«Το δοκίμασες;» με ρωτάει και ύστερα γελάει, περιμένοντας ανυπόμονα την απάντησή μου για το αν η δημιουργία της είναι καλή ή όχι. Το γέλιο της Caroline Martin, Master Blender του Roe&Co, χάθηκε στις διάφορες ομιλίες που γίνονταν γύρω μας. Ίσως αυτή είναι η μαγεία του να συζητάς σε ένα μπαρ. Η βαριά προφορά της, ηχούσε ασυνήθιστα όμορφα στα αφτιά μου. Σε νεότερη ηλικία, τα συγκεκριμένα αγγλικά, με απωθούσαν από τον συνομιλητή μου. Πλέον, σε μεγαλύτερη και πιο ώριμη ηλικία, τα θαυμάζω, ειδικά όταν αυτά συνοδεύονται με ένα ποιοτικό whiskey. Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε στο νέο αποστακτήριο της Roe&Co στο Δουβλίνο και μάλιστα σε μια ιδιαίτερη στιγμή, καθώς λίγη ώρα μετά, οι νέες και εξαιρετικές εγκαταστάσεις θα άνοιγαν και επίσημα τις πόρτες τους στο κοινό.
Μετά την διαφωτιστική ξενάγηση και τις χρήσιμες πληροφορίες που έλαβα για το πώς παρασκευάζεται το Roe&Co, είχε προγραμματιστεί μια συνέντευξη ή καλύτερα, χαλαρή συζήτηση με την Caroline στο μπαρ. Δίπλα μας ακριβώς, σε μια άκρως επιτυχημένη προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η ιστορία της Guinness η οποία στεγαζόταν σε αυτό το αποστακτήριο παλαιότερα, υπήρχε ένα μέρος αποκλειστικά με ιστορικά μηχανήματα της γνωστής μπίρας. «Η δική μου άποψη, είναι πως έκανα blend σε ένα Irish whiskey που είναι προσιτό από όλους», μου εξηγεί η Caroline και σκέφτηκα τη στιγμή που το δοκίμασα για πρώτη φορά. Η παρατήρησή της, ήταν απόλυτα εύστοχη. «Είναι smooth, όπως τα περισσότερα Irish whiskey αλλά για μένα, το Roe&Co είναι διαφορετικό από τα άλλα, έχει μια ιδιαίτερη γεύση».
Μια μικρή σταγόνα στην άκρη της γλώσσας σου, είναι αρκετή για να καταλάβεις πως υπάρχει αχλάδι, βανίλια, spices και πως, πολλά από τα βαρέλια που επιλέχθηκαν για την ωρίμανσή του, είχαν παλαιότερα στο εσωτερικό τους Αμερικάνικο whiskey. Εκεί οφείλεται, όπως μου εξήγησε η Caroline, η πικάντικη αλλά και γλυκιά γεύση bourbon στο τελικό αποτέλεσμα. Εξακολουθεί, ωστόσο, να είναι Irish και ίσως αυτό είναι που το κάνει τόσο ιδιαίτερο. «Δοκίμασέ το σκέτο στην αρχή ή βάλε λίγο νερό, θα σου δώσει μία εντελώς διαφορετική γεύση.Ύστερα, δοκίμασέ το σε κάποιο κοκτέιλ. Είναι πολύ προσαρμόσιμο. Πολλά άτομα που το δοκίμασαν, ακόμα και άτομα που δεν τους άρεσε γενικά το whiskey, μου είπαν πως είναι εκπληκτικό. Αυτή η αντίδραση, για μένα, ως Master blender, είναι σημαντική. Μην ξεχνάμε, επίσης, πως το τελικό αποτέλεσμα είναι καρπός της συνεργασίας μου με Ιρλανδούς bartender και κάναμε εξαιρετική δουλειά. Είμαι περήφανη και το Roe&Co, είναι το μωρό μου».
