Γίναμε σοφότεροι από τον τελικό αυτό; Δεν θα το έλεγα. Ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος και είχε και το ισχυρότερο κίνητρο. Η ΑΕΚ έδειχνε εδώ και μερικές εβδομάδες – από τότε που εξασφάλισε το πρωτάθλημα – ότι είχε «αδειάσει». Νίκησε λοιπόν η ομάδα που ήταν καλύτερη και το ήθελε περισσότερο και έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα «παίξουν μπάλα» οι δυο ομάδες από δω και πέρα, στο μεταγραφικό παζάρι. Έχουμε καιρό όμως μέχρι τότε.
Προς το παρόν, ας αποχαιρετίσουμε τη φετινή ποδοσφαιρική σεζόν στην Ελλάδα και τον τελικό με 5 μεγάλες αλήθειες:
Αλήθεια #1
Απόλυτη δικαίωση για την ΕΠΟ και την επιλογή του Μπορμπαλάν - η διαιτησία του Ισπανού ήταν υποδειγματική. Γιατί δεν μπορούν να σφυρίξουν ανάλογα οι Έλληνες διαιτητές; Διότι έχει προηγηθεί τόσο πολύ και μεγάλο μπούλινγκ από τα ΜΜΕ – που λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό σαν αγωγοί λυμάτων των ΠΑΕ – που δύσκολα καταφέρνουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. «Τότε μας είχε αδικήσει ο Τάδε», «σε τόσα παιχνίδια με τον Δείνα έχουμε τόσες ήττες», «ο αντίπαλός μας δεν χάνει όταν τον σφυρίζει αυτός», «χάρισε κόκκινη σε εκείνον», «απέβαλε αυστηρά τον άλλον». Και το μπούλινγκ αυτό πιάνει τόπο συνήθως, αφού ο Έλληνας διαιτητής μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί δυο και τρεις φορές πριν σφυρίξει, αντί να δώσει κατευθείαν αυτό που είδε. Ο Μπορμπαλάν όμως δεν είχε τέτοιου είδους σκέψεις, δεν είχε «παρελθόν» στην Ελλάδα και δεν τον ένοιαζε ποιος θα του την «πέσει»: όλες του οι σημαντικές αποφάσεις (πέναλτι, κίτρινες, κόκκινες) ήταν σωστές. Και κανείς δεν μπορεί να βρει κανενός είδους δικαιολογία για το αποτέλεσμα του τελικού. Ακόμα και το γεγονός που ξένισε πολλούς, ότι ανακοινώθηκε πως θα σφυρίξει τον τελικό δυο μέρες πριν τη σέντρα, για καλό ήταν: αν κάποιος ήθελε να ψάξει και να βρει το τηλέφωνό του ή να περάσει από το σπίτι του για να του ευχηθεί «καλή επιτυχία», ούτε αυτό δεν είχε το χρόνο να κάνει…
Αλήθεια #2
Η απόδοση του ΠΑΟΚ, η εικόνα του, ο τρόπος που έπιασε το παιχνίδι από το λαιμό, ήταν η απόλυτη εικόνα κυριαρχίας. Από το πρώτο λεπτό, ως το τελευταίο. Είχε τα δυο γκολ, το χαμένο πέναλτι, τα τετ-α-τετ, όλες τις σπουδαίες ευκαιρίες του αγώνα. Είχε πλάνο και σχέδιο. Ήξερε πού θα χτυπήσει και πώς θα εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες της ΑΕΚ. Τελείωσε κι αυτή η σαχλαμάρα με το ΟΑΚΑ και τι παθαίνει όταν παίζει Αθήνα και «την έδρα του αντιπάλου» - όταν είσαι καλύτερος σε έναν αγώνα, τότε ούτε βουντού, ούτε κατάρες, ούτε το στοιχειωμένο δάσος μπορεί να σε εμποδίσει. Σε ό,τι έχει να κάνει με την απώλεια του πρωταθλήματος και την αδικία που νιώθουν, ας καταλάβουν οι ίδιοι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ (ξεκινώντας από τη διοίκηση, από το Σαββίδη και το Μίχελ) πόσο αδίκησαν οι ίδιοι