Ίσως κανένα άλλο αλκοολούχο ποτό δεν έχει συνδεθεί με τόσες φήμες και δεισιδαιμονίες όσο το αψέντι. Ένα ποτό για το οποίο έχουν ακουστεί μύθοι και ιστορίες που ίσως απλά να είναι αποτελέσματα παραπληροφόρησης. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ιστορία του δεν είναι τόσο μεγάλη όσο του κρασιού και της μπίρας. Το αψέντι επίσης έχει αναφερθεί και με πολλαπλές ονομασίες όπως πράσινη νεράιδα και πράσινη μούσα. Η ιστορία του ξεκινά στα τέλη του 18ου αιώνα στην Ελβετία. Εκείνη την εποχή, ο γιατρός Pierre Ordinaire έπρεπε να «κατοχυρώσει» ένα αλκοολούχο ποτό το οποίο αποστάχθηκε από την «Αγία Τριάδα» των βοτάνων - Αρτεμισία το αψίνθιο, γλυκάνισο και μάραθο. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ως μια «θεραπεία για τα πάντα».
Η συνταγή ενός υποτιθέμενου «θεραπευτικού ελιξιρίου» εδραιώθηκε από τον Henri-Louis Pernod το 1797. Το δεύτερο άνοιξε το 1805 νότια της Γαλλίας, όπου παρέμεινε ως ο καλύτερος και ο μεγαλύτερος παραγωγός όλων των αποστακτηρίων του μέχρι την απαγόρευση του αψεντιού το 1914. Γάλλοι λεγεωνάριοι χρησιμοποιούσαν το αψέντι ως θεραπεία για την ελονοσία και η δημοτικότητά του άρχισε να αυξάνεται ραγδαία στα μέσα του 19ου αιώνα. Οι λεγεωνάριοι επέστρεψαν στο σπίτι τους έχοντας μια συνήθεια να πίνουν αψέντι και άρχισε να το κάνει πιο δημοφιλές. Ήταν τόσο δημοφιλές που στις πέντε η ώρα το απόγευμα ονομαζόταν πράσινη ώρα, l’heure verte. Το αψέντι σταδιακά άρχισε να παράγεται μαζικά και λόγω του χαμηλού του κόστους όλοι μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά. Ταυτόχρονα, το απολάμβαναν και οι ανώτερες οικονομικές τάξεις, οι μποέμ ποιητές και ζωγράφους. Επίσης, λόγω κακής οινοκαλλιέργειας, το αψέντι έτυχε να είναι το πιο δημοφιλές αλκοολούχο ποτό στα τέλη του 19ου αιώνα. Περίπου 36 εκατομμύρια λίτρα καταναλώθηκαν στη Γαλλία το 1920.
Ροζέ κρασί: Πώς να το συνδυάσεις σωστά με το φαγητό
Η απαγόρευση του αψέντι
Με την αυξανόμενη δημοτικότητα του αψέντι, οι οινοπαραγωγοί κινδύνευαν και ήταν θέμα χρόνου να απαγορευθεί η πρασίνη νεράιδα. Ήταν αρκετοί εκείνοι που εμφανίστηκαν κατά του 19ο και το 20ο αιώνα λέγοντας ότι το αψέντι ήταν ένα επικίνδυνο φάρμακο που θα μπορούσε να προκαλέσει όχι μόνο εθισμό στο αλκοόλ αλλά και «αψιθισμό». Στα συμπτώματα του αψιθισμού άνηκαν οι παραισθήσεις, σπασμοί των μυών του προσώπου, ευαισθησία και άνοια. Το κύμα της απαγόρευσης του αψέντι εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο: Ελβετία, Βέλγιο, Βραζιλία -1906, ΗΠΑ -1912, Γαλλία - 1915 και όλος ο κόσμος προσχώρησε στην απαγόρευση τα επόμενα χρόνια. Η απαγόρευση δεν έγινε ποτέ αποδεκτή στην Ισπανία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Τσεχοσλοβακία.
