Αν δεν υπήρχε η βαρεμάρα και η ρουτίνα της καραντίνας, το πιο πιθανό είναι να μην είχα μπει καν στη διαδικασία να εντρυφήσω στο κομμάτι του κοκτέιλ με ουίσκι. Αν δηλαδή μπορείς να αποκαλέσεις το old fashioned ως κοκτέιλ, καθότι οι άντρες του 1820 θα σου έλεγαν απλά ότι είναι το ποτό τους. Μάλλον το μοναδικό ποτό που επιβάλλεται να πιει ένας άντρας. Έχω αρκετούς φίλους που δουλεύουν ως επαγγελματίες γευσιγνώστες ή bartender και παραδέχονται την μοναδικότητα που έχει ένα old fashioned αλλά και την κουλτούρα που φέρνει μαζί του.
Αν βέβαια το κοιτάξεις ιστορικά, το old fashioned είναι ίσως μία από τις πρώτες προσπάθειες σε mixology. Ήταν το 1806 που ο δημοσιογράφος Harry Croswell δημοσίευσε για πρώτη φορά την λέξη κοκτέιλ, σε ένα τεύχος του The Balance and Columbian Repository. Ουσιαστικά, ως κοκτέιλ αναφέρεται κάθε οινοπνευματώδες που συνδυάζεται με άλλα και περιέχει από ζάχαρη και bitters μέχρι νερό. Κάπου εκεί βρέθηκαν και κάποιοι πιονέροι που προσπάθησαν να κάνουν τα πειράματα τους με το παραδοσιακό ουίσκι. Το πείραμα απέτυχε στη Σκωτία. Θεώρησαν ότι το να μπερδέψεις τις γεύσεις σε ένα καλό single malt, θα έχει ως αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι γευστικές νότες και η πολυπλοκότητά του. Κάποιοι το εφάρμοσαν στα blended whisky, αλλά το εγχείρημα θεωρήθηκε περισσότερο μία τάση της εποχής παρά μία νέα «ποτοτακτική» που ήρθε για να μείνει. Δεν συνέβη όμως και το ίδιο στην Αμερική. Και όλο αυτό χάρη στα μπέρμπον.
Αυτό που δεν ξέρει αρκετός κόσμος, είναι πως οι τοπικές εκκλησίες και οι ιεροκύρηκες της εποχής, αποθάρρυναν τον κόσμο να πίνει ποτό. Ως ένα βαθμό οι άνθρωποι δεν είχαν άδικο. Γιατί οι Αμερικάνοι άποικοι έπιναν μέχρι τελικής πτώσεως, με αποτέλεσμα να καταλήξουν είτε στο χώμα είτε στις φυλακές. Η ιδέα του να αναμειχθεί το μπέρμπον με κάτι ακόμη φαινόταν τρομαχτικό, αλλά υπήρχα συγκεκριμένα ποτά που γέννησαν τον ιδανικό σύντροφο του old fashioned. Είναι εκείνα τα μπέρμπον που δεν θα αποκαλούσες καθαρά αμερικανικά ουίσκι. Που περιέχουν νότες από βανίλια, ή μέλι, ή καραμέλα. Πάρε για παράδειγμα το Jack Daniel’s ή το Maker’s Mark. Δεν είναι τυχαίο που στην Αμερική είναι η νούμερο ένα επιλογή για το παραδοσιακό old fashioned. Και έφτασαν να τα πίνουν μέχρι και οι ιεροκύρηκες.
Όμως όσο απλή και αν θεωρείται η κατασκευή του old fashioned, ένας καλός bartender θα σου πει ότι το να πετύχεις την απόλυτη ισορροπία στη γεύση είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Όμως μπορείς να το κάνεις πετυχημένο και ειδικά τώρα που υπάρχει χρόνος. Αν λοιπόν θες να κάνεις ένα διάλειμμα από το παραδοσιακό ουίσκι και να δοκιμάσεις τα bartending skills σου, ιδού ένας καλός οδηγός για να φτιάξεις το old fashioned όπως πρέπει.
Πώς θα το φτιάξεις
Το ποτήρι του old fashioned εμφανίζεται και ψηλόλιγνο και χαμηλό. Οι άντρες του 1800 το έπιναν σε χαμηλό. Του 1900 σε υψηλό. Εμείς θα μείνουμε παραδοσιακοί. Χαμηλό ποτήρι λοιπόν που πετάς μέσα έναν κύβο ζάχαρης. Αν δεν έχεις, ισοδυναμεί με μισό κουταλάκι του γλυκού. Προσθέτεις σταγόνες από Agostura bitters. Δουλειά τους είναι να βρέξουν τον κύβο ζάχαρης για να αφομοιώσει την γεύση και να λιώσει ομοιόμορφα. Αλλά θα κάνει το ίδιο και στην κρυσταλλιασμένη σου ζάχαρη. Μετά, προσθέτεις λίγες σταγόνες νερό. Προσθέτεις έναν μεγάλο κύβο από πάγο – ναι, ιδανικά θες ένα μεγάλο κύβο ή σφαίρα. Τέλος προσθέτεις 1 ή και 1,5 μεζούρα από αμερικανικό μπέρμπον. Κατά προτίμηση Jack Daniel’s ή Maker’s Mark. Ανακατεύεις απαλά και αν έχεις όρεξη, προσθέτεις και την φλούδα σε twist από μία φέτα λεμόνι.
Αν δεν σου κάνει όλο αυτό, τότε εμπιστέψου τον Stanley Tucci. Εκείνος ξέρει.
