Καθισμένος στη μπάρα φώναξα σχεδόν έξαλλος: «Ρε κοπελιά, τι πάει να πει όλες οι μπίρες καλές μου φαίνονται»; Δεν μπορούσα να πιστέψω πως η συνάδελφος Σοφία δεν γνώριζε για την προαιώνια μάχη. Δεν ήξερε πως ο κόσμος διχάζεται εδώ και δεκαετίες σχετικά με τις μπίρες. Δεν είχε αντιληφθεί πως το θέμα δεν είναι παίξε-γέλασε, αλλά αντίθετα είναι μείζον και κρίσιμο.
Γιατί, φίλε αναγνώστη, ή με τις Lager θα είσαι ή με τις Pilsener. Τη θες ευκολόπιοτη ή ελαφριά πικρή την μπίρα σου; Να αποφασίσεις και να μας πεις. Μαλώνουμε για αυτά τα πράγματα από την εφηβεία μας, δεν μπορούμε να αφήσουμε κάτω το… τσεκούρι του πολέμου έτσι εύκολα!
Βέβαια, λογικό είναι να μην τα ξέρει αυτά η Σοφία. Αυτά τα πράγματα συγκαταλέγονται στις ανδρικές εμμονές: Όπως η μπάλα, τα video games και οι ταινίες με σούπερ ήρωες που εύκολα μας βάζουν σε mode «Μπάτμαν ή Σούπερμαν».
Αλλά ας κάνουμε ένα rewind και ας πάμε την ιστορία μας λίγο πιο πίσω, πριν αρχίσω δηλαδή να εξηγώ στη Σοφία ότι θέλει δεν θέλει, θα επιλέξει ανάμεσα στα δύο είδη μπίρας.
Βρεθήκαμε στο εργοστάσιο της ΕΖΑ στην Αταλάντη. Μας χαιρέτησαν από μακριά οι τεράστιες δεξαμενές ζύμωσης που στέκουν αγέρωχες, σα μεσαιωνικοί πύργοι γεμάτοι θησαυρούς. Μας υποδέχθηκαν άνθρωποι που εργάζονται για δεκαετίες στην εταιρεία, σε ένα κλίμα που θύμιζε έντονα οικογένεια. «Ζήσαμε» μυρωδιές που μοιάζουν με μελωδία στην καρδιά κάθε μπιρόβιου. Πιάσαμε στα χέρια μας τη βύνη και τον λυκίσκο και νιώσαμε σαν προσκυνητές στον Ναό του Ζύθου. Γευτήκαμε το αγαπημένο μας ποτό σε κάθε στάδιό του, βήμα βήμα, και νιώσαμε σα να βρισκόμαστε στα backstage κάποιας αγαπημένης ταινίας.
Και στο τέλος, αράξαμε στον χώρο υποδοχής των φιλοξενούμενων της εταιρείας που είναι φτυστός με αθηναϊκή μπάρα. Μόνο που αντί για ποτά στις προθήκες έχει μπίρες. Μπίρες πολλές, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ, όπως πρέπει, αν και ποτέ (τελικά) δεν είναι αρκετές.
Εκεί είναι που «άναψε» και η συζήτηση με τη συνάδελφο. Δεν μπορούσε να συλλάβει τον κάθετο διαχωρισμό που είχα εγώ στο μυαλό μου. Πως από εδώ εμείς, από εκεί εσείς. Εκείνη, όπως και οι περισσότερες κοπέλες, ήθελε απλώς να απολαύσει την μπίρα της. Δεν είχε διάθεση για κόντρες και αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις.
Βέβαια, το γεγονός ότι ξεσπάθωνα υπέρ της αγαπημένης μου εζα ζ Pilsener χωρίς ειρμό και λογική αλλά μόνο με συναίσθημα, αδικώντας κατάφορα τη εζα ζ Lager, θολωμένος από το πάθος μου, έφερε γρήγορα τη Σοφία στο αντίπαλο στρατόπεδο. Άλλωστε εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει η μονομαχία.
