Πάσχα, η αγαπημένη γιορτή των Ελλήνων μετά τη Γουρουνοχαρά. Άλλη μια ευκαιρία να αναδείξουμε την έμφυτη τάση μας προς την εγκράτεια και την λιτότητα. Στα σοβαρά όμως τώρα, το Πάσχα είναι από τα τελευταία προπύργια των κρεατοφάγων. Η Κυριακή του Πάσχα είναι η 5η Νοεμβρίου μας. Η μέρα που με ατσαλένιο φρόνημα δηλώνουμε την αντίσταση μας στην καταπίεση που βιώνουμε από vegan, vegetarian, rooterian, aeroterian και όλα αυτά τα ακατανόητα erian προσπαθούν να μας γεμίσουν τύψεις για όσα απολύτως φυσιολογικά καταναλώνουμε.
Και φυσικά μια τέτοια μέρα γιορτής δεν θα ήταν πλήρης χωρίς την απαραίτητη συνοδεία, ένα καλό κρασί. Είπαμε είμαστε τίμιοι κρεατοφάγοι και αποδίδουμε τις πρέπουσες τιμές στο πιάτο μας. Βέβαια για να πούμε την αλήθεια, η ελληνική κουζίνα και δη η κουζίνα του Πάσχα, δεν είναι η ευκολότερη σε συνδυασμούς. Το τραπέζι μας είναι γεμάτο μεζέδες, έντονα τυριά, φρέσκες σαλάτες και στο τέλος η βασίλισσα της ημέρας, η σούβλα. Δύσκολη αποστολή ο επιτυχημένος συνδυασμός κρασιού με όλες αυτές τις γεύσεις.
Η προσωπική μου επιλογή πάντα είναι, πιες ότι σου αρέσει, όμως κάποιες φορές αυτό που μου αρέσει δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ταιριάζει καλά με το τραπέζι που βρίσκομαι. Οπότε ερχόμαστε σε ένα γενικό κανόνα που λέει “if it grows together, goes together”. Δεν εννοώ να βρεις το κρασί, που φτιάχνει ο γείτονας του βοσκού, αλλά με ένα τόσο ελληνικό τραπέζι, επίλεξε ελληνικές ποικιλίες.
Στα προκαταρκτικά
Η Κυριακή του Πάσχα ξεκινά νωρίς το πρωί/Όχι δεν θα σου προτείνω να χαλάσεις την παράδοση, όλοι ξέρουν ότι η καλή φωτιά ανάβει μόνο συνοδεία τσίπουρου. Για την συνέχεια της ημέρας όμως, και καθώς το τραπέζι γεμίζει σταδιακά με όλους τους μεζέδες, ένα Ασύρτικο είναι μια ασφαλής επιλογή. Με την έντονη γεύση του, την υψηλή οξύτητα και την ζωηράδα του θα τονίσει όλα τα ορεκτικά. Δική μου προτίμηση πάντα στα Ασύρτικα είναι αυτά της Σαντορίνης που έχουν εντονότερη προσωπικότητα και αν θα έπρεπε να διαλέξω μια ετικέτα, η Σαντορίνη του Βασάλτη έχει μόνιμη θέση στην καρδιά μου και τακτική στο τραπέζι μου.
Με το κυρίως
Μπορεί με τα ορεκτικά και την πέτσα στο χέρι να έχεις σχεδόν χορτάσει αλλά δεν γίνεται, θα “τσιμπήσεις” κάτι από το κυρίως. Αν το κυρίως είναι αρνάκι στην σούβλα, που μάλλον θα είναι, θέλεις ένα ισχυρό κόκκινο κρασί που δεν θα χαθεί δίπλα στο φαγητό. Το Ξινόμαυρο, είναι από τις ανερχόμενες ποικιλίες σε διεθνές επίπεδο, κρίμα δεν είναι να μην το τιμήσουμε στην χώρα μας; Με τις έντονες τανίνες του και την στιβαρή γεύση του είναι σχεδόν φτιαγμένο για να συνοδεύσει ένα λιπαρό πιάτο σαν το αρνάκι. Αν πάλι υπάρχει κοκορέτσι ή το αρνάκι είναι φούρνου, ένα γεμάτο Αγιωργίτικο θα έρθει να συμπληρώσει αρμονικά την γεύση του πιάτου. Προσωπικές μου επιλογές είναι ο Διάπορος του Κυρ-Γιάννη, ένα iconic ελληνικό κρασί, ένα Ξινόμαυρο με διεθνή καριέρα, και ένα Reserve από το Κτήμα Δρυόπη, ένα από τα αγαπημένα μου Αγιωργίτικα.
Με τη μαγειρίτσα
Και για όποιον νομίζει ότι πάω να αποφύγω το δυσκολότερο πιάτο των ημερών, δεν έχω πει την τελευταία μου κουβέντα ακόμα. Μαγειρίτσα. Πως συνδυάζεις μία σούπα με πολλά πρασινάδια, εντόσθια, πολύ στυμμένο λεμόνι και ό,τι άλλο μπορεί να βάζει κανείς ανάλογα με τις συνήθειες του τόπου του; Η λύση είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία. Ανοίγεις μια Μαλαγουζιά και έλυσες το πρόβλημα σου. Αν μάλιστα επιλέξεις μια Μαλαγουζιά Κitrvs, μια από τις πιο αρωματικές που έχω δοκιμάσει ποτέ, τόσο το καλύτερο.
Για τη Μεγάλη Παρασκευή παρακαλώ μη με ρωτήσετε για κρασί. Η μέρα είναι αφιερωμένη στο τσίπουρο.
Αν θες να μάθεις περισσότερα για τον Not An Expert μπορείς να επισκεφθείς το blog του ή/και τη σελίδα του στο Facebook.