την ομάδα τους, σε μια χρονιά που αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ έκανε σπουδαία πράγματα. Αν δεν επαναλάβουν τα εξω-αγωνιστικά αλλά συνεχίσουν στο χορτάρι να παίζουν με αυτό τον τρόπο, τότε το μέλλον τους ανήκει. Αν μάλιστα δεν πουλήσει κάποιον ή κάποιους σημαντικούς παίκτες, ο ΠΑΟΚ έχει έναν έτοιμο κορμό για του χρόνου και χρειάζεται λίγες πινελιές ποιότητας. Κι αν ισχύει αυτό που είπε ο Ιβάν Σαββίδης για «απεριόριστο μπάτζετ στον Λουτσέσκου», ας περιμένουμε λίγο και ίσως δούμε ωραία πράγματα…
Αλήθεια #3
Πιάστηκε «κότσος» ο Χιμένεθ, ειδικά με τη διάθεση που έδειξε να εκπλήξει τους πάντες με τη συμμετοχή του Μάνταλου στην 11άδα – εξέπληξε κυρίως την ομάδα του, την μπέρδεψε παρά τη διευκόλυνε, μια που είχε «ξεσυνηθίσει» να παίζει εδώ και ένα εξάμηνο με τη μπάλα να περνά από τα πόδια του αρχηγού. Και φυσικά ο καλός Μάνταλος, ο υγιής Μάνταλος, μπορεί να κάνει τη διαφορά σε έναν τελικό, αλλά ο ανέτοιμος Μάνταλος, που έχει να παίξει τόσο καιρό, έδειχνε σαστισμένος. Ατυχής και η επιλογή του Τσιγκρίνσκι, που έκανε 2-3 προπονήσεις όλες κι όλες και μπήκε να παίξει: πηγή κινδύνων ήταν ο Ουκρανός, που έδειχνε να μην έχει καθόλου αγωνιστικό ρυθμό. Και μάλλον άδικο να μείνουν εκτός 11άδας παίκτες που έκαναν τόσο καλή χρονιά, χωρίς σκαμπανεβάσματα, όπως ο Λαμπρόπουλος, ο Γκάλο, ο Λάζαρος…
Αλήθεια #4
Ο Μπάρκας έκανε το παιχνίδι της ζωής του, αλλά δεν μπόρεσε να το χαρεί, ούτε μπορεί να το δείχνει στα παιδιά του με καμάρι. Αν δεν ήταν σε τέτοια καταπληκτική βραδιά, είτε θα είχε καθαρίσει ο ΠΑΟΚ τον τελικό από το πρώτο ημίχρονο, είτε θα είχαμε κανένα σκορ πολύ πιο ευρύ, με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό επικοινωνιακά αλλά και για τον ψυχισμό των οπαδών. Ωραίο φινάλε χρονιάς πάντως για έναν τερματοφύλακα που από βασικός πέρυσι, έγινε τρίτος τη τάξει μετά τον τραυματισμό του, επέστρεψε, έγινε δεύτερος μετά τον παροπλισμό του Ανέστη, πάλεψε με τον Τσιντώτα για τη θέση του βασικού και δικαιώθηκε πανηγυρικά για τη δουλειά και την επιμονή του.
Αλήθεια #5
Οι δαίμονες στο κεφάλι του Βράνιες, συνεχίζουν να φωνάζουν τόσο δυνατά, που του παίρνουν τα μυαλά… Διότι όταν η ομάδα σου χάνει σε έναν τελικό, βρισκόμαστε στο 80’ και ο αντίπαλος μένει με 10 παίκτες, τι λέει η λογική; Ότι έχεις μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να στριμώξεις τον αντίπαλο για τα λεπτά που απομένουν, να τον κλείσεις στην περιοχή του και να ψάξεις με κάθε τρόπο το γκολ της ισοφάρισης. Τι έκανε ο Βράνιες; Ενώ είχε ήδη κίτρινη, πήγε και μπλέχτηκε σε καυγά, έφαγε κόκκινη και πρόσφερε μια μεγάλη εξυπηρέτηση στον ΠΑΟΚ. Αν ισχύει το ρεπορτάζ που λέει ότι ο Χιμένεθ δεν τον θέλει στην ομάδα τη νέα σεζόν, δεν μου κάνει καμία απολύτως εντύπωση: στα τόσα και τόσα πειθαρχικά παραπτώματα της σεζόν, ήρθε σαν «κερασάκι» ο τρόπος που κρέμασε την ομάδα με την αποβολή του.
