To τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε την Ιαπωνία σε τραγική κατάσταση, όπως σχεδόν κάθε εμπλεκόμενη χώρα. Οι εισαγωγές υλικών αγαθών ήταν σχεδόν αδύνατες και ειδικά στον τομέα των πρώτων υλών χρειάστηκε αρκετός αυτοσχεδιασμός σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των ντόπιων υλικών. Η παραγωγή του ιαπωνικού ουίσκι δεν αποτέλεσε εξαίρεση και η έλλειψη δεν ήταν άλλη από τα δρύινα βαρέλια που ερχόντουσαν από το εξωτερικό.
Ως λύση ανάγκης επιστρατεύτηκε ένα ιαπωνικό είδος δρυός που ακούει στο όνομα Mizunara. Ήταν πράγματι λύση ανάγκης καθώς τα τεχνικά του χαρακτηριστικά δεν θα το έκαναν ποτέ μια καλή εναλλακτική. Ως δέντρο αργεί πολύ να αναπτυχθεί, μόνο τα δέντρα που έχουν μεγαλύτερη ηλικία από 200 έτη μπορούν να αξιοποιηθούν στη βαρελοποιία. Από την αλλη ως ξύλο είναι πολύ πιο μαλακό σε σχέση με την κλασική δρυ, άρα τα βαρέλια μηχανικά υποδεέστερα. Αν συνυπολογίσουμε και το σημαντικά μεγαλύτερο πορώδες που έχει, με συνέπεια την απώλεια σεβαστής ποσότητας αποστάγματος, θα έλεγε κανείς πως μόνο αρνητικά έχει το Mizunara. Όμως έχει κρυμμένους άσσους στο μανίκι του.
Το ξύλο από Mizunara είναι πλούσιο σε βανιλίνη, τη φαινολική αλδεΰδη που είναι βασική υπεύθυνη για τη γεύση που παίρνει το ουίσκι. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα ουίσκι με βαθύτερο και πλούσιο προφίλ, όμως η δυσκολία της παλαίωσης σε τέτοιου είδους βαρέλεια τα έκανε περισσότερο εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος αποστάγματα, παρά προϊόντα προς κατανάλωση.
Κάποιοι Ιάπωνες παραγωγοί χρησιμοποιούν ακόμα βαρέλια από Mizunara για το τελικό στάδιο της παλαίωσης, ώστε να δώσουν με τον λιγότερο δυνατό κόπο κάποια από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Εκτός από τα ειδικά αυτά ουίσκι της Nikka και Santory υπάρχει ένα ακόμα πιο ειδικό, το ιερό δισκοπότηρο των ιαπωνικών ουίσκι, το Yamazaki 18 Mizunara edition, το μοναδικό του είδους που ωριμάζει καθόλη τη διάρκεια των 18 ετών του σε βαρέλι από αυτό το σπάνιο κι ευγενές ξύλο.
Η σύγχρονη βαρελοποιία έχει καταφέρει να κάνει πιο εύκολη την κατασκευή και χρήση αυτών των βαρελιών. Τόσο πιο εύκολη ώστε να έχουμε ήδη τους πρώτους δυτικούς παραγωγούς Bainbridge, Glendalough και Chivas έχουν πλέον από μια Mizunara έκδοση στη γκάμα τους και αναμένεται να μπουν κι άλλη στον χορό τα άμεσως επόμενα χρόνια.
Το ιαπωνικό ουίσκι κατάφερε μετά από δεκαετίες άοκνης προσπάθειας να κοιτάξει στα μάτια τον σκωτσέζικο ανταγωνισμό, τώρα ήρθε η ώρα να του μάθει και μερικά πράγματα για το ουίσκι.
