Βρισκόμαστε στην καρδιά των γιορτών και αισθανόμαστε βετεράνοι πλέον μετά από τόσα χρόνια εμπειρία. Το αίσθημα όμως κάπως έχει αλλάξει από τότε που είμασταν παιδιά και περιμέναμε με ανυπομονησία τα δώρα, πλέον τα Χριστούγεννα και γενικότερα οι χειμερινές γιορτές της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, μοιάζουν σαν ένα αναγκαστικό βάσανο, ένας ιδιωτικός Γολγοθάς, μία νέμεση που κανείς μα κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τελικά. Καθώς καθόμουν στο τρένο και πήγαινα στη δουλειά αναρωτιόμουν αν πλέον περνάω καλά τα Χριστούγεννα ή αν απλά είναι κάτι σαν ίωση που πρέπει να περάσω. Κατέληξα πως μάλλον είναι το δεύτερο. Μετά την εξαφάνιση του Άη Βασίλη, τον Τσοβόλα, τον Γιούρι Γκέλερ, τον Μίστερ Ζονγκ και τον θάνατο της αθωότητας μου, μάλλον το μόνο που άφησε πίσω του η πιο διάσημη γιορτή στον κόσμο είναι έρημος και υποχρεώσεις. Έκατσα λοιπόν και σκέφτηκα με πόσους τρόπους μπορούν τα Χριστούγεννα να σε σκοτώσουν. Έκανα μία υποτυπώδη λίστα από την οποία φυσικά πολλά πράγματα λείπουν, λόγω όμως χώρου και χρόνου επέλεξα τα πιο βασικά murderous points της πιο διάσημης γιορτής του κόσμου.
Το να δουλεύεις Χριστούγεννα στο αεροδρόμιο έχει την δική του ξεχωριστή εμπειρία
Ζάχαρη
Ίσως ο μεγαλύτερος και πιο γνήσιος φονιάς των γιορτών. Ένα ολόκληρο φορτηγό από κουραμπιέδες, μελομακάρονα, πίτες, σοκολάτες και δεν ξέρω γω τι άλλο. Τα Χριστούγεννα μοιάζουν σαν τον ιδανικό προθάλαμο ενός μελλοντικού διαβητικού. Ξυπνάς το πρωί και αρχίζεις το ζαχαρομπούκωμα με καφέ, μετά ένα μελομακάρονο για δεκατιανό, μετά το μεσημεριανό χτυπάς μία σοκολάτα Άη Βασίλη, το απόγευμα δύο κουραμπιέδες με τον ελληνικό σου και το βράδυ μετά το δείπνο ρίχνεις και πέντε έξι σοκολατάκια Χριστουγεννιάτικα δέντρα στην κοιλιά. Αν βγεις χωρίς ζάχαρο από αυτό το μακελειό τότε είσαι πραγματικά φάρδος.
Κίνηση στο δρόμο
Ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Να πάρεις το αμάξι και να κατέβεις στο κέντρο της Αθήνας απόγευμα για ψώνια, λίγο πριν από την παραμονή. Για την παραμονή δεν το συζητάμε, πάρε αντίσκηνο για να κοιμηθείς μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν κουνιέται τίποτα, όλοι οι δρόμοι είναι τίγκα στο αυτοκίνητο, τα παιδιά γκρινιάζουν γιατί θέλουν να φτάσουν στο παιχνιδάδικο, η γυναίκα γκρινιάζει γιατί δεν πήγατε από εκείνον τον άλλο δρόμο κι εσύ απλά εύχεσαι να ήταν Πάσχα ή κάτι άλλο εκτός από Χριστούγεννα. Άσε που έχεις και πονοκέφαλο από τα χθεσινά ουίσκια που κατέβαζες αβέρτα στο μπουφέ του πιο αδιάφορου πάρτι που έχεις πάει ποτέ.
Αλκοόλ
Η μόνο σωτηρία σου μέσα στην λαίλαπα των Χριστουγέννων. Πως αλλιώς θα θολώσεις από το οπτικό σου πεδίο όλα εκείνα τα φρικτά πουλόβερ με τους ταράνδους, πως αλλιώς θα λησμονήσεις όλες εκείνες τις ώρες που πήγαν χαμένες καθώς κοιτούσες με χαμόγελο τον τοίχο ενώ κάποιος βαρετός θείος σου εξηγούσε πως λάδωνε τα μπουλόνια στο παλιό του Lada; Θα αναγκαστείς να πιείς για να ξεχάσεις. Οπότε τελικά ίσως βγεις από τις γιορτές κανονικός αλκοολικός, έτοιμος για κάποια συνάντηση ΑΑ. Πάει το ήπαρ.
Πεζόδρομων παίγνια: Ο έγκλειστος ένοικος και τα απανωτά εξάρια
Το σόι
Μία νέμεση που σκοτώνει πιο γρήγορα κι από τον ηλεκτρισμό, πιο γρήγορα και από το πιστόλι του Λούκι Λουκ, πιο γρήγορα κι από τον πληθωρισμό. Ορδές από συγγενείς έτοιμους να σου κατασπαράξουν τα πετσάκια από τα μάτια, να σου ξεσκίσουν τη σπλήνα από τις βαρετές συζητήσεις, να σου αποστειρώσουν όλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα με τις ερωτήσεις για τη δουλειά, τα παιδιά, τη γκόμενα, το σπίτι, και πάλι τη δουλειά, να σε συγχαρούν που είσαι αυτός που είσαι, δηλαδή η πιο μακρόσυρτη μετριότητα στην ιστορία του σύμπαντος. Ναι, οι συγγενείς μπορούν να σε ρίξουν σε πολύ βαθιά υπόγεια από τα οποία τελικά μπορείς να ξεφύγεις μόνο με άχνη…ζάχαρη και ένα κουβά βότκα.
Τα κάλαντα
Όχι, αρνείσαι να ενδώσεις στην καλοσύνη των γιορτών, δε θέλεις να δώσεις (για το καλό) τα λεφτάκια σου στα σκατόπαιδα που θέλουν απλά να πάνε μετά να τα πιούν σε μπίρες και άλλα ηδύποτα. Όχι, δεν αντέχεις τον ήχο από το τριγωνάκι και το φάλτσο από το κουτσοδόντικο κοριτσάκι που μπουκάρει με τις δέκα αδερφές του στο βαγόνι, όχι δεν έχεις ανάγκη από κάποια χορωδία από κάγκουρες που θέλουν να μαζέψουν λεφτά για να βάλουν άλλη εξάτμιση στο παπί. Δεν ανοίγεις την πόρτα σου σε καμία συμμορία καλαντάριδων, αρνείσαι να ακούσεις τον ήχο του παλιού, χαλασμένου αρμόνιου μπροστά από την πόρτα σου, δεν δέχεσαι να αντικρίσεις την σκεβρωμένη κλασική κιθάρα ενός 18χρονου προικοθήρα των Χριστουγέννων και να αφεθείς στην στριγκή φωνή του πιο άχρηστου και πιο μίζερου οργάνου στο σύμπαν δηλαδή του ακορντεόν.
Ναι τα Χριστούγεννα μπορούν να σε σκοτώσουν και με άλλους πολλούς τρόπους αλλά αυτούς θα τους αναλύσουμε μια άλλη φορά. Χρόνια σας πολλά και περαστικά!
