Λίγα πράγματα είναι καλύτερα από μία βραδιά με άφθονη πίτσα και το μόνο που μπορεί να τη χαλάσει είναι ένας τσακωμός για το ποιος έχει πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι. Το κλασικό κόψιμο των 8 κομματιών σπάνια πετυχαίνει να είναι κοινωνικά δίκαιο δημιουργώντας ανισότητες. Οι ανισότητες καταλήγουν σε μάχη σώμα με σώμα για εκείνο το δυσανάλογα μεγάλο κομμάτι που πιάνει σχεδόν το ⅓ της συνολικής επιφάνειας της πίτσας με την μάχη να αφήνει πληγωμένες καρδιές και άδεια στομάχια.
Τη λύση υπόσχονται να δώσουν δύο μαθηματικοί από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ με έναν εντελώς πρωτοποριακό τρόπο κοψίματος της πίτσας. Αρχικά τα τέλεια κομμάτια δεν είναι 8 αλλά 12, αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το ότι τα κομμάτια δεν είναι τα κλασικά τριγωνικά κομμάτια πίτσας που έχουμε συνηθίσει.
Η τεχνική απαιτεί το χάραγμα της πίτσας σαν αστέρι έξι κορυφών με έξι καμπυλωτά κοψίματα. Στη συνέχεια αυτά τα μεγάλα τριγωνικά κομμάτια κόβονται στη μέση. Έτσι έχουμε δύο ίδια κομμάτια, ένα με ψωμένιο στεφάνι κι ένα χωρίς για να ικανοποιούνται όλα τα γούστα. Σύμφωνα με τους δύο μαθηματικούς αυτό το κόψιμο, εκτός από δίκαιο στην κατανομή, είναι και ιδανικό για όσους επιθυμούν να τρώνε την πίτσα τους με τη συνοδεία κάποιου dip καθώς είναι μακρόστενα και είναι πιο μανιτζέβελα.
Η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με παραλλαγές στον αριθμό των κορυφών του αρχικού αστεριού, ακόμα και με μονό αριθμό, ωστε να κοπούν ίδιου μεγέθους κομμάτια ακόμα και στις πιο XXXL πίτσες. Τώρα αν ρωτάτε τη δική μας γνώμη ωραίο και εντυπωσιακό το αποτέλεσμα και μακριά από εμάς η δαιμονοποίηση της επιστήμης, αλλά νομίζουμε πως είναι καλύτερη λύση να παίρνει ο καθένας τη δική του πίτσα για να μην υπάρχουν φασαρίες.