Οι εργαζόμενοι της EZA μάταια προσπαθούσαν να μας σταματήσουν. Με συμβουλές για ψυχραιμία, με νουθεσίες για να πρυτανεύσει η λογική, ακόμη και με παρακάλια δοκίμαζαν οι άνθρωποι να κατευνάσουν τα πνεύματα. Τελικά, αντί να επέλθει συμφιλίωση, βρέθηκαν και οι εργαζόμενοι της ΕΖΑ μπλεγμένοι στην κόντρα.
«εζα ζ Pilsener ή τίποτα!» φώναζα εγώ, «Επάνω τους Lageristas» φώναζε η Σοφία στην ομάδα της! Κάνα μισάωρο τραβάγαμε το σκοινί της διελκυστίνδας μπας και βγει νικητής, αλλά μάταια. Τα πάντα ισοπαλία όσο κι αν δίνανε και την ψυχή τους οι δυο ομάδες.
Στο τέλος, κουρασμένοι από τον στίβο μάχης, είπαμε να αφήσουμε τη λογική να πρυτανεύσει. Βάλθηκε η κάθε ομάδα να πίνει την μπίρα που προτιμάει γιατί, τελικά, περί ορέξεως «κολοκυθόπιτα», όπως λέει και ο σοφός λαός. Όταν ηρέμησαν τελείως τα πνεύματα, αρχίσαμε τα τσουγκρίσματα, τα «στην υγειά» μας κι ακούσαμε ιστορίες από ανθρώπους που δουλεύουν 25 χρόνια στην εταιρεία.
Κάπου εδώ πρέπει να εκμυστηρευτώ κι εγώ την αμαρτία μου. Αφού όταν πια είχα ηρεμήσει τελείως, συμφιλιωμένος με την ιδέα πως ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέγει αυτό που του αρέσει, στα κρυφά και με έναν φοβερό φόβο μη με πάρει κάνα μάτι έκανα το εξής αμάρτημα: Ήπια από την καινούργια εζα ζ Lager. Και μου φάνηκε ευκολόπιοτη και με πεντακάθαρο άρωμα, όπως δηλαδή πρέπει σε μια μπίρα του είδους. Σε τέτοιο βαθμό που άρχισα να σκέφτομαι ξανά μήπως βρίσκομαι στη λάθος ομάδα…
Η απάντηση της Σοφίας
Πίνω μπίρα από μικρό παιδί. Κρυφά. Από το ποτήρι του μπαμπά μου, όταν δεν κοιτούσε. Με έστελνε στο περίπτερο κάθε μεσημέρι. Έδινα δύο μπουκάλια (άδεια), έπαιρνα δύο (γεμάτα). Μετρώ δώδεκα χρόνια ενεργούς συμμετοχής κατανάλωσης αιθανόλης (ναι, είμαι 30) με χιλιάδες μπίρες να έχουν καταναλωθεί για χάρη μου. Και ήρθε ο Γιώργος, μπροστά στους ανθρώπους του εργοστασίου, να μου πει ΕΜΕΝΑ ότι δεν ξέρω από μπίρες. Φίλε Γιώργο, το στερεότυπο ότι τα κορίτσια δεν ξέρουν από αυτοκίνητα, μπάλα και μπίρα, συγγνώμη κιόλας που δεν σε ενημερώσαμε, αλλά έχει ξεπεραστεί. Γιατί και ραντεβού αν βγαίναμε, μπίρα θα παράγγελνα. Ναι, θέλω η μπίρα μου να είναι ευκολόπιοτη. Και ξέρεις γιατί; Γιατί θέλω να πιω πολλές. Για αυτό θέλω να κατεβαίνει γρήγορα και εύκολα. Και ναι, όταν η εζα ζ Lager εμφανίστηκε, σκέφτηκα αμέσως: Εμείς οι δύο θα γίνουμε κολλητές, κούκλα μου. Αυτά είχα να πω και νομίζω είχα πολλά επιχειρήματα, γιατί και επίκληση στο συναίσθημα έκανα με την αναδρομή στην παιδική μου ηλικία και μπίρες θα έπινε κάποιος σε ραντεβού μαζί μου. Εγώ δηλαδή σίγουρα.
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
