για πολλούς και η υψηλή τιμή καθορίζεται πιο πολύ χρηματιστηριακά, παρά ποιοτικά.
Πόσα μέλη απαριθμεί σήμερα το The Tasters Club και ποια τα οφέλη κάποιου που θα γραφτεί;
Έχουμε ξεπεράσει τα 1100 μέλη. Όσοι γράφονται έχουν έκπτωση σε επιλεγμένες κάβες, με την κάρτα μέλους, την οποία στέλνουμε ηλεκτρονικά. Έχουν επίσης προτεραιότητα συμμετοχής στις εκδηλώσεις μας. Έχουμε ξεκινήσει επίσης ένα Loyalty Program, το The Tasters Reward Club, με το οποίο επιβραβεύονται τα μέλη μας με τις περισσότερες συμμετοχές. Το πιο σημαντικό όφελος όμως, δεν είναι υλικό. Είναι το πάντρεμα γνώσης και διασκέδασης σε κάθε event γευσιγνωσίας, η γνωριμία με ανθρώπους με τις ίδιες αναζητήσεις και η εμπειρία ενός ευχάριστου διαλείμματος στην καθημερινότητά μας, δοκιμάζοντας υπέροχα αποστάγματα.
Υπάρχει μια στροφή προς το whisky από τη νέα γενιά. Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να ξεκινήσει να μυηθεί σε αυτόν τον κόσμο;
Ο νέος πάντα αναζητά καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις. Η ανακάλυψη, είναι μέσα στην ομορφιά της νιότης, γιατί και τα ερεθίσματα εκεί είναι πιο έντονα. Ξεκινώντας το ταξίδι του στο whisky καλό είναι να ξέρει ότι είναι μακρύ, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον. Καλό θα είναι να διαθέσει λίγο χρόνο και να ενημερωθεί για το πως παρασκευάζεται ένα whisky, από που ξεκινάει για να φτάσει στο ποτήρι μας και τι μεσολαβεί όλα αυτά τα χρόνια. Να παίρνει μέρος σε εκδηλώσεις γευσιγνωσίας, ώστε να αποκτήσει τη δυνατότητα της επιλογής. Μέσα από τη δοκιμή εμφιαλώσεων εκπαιδεύεσαι τόσο στο να αναγνωρίζεις γεύσεις και αρώματα, όσο και να βρεις τι είναι αυτό που αρέσει τελικά σε εσένα. Επίσης να ρωτάει πάντα κάποιον πιο έμπειρο, για οποιαδήποτε απορία και να κρατάει σημειώσεις, που θα τον βοηθήσουν αργότερα να θυμηθεί και να συγκρίνει. Γενικά να γνωρίζει ότι το whisky είναι ακριβό “σπορ”, που σημαίνει ότι σε όλη αυτή την πορεία θα πρέπει να υπολογίζει ένα μπατζετάκι γι’ αυτό. Υπάρχουν πάντως πολλά αξιόλογα ουίσκι, με μεγάλο εύρος τιμών, που όλοι μπορούν να βρουν αυτό που θέλουν. Η πιο σημαντική μου συμβουλή όμως, είναι να θυμάται πάντα την υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ. Μην εκθέτει τον εαυτό του, ούτε τους γύρω του σε κινδύνους. Εξού και το μότο μας. Πίνουμε λιγότερο, αλλά πίνουμε καλύτερα!
Έχεις καταλήξει μετά από τόσα χρόνια τι είναι αυτό που σε γοητεύει στο whisky;
Είναι η ιστορία του. Είναι η διαδρομή από τον καρπό στο ποτήρι, αυτό το ταξίδι αφοσίωσης και πάθους των ανθρώπων του whisky μέσα στους αιώνες. H λεπτή ισορροπία τέχνης και επιστήμης. Είναι ο τόπος που ξεκίνησε, η Ιρλανδία και Σκωτία, που με μάγευαν από μικρό. Είναι το ποτό που έχει συνδεθεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο με το rock. Το ποτό που απολαμβάνω περισσότερο με μια παρέα, αλλά και μόνος με ένα βιβλίο ή μια ταινία. Είναι αυτή η γεύση, που με κάθε γουλιά της, ξεκινάει αυτή η παράγραφος από την αρχή!
Ευχαριστούμε το 42 Barstronomy για την φιλοξενία.
Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το https://thetastersclub.gr/
