Αλκοόλ και ζέστη δεν είναι και τόσο καλός συνδυασμός, όπως συμφωνούν όλοι οι ειδικοί. Μάλιστα η κατανάλωση αλκοόλ αντενδείκνυται από τη στιγμή που προκαλεί αφυδάτωση και πολλαπλασιάζει τα αρνητικά του καύσωνα. Ωστόσο όταν ένα ποτό έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ και ταυτόχρονα έχει ένα δροσιστικό προφίλ προσφέρει μια τέλεια ισορροπία, ένα αναψυκτικό με την κυριολεκτική του έννοια. Η πρώτη σκέψη με την ανωτέρω περιγραφή φέρνει αυτομάτως στο μυαλό μια παγωμένη μπίρα και πράγματι είναι υπέροχα απολαυστική μια μπίρα κάτω από τον καυτό ήλιο, αλλά δεν είναι μονόδρομος. Στην Αγγλία έχουν μια διαφορετική προσέγγιση πάνω στο θέμα δροσιστικού ποτού, ίσως και γιατί η μπίρα εκεί είναι παραδοσιακά χλιαρή, όπως μάθαμε από τις περιπέτειες του Αστερίξ.
Μπορεί στερεοτυπικά στο μυαλό μας η Αγγλία να είναι ταυτισμένη με το κρύο, την υγρασία και τις ατελείωτες βροχές, αλλά το αγγλικό καλοκαίρι μπορεί να γίνει απάνθρωπα ζεστό και κάθε χρόνο το ηλιόλουστο τουρνουά του Wimbledon το αποδεικνύει περίτρανα. Εδώ και ενάμιση περίπου αιώνα το Wimbledon έχει δημιουργήσει τη δική του παράδοση, σε μια χώρα που έτσι κι αλλιώς αγαπάει τη δημιουργία παραδόσεων, ακόμα και εκτός των κορτ.
Η υποχρεωτική λευκή «στολή» στην οποία υποχρεώνονται να υποκύψουν ακόμα και οι πιο εκκεντρικοί στις στυλιστικές τους επιλογές παίκτες δεν είναι η μόνη. Στις εξέδρες και στους χώρους γύρω από το γήπεδο ένα χαλαρό και δροσιστικό κοκτέιλ έχει την τιμητική του, το Pimm’s Cup, ένα κοκτέιλ με ιστορία που ισοφαρίζει σχεδόν την ηλικία του τουρνουά και σίγουρα ξεπερνώντας αυτή των διάσημων κοκτέιλ με αμερικάνικη καταγωγή.
Πολλά χρόνια πριν από τις infused βότκες με γεύσεις και αρώματα που κατέκλυσαν τα 90s, για να εξαφανιστούν όπως τους άξιζε, με έναν λυγμό μέσα στην οικονομική κρίση που ακολούθησε, ο κύριος Pimm’s είχε την ιδέα να φτιάξει μια σειρά από αρωματισμένα gin, σε μια εποχή που το gin ήταν ιδιαιτέρως κακόφημο ποτό, με φήμη χειρότερη κι από της τεκίλας με το σκουλήκι. Ο εμπλουτισμός του gin με διάφορα βότανα, αλλά και κινίνης, οδήγησαν σε ένα τρόπον τινά εμφιαλωμένο G&T, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για το Wimbledon.
Το φρουτώδες Pimm’s έπρεπε να γίνει ακόμα πιο καλοκαιρινό και ακόμα πιο fun, έτσι σε ένα ποτήρι Collins γεμάτο πάγο, μαζί με 45 ml Pimm’s μπαίνουν και 135 ml λεμονάδας με ανθρακικό. Μια λεμονάτη γκαζόζα ίσως ταιριάζει ακόμα περισσότερο μιας και είναι πιο κοντά στη λεμονάδα όπως την εννοούν στη Γηραιά Αλβιώνα.
Όμως αυτό κάνει πραγματικά fancy αυτό το απλό κοκτέιλ είναι η δημιουργική φαντασία στη γαρνιτούρα. Το αγγούρι και οι φράουλες είναι εκ των ουκ άνευ, αλλά ο καθένας μπορεί να προσθέσει τα φρούτα της αρεσκείας του, από διάφορα berries και εσπεριδοειδή, μέχρι πεπόνι και καρπούζι. Και κάτι τελευταίο, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να σταματήσεις να πίνεις Pimm’s Cup μετά το τέλος του τουρνούα, πίνεται πολύ ευχάριστα καθόλη τη διάρκεια του ελληνικού καλοκαιριού, μια παράδοση μεγαλύτερη κι από το Wimbledon.
