Το σουβλάκι είναι κάτι παραπάνω από ένα ακόμα είδος γρήγορου φαγητού ή street food. Είναι γαστρονομικό, αλλά και πολιτιστικό γενικότερα, σύμβολο του σύγχρονου ελληνισμού. Έχει αντέξει σθεναρά από τις ξενόφερτες μόδες της πίτσας, του burger και άλλων καινούργιων τάσεων, πιο εξωτικών, στον χώρο του street food. Δυστυχώς ότι δεν κατάφεραν τα οργανωμένα παγκόσμια γαστρονομικά συμφέροντα, υπάρχει κίνδυνος να το καταφέρει μια άλλη, εξίσου σατανική συνωμοσία, αυτή των διαιτολόγων και τον διατροφολόγων. Το σουβλάκι στοχοποιείται ως ένας από τους βασικούς υπόπτους για την κοιλιά που δεν πέφτει, τη γράμμωση που δεν έρχεται και ότι άλλο μπορεί να απασχολεί της εικόνα του σώματός μας. Μεταξύ μας η συνήθεια να τα καβροχθίζουμε το βράδυ δύο-δύο δεν είναι και ότι καλύτερο. Χώρια που μερικές φορές κάνουμε έξτρα καφρίλες με το τι βάζουμε μέσα σε αυτά. Τα ίδια τα σουβλατζίδικα έχουν άρχισει να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και να προσφέρουν πιο «καθαρό» και πιο ποιοτικό προϊόν σε σχέση με το παρελθόν. Το μόνο που μένει είναι να κάνεις κι εσύ τις απαραίτητες προσαρμογές στην παραγγελία σου για να συνεχίσεις να απολαμβάνεις δίχως τύψεις κι ενοχές το λαχταριστό αυτό έδεσμα.
Εν αρχή ην η πίτα, αυτό το στρογγυλό κομμάτι ζύμης που αγκαλιάζει με θαλπωρή τα υπόλοιπα υλικά, τους δίνει σχήμα και υπόσταση. Για να ανταπεξέλθει στον ρόλο της η πίτα δεν χρειάζεται να την έχει βαφτίσει στη φριτέζα ο βοηθός ψήστη. Όλο και περισσότερες ψησταριές έχουν κόψει από μόνες τους αυτή τη βάρβαρη συνήθεια και προσφέρουν τις πίτες αλάδωτες χωρίς να τις ζητήσεις απαλλάσσοντάς σε από το άγχος μη σε πουν φλώρο. Για καλό και για κακό όμως ζήτα την πίτα αλάδωτη, στο κάτω-κάτω εκτός από ανθυγιεινό, δεν προσφέρει τίποτα γευστικά σε ένα καλό σουβλάκι.
Δεν ξέρουμε ποιος είχε τη φαεινή ιδέα για διάφορες λιπαρές σος και κετσαπ που πήγαν και φορτώθηκαν στο ιερό σουβλάκι, αλλά ξέρουμε ότι έχει μια ειδική θέση στην κόλαση. Απέφυγε αυτές νέες μόδες και μείνε πιστός στο πατροπαράδοτο και πιο υγιεινό τζατζίκι. Αν σε ενοχλεί το σκόρδο, κακώς σε ενοχλεί, αλλά ρώτα αν υπάρχει επιλογή για γιαούρτι. Αν σε ξενίζει η ιδέα μάθε ότι είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, παραδοσιακή επιλογή σε πολλά μέρη της Ελλάδας, όπως στην Κρήτη, και είναι ακόμα πιο fit επιλογή κι από το τζατζίκι.
Για τους πιουρίστες το κεφάλαιο πατάτα στο σουβλάκι είναι από τις μεγαλύτερες αιτίες προστριβής. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να μην του αρέσουν οι τηγανιτές πατάτες, είτε αυτές είναι προκάτ και τηγανισμένες σε βαλβολίνες από Στάγιερ, είτε φρεσκοκομένες στο χέρι. Το αν έχουν όμως θέση στο σουβλάκι είναι κάτι που διχάζει. Ακόμα κι αν σου είναι αδιάφορο ζήτημα μπορείς να το εκμεταλλευτείς και να βγάλεις την πατάτα από το σουβλάκι. Πολλές φορές οι ποιότητά της είναι αμφίβολη και γλιτώνεις έτσι σίγουρα έναν υδατάνθρακα παραπάνω και πιθανότατα κάποια κακά λίπη.
Στο δίλημμα καλαμάκι (σουβλάκι αν μας διαβάζετε από Β. Ελλάδα) ή γύρος, μπορεί το καλαμάκι να θεωρείται λίγο πιο light και πιο καθαρή επιλογή, αλλά η πραγματική απάντηση είναι καλαμάκι κοτόπουλο. Για πολλούς είναι casus belli και αυτό που κάνει το σουβλάκι να παύει να είναι σουβλάκι, αλλά η ωμή και σκληρή αλήθεια είναι ότι το κοτόπουλο είναι το διαβατήριο για να συνεχίσεις να απολαμβάνεις μία εκλεκτή πίτα. Στην τελική ενα fit σουβλάκι είναι καλύτερο από μία σαλάτα και γι’αυτό αξίζει να δείξεις ευελιξία και προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα.
