Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν μπορώ χωρίς καφέ. Αν δεν πιω μερικές καλές γουλιές το πρωί, θεωρώ πως είναι κακός οιωνός, πως κάτι θα πάει στραβά, πως η μέρα θα πάει στράφι. Και αν σκεφτεί κανείς πως οι Αζτέκοι θεωρούσαν γρουσουζιά να μην είναι αρκετά καυτός ο καφές στις θρησκευτικές τελετές τους, ενδεχομένως να μην έχουν άδικο. Οπότε η παγκόσμια αλήθεια είναι απλή. Ο καφές είναι απαραίτητος και μοναδικός. Και όχι ο οποιοσδήποτε καφές. Ο δικός ΜΟΥ καφές. Αυτός που φτιάχνω εγώ με τα χεράκια μου.
Το παραδέχομαι. Δεν είμαι τέλειος. Όμως, ο καφές που φτιάχνω στο σπιτάκι μου είναι το καθημερινό καμάρι μου. Τον ετοιμάζω μόνος μου από τότε που ήμουν 20 χρονών και σπούδαζα. Και κάθε μέρα δεν παραλείπω να του λέω, σαν να είναι παιδί μου, «είσαι ξεχωριστός». Ναι, δεν είμαι επαγγελματίας. Ε και; Και αυτήν ακριβώς τη σκέψη που έκανα πάντα από τότε που ξεκίνησα να φτιάχνω τον καφέ μου στο σπίτι, ήρθε να στηρίξει και η νέα καμπάνια των Coffee Island για να θυμίσει σε όλους μας, πως κάθε καφές που φτιάχνει ο καθένας από εμάς είναι ξεχωριστός. Όπως και πολύ κόσμο, η καμπάνια αυτή με βρήκε στην καραντίνα εσώκλειστο να πειραματίζομαι με τον καφέ μου, ωσάν κάποιος δαιμόνιος επιστήμονας στο εργαστήριό του. Ξέρουν τι κάνουν εκεί στα Coffee Island. Έβγαλαν την καμπάνια για να με δαιμονίσουν ακόμη περισσότερο και τα κατάφεραν!
Γιατί έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Εγώ το βιώνω στο εσπρεσάκι lugo από το Volcano Blend Ινδίας, Αιθιοπίας και Νικαράγουα, που πίνω κάθε πρωί στο σπίτι μου – από τις ωραιότερες γήινες νότες που έχω απολαύσει σε εσπρέσο. Ότι δεν έχει σημασία ποιος είμαι. Αν είμαι ανύπαντρος, αν έχω δουλέψει σε καφετέρια, αν είμαι δημοσιογράφος ή αν ήμουν υδραυλικός. Όχι. Αυτά για τον καφέ σαν μία ξεχωριστή οντότητα -θεότητα μάλλον γιατί αυτό είναι- είναι περιττά.
Βέβαια για να λέμε την αλήθεια, αν θέλουμε να αντιληφθούμε τον καφέ ως ένα αντικείμενο λατρείας πρέπει και να μάθουμε να του δίνουμε και την απαραίτητη προσοχή. Και τι εννοώ με αυτό. Είμαι ένας άνθρωπος που, αν ανοίξεις τα ντουλάπια της κουζίνας του, δεν θα βρεις ένα, αλλά πολλά διαφορετικά είδη καφέ. Θα βρεις εσπρέσο. Θα βρεις φίλτρου. Θα βρεις ελληνικό. Αυτό συμβαίνει επειδή, εγώ προσωπικά, θεωρώ πως κάθε στιγμή της ημέρας απαιτεί και διαφορετικό καφέ – ευτυχώς που οι πρόσφατες επισκέψεις μου στο καφεκοπτείο των Coffee Island, με βοήθησαν να γνωρίσω και χαρμάνια που δεν γνώριζα. Ξεκινάω πάντα με εσπρέσο, μπορεί να πιώ έναν ελληνικό το μεσημέρι (σ.σ.: ο χύμα σκούρος που έχουν δημιουργεί πλούσιο καϊμάκι και αφήνει μία ευχάριστη πικράδα) και το απόγευμα έναν αρωματικό φίλτρου μαζί με το βιβλίο που διαβάζω. Κόλλησα με τους specialty καφέδες και κυρίως με τους microfarm σε σημείο που, αν με ρωτούσες πριν μερικά χρόνια για τα χόμπι μου, θα σου έλεγα πως δεν περίμενα ποτέ να γίνω συλλέκτης καφέ. Ναι, καλά διαβάζεις. Γιατί ειδικά με αυτά τα διαμαντάκια από τις microfarms, έχω ΜΙΑ συσκευασία που πίνω και ΜΙΑ για τη συλλογή μου – ειδικά τον LIMU με τα πολύπλοκά του αρώματα τον έχω ερωτευτεί. Και ειλικρινά, δεν το λέω έτσι, μια χαρά barista θα γινόμουν στην σχολή των Coffee Island. Θα σέβεστε.