Το χαμόγελο της Caroline Martin, εμφανίστηκε ξανά. Ναι, είναι περήφανη για το τελικό αποτέλεσμα και αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό. Με την ίδια ευκολία, μπόρεσα να καταλάβω πως οι γύρω μου, όσοι βρέθηκαν μαζί με εμένα στα εγκαίνια του αποστακτηρίου, απολάμβαναν το Roe&Co, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. «Η συμβουλή μου σε κάποιον που θα επιλέξει Roe&Co, είναι να εξερευνήσει» είπε κλείνοντας. Αυτή η προτροπή, ήταν ίσως η καταλληλότερη και αυτή η οποία μετέφραζε σε μεγάλο βαθμό το ταξίδι μου στο Δουβλίνο. Για να κατανοήσεις την ιδιοσυγκρασία μιας πόλης, εφόσον μιλάμε για έναν ζωντανό οργανισμό, να δεις καθαρά τη ραχοκοκαλιά της κάτω από τα παπούτσια σου και να καταλάβεις τους ανθρώπους της, χρειάζεται να περπατήσεις εκεί που μια απλή στιγμή, μπορεί να εξελιχθεί σε πολύτιμη: Στο κέντρο της.
Το Δουβλίνο, μια πόλη 565,000 κατοίκων, σου δίνει τη δυνατότητα να βιώσεις από πρώτο χέρι, πώς είναι το σωστά after work drinks αλλά και η διασκέδαση γενικότερα. Σε κάθε μικρό μου διάλλειμα, θέλοντας να ξεκουράσω τα φλεγόμενα πόδια μου από το υπερβολικό περπάτημα, κατάλαβα πως ο καιρός, όταν θες πραγματικά να περάσεις όμορφα, δεν έχει την παραμικρή αρνητική επίδραση πάνω σου. Τα γκρίζα σύννεφα στον ουρανό της Ιρλανδίας, όταν έφτασαν για πρώτη φορά στη χώρα, έκαναν σίγουρα κάποια αιώνια συμφωνία με τους ανθρώπους της. Για το λόγο αυτό, αν κάποιος επισκεφτεί τη χώρα του Ιρλανδού James Joyce, ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για ελάχιστο ήλιο και –σχεδόν- χαμηλή θερμοκρασία, ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες. Από την πλευρά μου, κάτι τέτοιο ήταν ιδανικό και όχι κάτι που με προβλημάτισε.
Καθώς περνούσαν τα λεπτά και το υποτονικό γκρι του ουρανού μετατρεπόταν σε μαύρο, ο κόσμος γέμιζε τους δρόμους, τα γραφικά κόκκινα σοκάκια, τα μπαρ, τις στοές και τα εστιατόρια. Είναι Παρασκευή και ένα καλό ποτό, είναι πάντα μια καλή συντροφιά. Αυτό κατάλαβα κοιτάζοντας γύρω μου τους νέους που έπιναν αγκαλιασμένοι και τους πιο μεγάλους, που πιο έπιναν σωστά και πιο επιλεκτικά. Το κέντρο της πόλης, είναι μια κινητή γιορτή, μια γιορτή που αν θελήσεις, μπορείς να γίνεις μέρος της πολύ εύκολα. Εγώ, επέλεξα να το κάνω πίνοντας Roe&Co με σόδα και μια φέτα γκρέιπφρουτ. Αυτός, είναι ένας από τους πολλούς τρόπους που μπορεί κάποιος να το δοκιμάσει. Ακολούθησαν μερικά ακόμα, πάντα στο όριο του επιτρεπτού. Άλλωστε, το Roe&Co, τονίζει με κάθε τρόπο την υπεύθυνη απόλαυση και είναι υπέρμαχος της κατανάλωσης με μέτρο. Οι άνθρωποί της, όλα τα εξαιρετικά άτομα που γνώρισα και με καθοδήγησαν στο ταξίδι, μου τόνισαν τη σημασία του να πίνει κάποιος συνειδητά έχοντας πάντα τον έλεγχο.