Η επιστροφή
Η απελευθέρωση της απαγόρευσης του αψέντι έγινε στις αρχές της δεκαετίας του '80 και του '90 χάρη στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Τσεχοσλοβακία. Ο Βρετανός εισαγωγέας BBH Spirits άρχισε να εισάγει το τσέχικο αψέντι που ονομάστηκε Hills και του οποίου η δημοτικότητα αυξήθηκε γρήγορα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε νέους κανόνες παραγωγής που περιόρισαν την ποσότητα θουγιόνης στα 10 mg ανά λίτρο. Κάπως έτσι ξεκίνησε η Αναγέννηση της «πράσινης νεράιδας». Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η απαγόρευση του αψέντι σταδιακά καταργήθηκε σε κάθε χώρα.
Πώς να γνωρίσεις τον κόσμο του αψέντι
Έχει το δικό του «τελετουργικό» ως προς την απόλαυσή του. Αρχικά, η πικράδα είναι αυτό που το χαρακτηρίζει και σίγουρα η πρώτη γουλιά μπορεί να μην είναι τόσο ευχάριστη. Θέλει τον χρόνο του για να συνηθιστεί και άρα πρέπει να το πας σιγά-σιγά. Επίσης, έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλ, 60-70%, οπότε χρειάζεται αραίωση. Μια καλή πρόταση για να ξεκινήσει ένας αρχάριος είναι το Pernod.
Δεν χρειάζεται να στο πω, αλλά ανάμεσα στα άλλα σίγουρα δεν προκαλεί παραισθήσεις και αυτό γιατί κανένα συστατικό του δεν μπορεί να το προκαλέσει αυτό. Συνεπώς, είναι απίθανο να χάσεις τις αισθήσεις σου από τα συστατικά, εκτός και αν υπερβείς σε ποσότητα το αλκοόλ. Αυτή η φήμη ξεκίνησε επειδή η αψιθιά περιέχει μια χημική ουσία που ονομάζεται thujone (θυϊόνη) και που μπορεί να προκαλέσει σπασμούς, όμως πραγματικά σε υψηλές δόσεις. Επιπλέον, η θυϊόνη βρίσκεται σε ροφήματα όπως το φασκόμηλο.
6 κλασικά και δημοφιλή κοκτέιλ με βάση το τζιν
Πώς να το απολαύσεις
Η κλασική μέθοδος απόλαυσής του έχει έναν κύβο ζάχαρης σε ένα τρυπητό μεταλλικό κουτάλι (κουτάλι για αψέντι) που τοποθετείται πάνω από το ποτήρι. Παγωμένο νερό πέφτει πάνω από τον κύβο ζάχαρης, ώστε να αναμειχθεί το γλυκό νερό με το αψέντι. Το μείγμα αποτελείται από 3-5 μέρη νερού με 1 μέρος από αψέντι. Κατά την προσθήκη του παγωμένου νερού μπορεί να εμφανιστεί το φαινόμενο louche. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι το αψέντι θα εμφανίσει μια σταδιακή θολότητα (αδιαφάνεια) ή θα γίνει ημιδιαφανές κατά την προσθήκη του κρύου νερού. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει γενικά όταν κάποιο απόσταγμα περιέχει συστατικά των οποίων οι ενώσεις δεν διαλύονται στο νερό (όπως ο μάραθος και ο γλυκάνισος) και έτσι με το που υγρανθούν δημιουργούν στο ποτό μια λευκή απόχρωση, γνωστή και ως louche. Η λευκή αυτή, γαλακτώδης απόχρωση είναι δείγμα ενός καλού αποστάγματος. Όσον αφορά την σύγχρονη εκδοχή του, λογικά θα έχεις παρατηρήσει πως έχουν προστεθεί πολλές προτάσεις στο μενού. Λίγες σταγόνες αρκούν για να ενισχύσουν το κοκτέιλ.
Tip: Θα μπορούσες να ζητήσεις από κάποιο καλό μπαρ να σου φτιάξουν ένα κοκτέιλ με αψέντι για να το δοκιμάσεις σε μία καλή εκδοχή.