Είχα επισκεφθεί τα κεντρικά των Coffee Island στην Πάτρα και πέρα του ότι παρακολουθήσαμε όλο το ταξίδι που κάνει ένας κόκκος καφέ μέχρι να βρεθεί στην κούπα σου, είχα και την τύχη να συμμετάσχω σε tasting του καφέ – κάτι που έκανα για πρώτη φορά. Εκεί ο Παναγιώτης Κωνσταντινόπουλος, διευθυντής του Network Operations and Audit, R&D, είπε μία… μεγάλη ατάκα: «Ο καφές θέλει δοκιμή. Ξανά και ξανά. Έτσι θα μάθεις να τον εκτιμάς και να τον απολαμβάνεις». Και αν μπορεί ο καθένας από εμάς να πάρει αυτή την ατάκα και να την κάνει μάθημα, οφείλει να θυμάται πως ο πραγματικός λάτρης του καφέ, είναι αυτός που ξέρει να τον απολαμβάνει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Όσο λοιπόν ψάχνεσαι τόσο το καλύτερο. Αυτό κάνει και ο Παναγιώτης με την υπόλοιπη ομάδα. Για να καταλάβετε, επειδή το είδα με τα μάτια μου, οι άνθρωποι δεν παραλαμβάνουν τα σακιά με τον καφέ και στη συνέχεια πάνε για ύπνο. Το αντίθετο. Ταξιδεύουν και ανακαλύπτουν οι ίδιοι τις μικρές φάρμες και, εκτός από τον καρπό, έχουν να μοιραστούν μαζί μας ένα σωρό ιστορίες, φωτογραφίες και εμπειρίες από τους ανθρώπους που τις καλλιεργούν. Είναι κομμάτι μίας μεγάλης οικογένειας που ακόμη και αν βρίσκονται στην άλλη άκρη του πλανήτη, όπου οι φάρμες τους είναι exclusive κομμάτι των Coffee Island που αγοράζουν ολόκληρες τις σοδειές τους – οι ποιότητες του Colombia Ibague ή του Ethiopia Guji πιστοποιούν όλα τα παραπάνω με την γεύση τους. Οπότε ναι, μετά από όλα αυτά γονατίζεις και ορκίζεσαι ισόβια υποταγή στον καφέ τους.
Από τον φίλτρου και τον εσπρέσο μέχρι τον στιγμιαίο , αλλά και τις προσεγμένες σοδειές που έρχονται από μικρές φάρμες (Single Estates & Microfarm), όλα τα παραγγέλνω πια μέσα από το site των Coffee Island, κατάλοιπο της καραντίνας, που με έκανε να ταξιδεύω στις χώρες του καφέ, στα γευστικά προφίλ και τα αρώματα. Ενημερωτικά, πλέον γίνεται παράδοση σε όλη την Ελλάδα, οπότε αν έχεις φίλους που δηλώνουν «δούλοι» του καφέ -εγώ τουλάχιστον έχω- κάνε τους μία προώθηση αυτό το κείμενο. Τους αξίζει ένας πιστός σύμμαχος στη δύσκολη καθημερινότητα. Ένας καφές που θα φτιάχνεται από τα χεράκια τους και θα απολαμβάνουν την κάθε του γουλιά.
Βέβαια, δεν παραλείπω στις βόλτες μου, να «χτυπάω» ένα εσπρεσάκι από τα Coffee Island της γειτονιάς μου, προσπαθώντας να πείσω τον Leo και την Ελένη (τους baristi) ότι είμαι καλύτερος από αυτούς και ότι το αξίζω μία φορά να με αφήσουν πίσω από την μπάρα να τον φτιάξω μόνος μου. Δεν με αφήνουν. Και κάνουν και καλύτερο καφέ από μένα, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να τους το πω ποτέ. Μόνο ότι μου φτιάχνουν τη μέρα – η Ελένη, όχι ο Leo που με ζηλεύει.