Η επόμενη μέρα, ήταν και η πιο κουραστική από τις τρεις που βρέθηκα στο Δουβλίνο. Ένα καλό πρωινό στο ξενοδοχείο, ήταν αναγκαίο ώστε να λάβω την απαραίτητη ενέργεια και να ξεκινήσω το πρόγραμμά μου με τον κατάλληλο τρόπο. Στη συνέχεια, φόρεσα ξανά τα αθλητικά μου παπούτσια και περπάτησα. Περπάτησα πολύ. Στις μικρές λεπτομέρειες κρύβεται ένα μεγάλο ταξίδι και μόνο αν σταματάς για να τις περιεργαστείς μπορείς να τις κάνεις δικές σου και να τις μετατρέψεις ύστερα σε εικόνες, αποθηκεύοντάς τες στη μνήμη του εγκεφάλου σου. Αν τα πόδια σου πονάνε καθώς ξαπλώνεις, τότε είναι σίγουρο πως τα κατάφερες.
Όταν η ώρα έφτασε τρεις το μεσημέρι, βρισκόμουν ήδη στο αποστακτήριο του Roe&Co. Ήταν Σάββατο, η ημέρα των εγκαινίων, κάτι που περίμενα ανυπόμονα καθώς δεν παρουσιάζεται συχνά η ευκαιρία να βρεθείς σε ένα τόσο ιστορικό αποστακτήριο. Υπενθυμίζω πως κάποτε σε αυτό στεγαζόταν η Guinness και μέσα από εκεί, μπορεί να γίνει με περίσσια ευκολία μια ιστορική αναβίωση ολόκληρου του Δουβλίνου. Επίσης, ήταν η ημέρα που θα γνώριζα από κοντά την Caroline Martin. Ακολούθησε ένα χορευτικό πάρτι, με καλή μουσική, καλό φαγητό και φυσικά Roe&Co serves. Η νύχτα, όμως, μόλις θα άρχιζε καθώς μετά από εκεί, είχε κανονιστεί έξοδος σε μπαρ της πόλης. Έφτασα εκεί με λεωφορείο, μαζί με πολλά ακόμα άτομα που είχαν την ίδια εξαιρετική μεταχείριση από την εταιρεία. Το κλίμα μεταξύ όλων στο μπαρ, ήταν χαρμόσυνο και ζεστό και σε αυτό έπαιξαν καταλυτικό ρόλο οι bartenders από την Ελλάδα, ο Χρήστος, ο Αντρέας, ο Νίκος, Ο Βασίλης, ο Κυριάκος αλλά και ο Mike με τον Alan. Οι δύο τελευταίοι, εργάζονται για το Roe&Co και μας συντρόφευσαν σε όλο το ταξίδι λύνοντας κάθε μας απορία.
Η Κυριακή, ξεκίνησε κάπως μελαγχολικά. Ήταν η μέρα της επιστροφής και ποτέ η επιστροφή από μία χώρα με διαφορετική κουλτούρα και εικόνες, δεν είναι όμορφη. Πριν φύγω από το ξενοδοχείο με προορισμό το αεροδρόμιο, ήπια ένα ακόμα Roe&Co, θέλοντας να κάνω μια μικρή αναδρομή της γενικότερης εμπειρίας μου από το ταξίδι. Αυτό, ήταν το τελευταίο μου ποτό στην Ιρλανδία και το Δουβλίνο, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Καθώς άφηνα το ποτήρι μου στην ξύλινη επιφάνεια του μπαρ, υποσχέθηκα πως την επόμενη φορά που θα επισκεφτώ τη χώρα, θα παρατηρήσω για μεγαλύτερο διάστημα τους Δουβλινέζους του James Joyce. Μέχρι να γίνει αυτό, το μόνο που θα με συνδέει άμεσα με την Ιρλανδία όσο βρίσκομαι στην Ελλάδα, είναι το Roe&Co.
