Από την Τσικνοπέμπτη μέχρι τα μεγάλα τραπέζια των Χριστουγέννων και του Πάσχα, η νηστεία είναι η όψη του νομίσματος αυτών των γιορτών. Σε αυτό το διαλεκτικό δίπολο της ορθόδοξης παράδοσης κρύβεται μια ισορροπία εντάσεων που έχει να μας διδάξει πολλά πράγματα. Στην εποχή της εύκολης υπερκατανάλωσης, αυτές οι γιορτές και τα τραπέζια μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημά τους και αυτό γιατί έχουν αποσυνδεθεί από τη νηστεία που υπάρχουν μέσα τους.
Δεν χρειάζεται να εξετάσουμε την όποια μεταφυσική διάσταση έχει η τήρηση μιας αυστηρής νηστείας, ούτε και στο κατά πόσο συνδέεται με την επαφή με τα θεία, ας δούμε το πρακτικό της σκέλος που μπορεί να έχει και αλλού εφαρμογή. Η νηστεία σαν επιβαλλόμενη μορφή πείνας δημιουργεί ένα πνευματικό κεφάλαιο που μπορεί να μας κάνει να απολαύσουμε περισσότερο κάποια πράγματα. Το παράδειγμα με το πασχαλινό τραπέζι μετά από ημέρες άνοστων φαγητών είναι το πιο χαρακτηριστικό. Αλλά ας δούμε και άλλες μορφές νηστείας.
Πώς μπορείς να απολαύσεις μια πραγματικά καλή ταινία στον κινηματογράφο όταν όλη τη βδομάδα έχει λιώσει στο streaming βλέποντες ολόκληρες σεζόν ακόμα και μέσα σε μία μόνο μέρα; Έχοντας εθιστεί στην υπερκατανάλωση, έχουμε χάσει την αίσθηση, όχι μόνο του μέτρου, αλλά και της αξίας αυτού που καταναλώνουμε. Όλα μετρώνται πλέον σε μονάδες χρόνου και όχι ποιότητας, από το φαγητό μέχρι τις παρέες μας και τη διασκέδασή μας. Έχουμε 24 ώρες στη διάθεσή μας κάθε μέρα και σε αυτές προσπαθούμε να στριμώξουμε όσα περισσότερα και όχι όσα ποιοτικότερα πράγματα μπορούμε.
Εδώ το μάθημα τη νηστείας μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο και μαζί με την κυριολεκτική του φαγητού, ας δοκιμάσουμε να την εφαρμόσουμε και αλλού. Ορίζοντας κάποια ορόσημα, όπως το να φάμε κάπου καλά με τη σύντροφό μας ή τους κολλητούς μας, όπως το να δούμε μια καλή ταινία, να πάμε ένα τριήμερο και γενικά πράγματα που αξίζουν, καλό είναι να καθαρίσουμε το πρόγραμμά μας τις προηγούμενες μέρες πριν από από αυτά τα ορόσημα. Δεν υπάρχει λόγος να παραγγείλουμε απ’έξω για λίγες μέρες πριν από ένα καλό δείπνο. Όπως δεν υπάρχει κανένας λόγος να δούμε τρεις σειρές τη βδομάδα πριν από μία καλή ταινία στο σινεμά.
Αυτή η τεχνητή πείνα έρχεται και δημιουργεί μια ισορροπία στο συνολικό αποτέλεσμα και δίνει μεγαλύτερο βάθος και ουσία στην απόλαυση των σημαντικών μας στιγμών.
