Στόχος ενός cocktail είναι να δώσει την ευθυμία του αλκοόλ σε ένα πολύ πιο ενδιαφέρον γευστικά και αρωματικά πακέτο από τα straight ποτά, αλλά υπάρχουν και μερικά cocktail που καταφέρνουν κάτι πολύ πιο σημαντικό. Ειδικά τα κλασικά cocktail όπως το Martini ή το Old Fashioned έχουν σταματήσει από καιρό να ορίζονται ως ένα άθροισμα των συστατικών τους και έχουν αποκτήσει μια εντελώς δική τους ταυτότητα, με ιστορικό βάθος όπως κάθε άλλο straight ποτό.
Αυτά τα cocktail έχουν τόσο ισχυρή προσωπικότητα που λειτουργούν και ως δηλωτικά της ταυτότητας αυτού που το παραγγέλνει. Το Negroni είναι ανάμεσα σε αυτά και η δημοφιλία του τα τελευταία χρόνια που το έχουν φέρει στην κορυφή της λίστας με τα πιο αγαπημένα cocktail δεν έχει να κάνει μόνο το πόσο απολαυστικό είναι στην κατανάλωσή του, αλλά με την εικόνα του. Με το που βρεθεί κάποιος με ένα Negroni στο χέρι μετατρέπεται αυτομάτως σε εκείνον τον κοσμοπολίτη που πάντα θα ήθελε να γίνει, ή τουλάχιστον έτσι νομίζει κάτι που δεν είναι καθόλου άσχημο.
Τι γίνεται όμως όταν σου αρέσει η υπεραξία που σου δίνει ένα Negroni, αλλά δεν ταιριάζει και τόσο πολύ η παλέτα του με τον ουρανίσκο σου; Πιες κάτι άλλο θα πει ο κυνικός bartender μέσα σου, πιες ένα διαφορετικό Negroni θα πει αυτός που δεν παύει να πιστεύει σε σένα και το White Negroni μπορεί κάλλιστα να γίνει το ποτό κάποιου που μένει ανεπηρέαστος από τη γοητεία του Campari.
Εκτός από το Campari, λείπει και το κόκκινο γλυκό βερμούτ και οι αντικαταστάτες του απομακρύνονται από τις βορειοϊταλικές ρίζες του cocktail και μετακομίζουν στη γειτονική Γαλλία. Η πατρότητα της ιδέας ανήκει στον Βρετανό bartender Wayne Collins κατά τη διάρκεια ενός bar show στο Bordeaux της Γαλλίας το 2001. Στη θέση του Campari βρέθηκε το Suze, ένα βοτανικό και γλυκόπικρο λικέρ, και στη θέση του κόκκινου βερμούτ, ένα λευκό γαλλικό Lillet Blanc.
Με το gin να παραμένει ο αλκοολικός συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο διαφορετικών Negroni, το άσπρο έγινε επιτυχία στη στιγμή και πολύ γρήγορα βρήκε τον δρόμο του για τις κάρτες των πιο κλασικών cocktail bar του κόσμου.
Σε σχέση με το κλασικό Negroni, το White Negroni έχει κάτι από την πικράδα του κόκκινου, αλλά πιο ήπια, τόση ώστε να φέρει επάξια τον τίτλο του Negroni. Στις υπόλοιπες νότες του είναι ελαφρά πιο γλυκό, πολύ πιο «λουλουδιαστό» στα αρώματα και αρκετά πιο ευκολόπιοτο και καλοκαιρινό.
