Θα σας πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια: Είμαι φανατικός κρεατοφάγος, οπότε όλα αυτά τα «θαλασσινά» της Καθαράς Δευτέρας δεν με ενθουσιάζουν. Θα σας πω όμως κι αυτό: Επειδή η Καθαρά Δευτέρα είναι ό,τι πιο κοντινό για Δευτέρα σε… Κυριακή, πνίγω τον πόνο μου για το φαγητό στη χαρά που σου προσφέρει η έξτρα δόση Κυριακής, στην επαφή με τη φύση και στον Μακεδονικό Χαλβά με Αμύγδαλα. Ναι, αυτόν που ευτυχώς δεν χρειάζεται να είναι Καθαρά Δευτέρα για να τον έχεις στη διατροφή σου, αλλά κάνει την Καθαρά Δευτέρα πιο νόστιμη. Για την ακρίβεια, είναι το στοιχείο, το «νήμα» που ενώνει όλες τις Καθαρές Δευτέρες που έχουμε ζήσει, αφού είναι το κύριο συστατικό των στιγμών μας, που έγιναν οι πιο όμορφες αναμνήσεις μας. Είναι η γεύση που μας θυμίζει όσα ζήσαμε, που μας ταξιδεύει στον χρόνο και στα μέρη που έχουμε αποδράσει κάθε Καθαρά Δευτέρα, συντροφιά με τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Μια από αυτές, ήταν για εμένα σε μία παραλία της Αττικής, δίπλα στη θάλασσα και όχι σε κάποιο παραλιακό εστιατόριο. Εκείνη την Καθαρά Δευτέρα, λοιπόν, στρώσαμε το τραπεζομάντηλό μας στην παραλία, όπως έκαναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, ο πατέρας και η μητέρα μας.
Στρώσαμε στην άμμο, απλώσαμε τα σαρακοστιανά εδέσματα, κόψαμε τη ζεστή λαγάνα και μερικά κομμάτια Μακεδονικού Χαλβά με Αμύγδαλα και ξεκινήσαμε την προσπάθεια να πετάξουμε τον χαρταετό, δίπλα στη θάλασσα και όχι στο κύμα. Διότι δεν είχε κύμα. Για την ακρίβεια, δεν είχε καθόλου αέρα.
Μηδέν μποφόρ, λοιπόν, και οι κόρες μου ήθελαν να δουν τον χαρταετό να φτάνει ψηλά. Και όπως μπορείτε να καταλάβετε, ο μπαμπάς ήταν εκείνος που έπρεπε να κάνει πράξη την επιθυμία τους. Κόρες είναι αυτές, άρα… τρέχα!
Εγώ πράγματι έτρεχα, αλλά ο χαρταετός δεν πετούσε. Και πώς να πετάξει με μηδέν μποφόρ; «Μπαμπά πιο γρήγορα, θα πετάξει!», φώναζαν οι κόρες μου. Πιο γρήγορα ο μπαμπάς, πιο ψηλά ο αετός; Σε καμία περίπτωση. Και κάπως έτσι, έπειτα από μια ώρα τρεξίματος και αμέτρητων ανεπιτυχών προσπαθειών απογείωσης, τα κορίτσια αποφάσισαν να κάνουμε ένα διάλειμμα.
Λίγη ταραμοσαλάτα, τουρσί, λαγάνα και Μακεδονικός Χαλβάς με Αμύγδαλα (ξανά), για να πάρουμε δυνάμεις! Ο αέρας απών, όμως η επιθυμία των κοριτσιών να πετάξει ο χαρταετός, παρούσα. Άρα; Άρα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να πετάξει ο χαρταετός. Και κάπου εκεί ήρθε η ιδέα. «Μα πολλή ζέστη δεν κάνει ξαφνικά; (δεν έκανε αλλά….)», είπα και συνέχισα: «Μήπως να κάνουμε μία βουτιά στη θάλασσα;».
Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr
