Στη μαγειρική όλα είναι θέμα όρεξης. Στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να πούμε ότι προφανώς και μας αρέσει η κρύα πίτσα μιας και την λες το ιδανικό πρωινό -και όχι μόνο- για την επόμενη μέρα. Αν ωστόσο μπορούσες να κάνεις τα κομμάτια να είναι το ίδιο ζεστά με το προηγούμενο βράδυ και χωρίς να κάψεις την πίτσα; Έστω και για αλλαγή, ιδού ένα hack που θα σου επιτρέψει να την ζεστάνεις σωστά.
Εμείς πάντως δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί την τρώνε με μαχαιροπίρουνο.
Μπορεί μέχρι τώρα να γνώριζες ότι για να ζεστάνεις την πίτσα, πρέπει απλά να την πετάξεις στο φούρνο. Όμως το πρόβλημα με τα κομμάτια που έχουν περισσέψει, το πιο γνωστό τουλάχιστον, είναι ότι η πίτσα καίγεται εύκολα ή βγαίνει πολύ ξεροψημένη γιατί χάνει πολλά από τα υγρά που βρίσκονται στα υλικά της. Οπότε ξέχνα τον φούρνο και πιάσε το ταψί. Αλλά πάνω στα μάτια της κουζίνας.
Αν λοιπόν έχεις μικρό επίπεδο ταψάκι, βάλτο να κάνει την δουλειά. Τι συμβαίνει με τα κομμάτια της πίτσας; Μπαγιατεύουν εύκολα. Η ζύμη μπαγιατεύει με τον ίδιο τρόπο που μπαγιατεύει ένα καρβέλι ψωμί την επόμενη μέρα. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι για να έχειςτην καλύτερη δυνατή ξαναζεσταμένη πίτσα, θέλεις να τη θερμάνεις πάνω από το σημείο ζελατινοποίησης (όπως την βλέπεις κρύα), αλλά κάτω από το σημείο που θα απομακρυνθεί η υγρασία. Μια φέτα πίτσα που τοποθετείται σε ζεστό φούρνο λειτουργεί σαν μια φέτα ψωμί σε μια τοστιέρα: το εξωτερικό (συμπεριλαμβανομένου του τυριού και των επικαλύψεων) θερμαίνεται γρήγορα, χάνει νερό και σκληραίνει. Διατηρώντας τα υγρά, ενεργοποιούνται εκ νέου τα άμυλα και επαναδιοχετεύονται μέσα στη ζύμη, φροντίζοντας να μην φας το κομμάτι της πίτσας ξεραμένο στη βάση και με το τυρί να μοιάζει με πλαστελίνη.
Τουλάχιστον είσαι βέβαιος ότι δεν θα συμβεί το παρακάτω:
Ακόμη και αν δεν έχεις ταψάκι, θα βοηθήσει ένα χαμηλό κατσαρολάκι το οποίο θα καπακώσεις για να διατηρήσεις την θερμότητα. Μέτρια προς δυνατή φωτιά λοιπόν και να μην αφήσεις την πίτσα από τα μάτια σου.
Φυσικά μπορείς πάντα να την φας κρύα.
