Τα αλλαντικά είναι μια λιχουδιά που μπαίνει στο λεξιλόγιο μας, κάτω από την λέξη-ομπρέλα «πώρωση», σε πολύ νεαρή ηλικία. Βέβαια τότε τα πράγματα είναι πιο απλά καθώς κυρίως καταβροχθίζεις όσο παριζάκι αντέχει στο στομάχι σου. Εκτός αν είσαι τυχερός και ζεις στην επαρχία, εκεί που τα ντόπια αλλαντικά είναι μια καθημερινότητα –κι όχι ένα εξτραδάκι στα γιορτινά τραπέζια.
Στην Αθήνα μπορεί να μυηθεί κανείς στη μαγεία τους αν κάνει μια βόλτα στην οδό Ευρυπίδου. Εκεί όπου ανά 20 μέτρα παίζουν μαγαζιά με όλα του Θεού τα καλά. Ο παστουρμάς είναι η πιο σίγουρη λύση και ειλικρινά να δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε αυτούς που δεν τον τιμάνε αφού είναι μια αγαπημένη ένοχη απόλαυση. Αν και μεταξύ μας το μόνο ένοχο που έχει είναι η μυρωδιά την επόμενη μέρα. Όταν το κορμί σου έχει ποτίσει σε κάθε πόρο του και μυρίζεις σαν κρεαταγορά. Μπρος στην πώρωση όμως τι είναι ο πόνος;
Εκτός από αυτόν, όμως υπάρχουν κι άλλα, τουλάχιστον πέντε ντόπια αλλαντικά που τον κοντράρουν στα ίσια. Άσε μας δυο λεπτά να σου μιλήσουμε για αυτά, όσο εσύ βγάζεις τα τσίπουρα στο τραπέζι.
