Ήμουν γύρω στα 16 όταν δοκίμασα για πρώτη φορά το φημισμένο lobster roll σε ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της Αμερικής. Μην πάει το μυαλό σου σε ακριβά εστιατόρια, σαμπάνιες, λευκά σμόκιν και αστακούς στο πιάτο να με περιμένουν. Το Fish Tale είναι μια μικρή αλυσίδα εστιατορίων που με λίγα χρήματα έχεις φάει καλά και ποιοτικά. Φυσικά δεν υπάρχει ίχνος κρέατος μέσα στα γραφικά αυτά εστιατόρια δίπλα στη θάλασσα.
Όταν λοιπόν πάτησα το πόδι μου σε ένα από αυτά, κατάλαβα πως το πρώτο που πρέπει να κάνω, είναι να συνηθίσω τις έντονες μυρωδιές από τα ψάρια και τα όστρακα που βρίσκονταν στην κουζίνα. Αυτό έγινε σχετικά γρήγορα. Έφτασα γρήγορα στο δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης. Έπρεπε να επιλέξω τι ακριβώς θα δοκιμάσω, αν και οι τεράστιες γαρίδες με την κόκκινη σάλτσα ήταν πάντα ένα πιάτο που εκτιμούσα βαθύτατα. Ξεκίνησα λοιπόν με αυτό. Ύστερα δέχθηκα πιέσεις να δοκιμάσω και κάτι άλλο. «You have to try the lobster roll». Εντάξει, κανένα πρόβλημα.
PHOTO GALLERY
Φτάνει στο τραπέζι, η μητέρα μου παίρνει το λιωμένο βούτυρο και το ρίχνει στα μικρά κομμάτια του αστακού που βρίσκονταν ανάμεσα στο ψωμί που έμοιαζε πολύ με αυτό του hot dog. Η ζωή μου άλλαξε από τότε.