Πολλά ψέματα γράφονται, ας πούμε μιαν αλήθεια: για να διαβάζεις αυτές τις γραμμές σημαίνει πως δεν αράζεις σε κάποια κυκλαδίτικη παραλία. Είσαι στο κλεινόν άστυ και η ψυχή σου πνίγεται σε λίγα τσιμεντένια τετραγωνικά. Μπήκες γιατί ψάχνεις μια λύση στο πρόβλημά σου. Είσαι μόνος και όλοι λείπουν. Κι η επιλογή είναι κάποια μικρή εκδρομή ή Playstation μέχρι να έρθει η Δευτέρα –αν δεν έχει σβήσει ο ήλιος πρώτα.
Μη βάζεις τα κλάματα, όχι ακόμα. Έχω βρεθεί πολλές φορές στη θέση σου και μα το Θεό: ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ. Μεγάλωσα μετά τη νοητή γραμμή που χωρίζει τον πολιτισμό από τη λήθη· μετά την Κηφισιά, σε γειτονίες που μοιάζουν κλειδωμένες σε κάποιο αστικό Inception.
Μπορεί να νομίζεις πως εκεί στην Βορειοανατολική Αττική το μόνο που φυτρώνει είναι μονοκατοικίες και φτιαγμένα αμάξια, όμως την αδικείς γιατί τις έχει τις ομορφιές της. Το ξέρω γιατί την έχω γυρίσει ξανά και ξανά, Αύγουστο μήνα, μόνος στην Αθήνα, ψάχνοντας για κάποιο ψήγμα καλοκαιρινής αναψυχής.
Και με τον καιρό τις βρήκα τις καβάτζες μου. Το πρώτο που θα σου πρότεινα λοιπόν να κάνεις, αν αποφασίσεις να την επισκεφτείς, είναι να πιεις έναν καφέ στο Φράγμα του Μαραθώνα. Μπορείς να το κάνεις και ποτάκι, γιατί βράδυ ή πρωί, σε αυτό το μέρος δίπλα στη Λίμνη ηρεμεί το μάτι και το μυαλό.
Φυσικά πάντα υπάρχουν έξυπνοι που μπορούν να σου χαλάσουν τη διάθεση. Όπως ο αγαπητός οδηγός που αποφάσισε να το πάρει ανάποδα στο Φράγμα. Οπλίσου με λίγη υπομονή γιατί είναι συχνό φαινόμενο. Και μετά κάνε μια βουτιά στον κόσμο της κρεατοφαγίας, στην περιβόητη ταβέρνα Αρτζεντίνα που αναστενάζουν τα μαχαιροπήρουνα.
Φαντάζομαι ήδη θα σου έχει γεννηθεί η εξής απορία: «Και ρε μεγάλε, για πες, για κάνα μπάνιο θα πάμε»; Αμέ! Πολλές επιλογές, δεκάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής θα σου απαντήσω. Δεν πρόκειται να σου μιλήσω για το εξωτικό Ζούμπερι, τη μαγευτική Ραφήνα ή το lifestylato Καράβι του Σχοινιά. Αν και μεταξύ μας, τέτοια εποχή, αν δε φυσάει μια χαρά μπάνιο μπορείς να κάνεις στις προαναφερθείσες περιοχές.
Θα σου πω για ένα μυστικό μέρος, εκεί κοντά στον Σχοινιά, με το όνομα «Δικαστικά». Έχει κάπως δύσκολη πρόσβαση, το θέλει το περπατηματάκι του αλλά αν είσαι εκδρομικός τύπος θα σε αποζημιώσει: πλάκες που θυμίζουν Αστυπάλαια και βουτιά κατευθείαν από τα βράχια! Δε θα το πιστεύεις πως είσαι στην Αττική.
Μια άλλη πιο απλή επιλογή είναι το Café Del Mar, πάλι στο Σχοινιά. Δεν είναι κάτι τρομερό αλλά υπήρχε ένα απόμερο beach bar που μέτραγε. Μάλιστα, πριν πολλά χρόνια, ένας DJ που είχε κόψει τη φάση μας είχε βάλει Iron Maiden στα ηχεία και παραλίγο να του φιλήσουμε τα χέρια.
Κλείνοντας αυτή τη μίνι εξόρμηση στις παλιές γειτονιές μου, μπορεί να πιεις κι ένα ποτό στο Safe House· ένα πραγματικό μπαρ-κρησφύγετο χωμένο μέσα στα δάση του Διονύσου. Αν πάλι ξαναπείνασες, πήγαινε για πεϊνιρλί στον «Ελευθεριάδη» που είναι σίγουρη διασκέδαση. Κι αν ακόμη δεν έχεις καταφέρει να βρεις λίγη αναψυχή, ε τότε πάρτο με τα πόδια και ανέβα στο βουνό. Εμείς από πιτσιρικάδες αυτό κάναμε –κι αγναντεύαμε όλη την Αθήνα στο πιάτο, ακούγοντας τις αγαπημένες μας μουσικές, μπας κι ηρεμήσει η ψυχούλα μας λίγο.
