Η ταινία «Η Μεγάλη Απόδραση των 11» έχει μείνει στην καρδιά μου για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ο Pelé. O Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο γνωστός ως Pelé εκτός από τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, ήταν κι ένας πολύ καλός ηθοποιός που στεκόταν άνετα δίπλα στα μεγαθήρια της ταινίας. «Η Μεγάλη Απόδραση των 11» (πρωτότυπος τίτλος: Escape to Victory) είναι μια αμερικανική-βρετανική-ιταλική αθλητική πολεμική ταινία του 1981 σε σκηνοθεσία Τζον Χιούστον, με πρωταγωνιστές τους Σιλβέστερ Σταλόνε, Μάικλ Κέιν, Μαξ φον Σίντοφ και φυσικά τον Pelé. Η ταινία μιλάει για τους συμμαχικούς αιχμαλώτους πολέμου που φυλακίζονται σε γερμανικό στρατόπεδο εγκλεισμού κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και παίζουν έναν αγώνα επίδειξης ποδοσφαίρου εναντίον μιας γερμανικής ομάδας.
Pelé: Η ψυχή του «διαμαντιού» θα είναι πάντα το φως
Εγώ έτσι τον έμαθα τον σίφουνα των γηπέδων Pelé, ποτέ στη ζωή μου δεν τον είδα να παίζει ένα ζωντανό ματς. Αυτή είναι η μοίρα της γενιάς μου. Ζηλεύω πολλές φορές τους παλιούς που είχαν την ευκαιρία να δουν κάποιον πραγματικό αγώνα αυτού του θρύλου. Ένας άνθρωπος που πήρε το ταπεινό του ταλέντο από τα γήπεδα και το έριξε με σθένος στην οθόνη. Δεν ήταν όμως ο μόνος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έπαιξε στην ταινία αυτή. Στην ταινία «Η Μεγάλη Απόδραση των 11» εκτός από τον Pelé πρωταγωνιστούσαν επίσης επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, όπως οι Μπόμπι Μουρ, Οσβάλντο Αρντίλες, Καζίμιες Ντέινα, Πάουλ Φαν Χιμστ, Μάικ Σάμερμπι, Χάλβαρ Τόρεσεν και Βέρνερ Ροθ. Πολλοί παίκτες της Ίπσουιτς Τάουν πήραν επίσης μέρος στην ταινία, συμπεριλαμβανομένων των Τζον Γουόρκ, Ράσελ Όσμαν, Λόρι Σίβελ, Ρόμπιν Τέρνερ και Κέβιν Ο΄Κάλαχαν.
Η γενιά μου έμαθε τον μεγάλο παίκτη από μία κινηματογραφική ταινία, κάτι το οποίο το λες και λίγο παράδοξο. Δεν είδαμε ποτέ ένα κανονικό ενενηντάλεπτο, μόνο στιγμιότυπα από τις φάσεις των παιχνιδιών της ζωής του σε ασπρόμαυρο φιλμ και όχι μόνο. Ο Pelé θα είναι όμως πάντα μία βασική μορφή στα ποδοσφαιρικά μας όνειρα, μας έμαθε μέσα από τα στιγμιότυπα της τέχνης του πως ένας άνθρωπος στέκεται μόνος του ενάντια σε μία ομάδα και την οδηγεί στη νίκη, πως ένας και μοναδικός ποδοσφαιριστής, με σύμμαχο την στρογγυλή θεά, ξεσηκώνει έναν ολόκληρο πλανήτη.
Από μικρός κιόλας έλεγα πως θέλω να γίνω σαν τον Pelé, ο καλύτερος παίκτης του κόσμου και πάντα εκείνη η καταπληκτική και νοσταλγική σύγκριση που γινόταν με τον «Αντίπαλο» του στην πρωτιά της μπάλας, τον Μαραντόνα. Ακόμη και από αυτή την κόντρα μόνο όμορφες εικόνες είδαμε να περνάνε από τα μάτια μας μπροστά, αγκαλιές και γνήσια συμφιλίωση με τις φωτογραφίες των δύο αυτών θεών να γίνονται ανάρπαστες. Ο Pelé ήταν πάντα ο Δάσκαλος, το καλό παράδειγμα, ενώ ο Μαραντόνα το «κακό» παιδί του ποδοσφαίρου. Αυτή η αντίθεση πόσο τους πήγαινε δεν λέγεται.
Ο Pelé θα μείνει για πάντα στις καρδιές της γενιάς μου, ακόμη κι αν ποτέ δεν βιώσαμε την πραγματική μαγεία του, έστω κι αν τον αγαπήσαμε μόνο μέσα από αρχειακά βίντεο και μία καταπληκτική ταινία που άφησε ιστορία.
