Ελάχιστοι θα διαφωνήσουν στο ότι η εφηβεία είναι με διαφορά η πιο περίεργη φάση της ζωής ενός ανθρώπου. Ειδικά εμείς οι άντρες κοιτώντας λίγο στο παρελθόν, σαν να ζηλεύουμε λίγο τα κορίτσια της ηλικίας μας που μάλλον είχαν ένα πολύ πιο φυσιολογικό πέρασμα στην ενηλικίωση. Ναι, το να γίνει κάποιος άντρας είναι μια δύσκολη κι επίπονη διαδικασία, αλλά κυρίως ντροπιαστική.
Η ενοχή που καλλιεργείται σε αυτή την ηλικία κάθε νεαρού άντρα δεν είναι καθόλου τυχαία και καθόλου συμπτωματική. Οι ορμόνες κάνουν πάρτι και η σεξουαλικότητα μόλις έχει αρχίσει να ξεπηδάει από κάθε πόρο του δέρματος και απλά ποτέ κανείς δεν μας είπε ότι αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό. Σημαντικός σταθμός σε αυτό το άβολο ταξίδι προς την ενηλικίωση είναι η αξιολόγηση του εαυτού μας. Είμαστε αρκετά άντρες; Πότε θα τελειώσει όλο αυτό; Πότε θα γίνουμε άντρες; Ερωτήματα που γεννούν την ανάγκη της ποσοτικοποίησης στην αξιολόγηση. Ναι για όλους μας υπήρξε εκείνη η στιγμή που πήραμε τον χάρακα για να μετρήσουμε τον ανδρισμό μας γιατί αυτό έκαναν όλοι.
Μικρό ή μεγάλο, αυτό ήταν το πέος μας, αλλά αντί να συμφιλιωθούμε με αυτό και να κοιτάξουμε το πώς αντλήσουμε, αλλά και το πώς προσφέρουμε, την ηδονή από τη χρήση του, γεμίσαμε ανασφάλειες για το αν έχει στο σωστό μέγεθος. Μάλιστα μια έρευνα έρχεται να δείξει ότι αυτή η ανασφάλεια έχει μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια ειδικά στους millennials και στη Gen Z. Τι συμβαίνει ακριβώς;
Η έρευνα ανήκει στο ιατρικό site Medzino και συμμετείχαν 1000 ενήλικες Αμερικανοί. Από την έρευνα προέκυψε ότι οι Boomers και οι Gen Xers θεωρούν σημαντικό θέμα το μέγεθος του πέους σε ποσοστό 60%. Από την άλλη αυτό το ποσοστό ανβαίνει στο 74% για τους Millenials και απογειώνεται στο 85% για την τελευταία γενιά ενηλίκων, τη Gen Z. Επίσης πάνω από τους μισούς της Gen Z αξιολόγησαν το μέγεθος του πέους ως πολύ σημαντικό για μια υγιή και και απολαυστική σεξουαλική ζωή, σε αντίθεση με το μόλις 29% των millennials που πιστεύει το ίδιο πράγμα.
Είναι πλέον πολύ εμφανές ότι κάτι έχει αλλάξει δραστικά στις νεότερες γενιές και αυτό είναι κάπως οξύμωρο. Η νέα γενιά είναι πολύ ενημερωμένη από όσο ήμασταν εμείς, ας είναι καλά το ίντερνετ που κάλυψε αυτό το κενό, ανέχεται πολύ λιγότερο το body shaming, άρα θα έπρεπε να μην είναι στενόμυαλη σε μία υποκατηγορία του.
Χωρίς να έχει αναλυθεί αρκετά, όλα δείχνουν πως το ίντερνετ είναι αυτό που μάλλον έχει την ευθύνη, αφού η γνώση που προσφέρει έχει κι αυτή το τίμημά της. Φυσικά μιλάμε για την ανεμπόδιστη πρόσβαση στο πορνό. Κάποτε η πρόσβαση σε πορνοπεριοδικά και κακή ποιότητας βίντεο ήταν τόσο δύσκολη που υπάρχουν δεκάδες αστείες ιστορίες που μπορεί να αφηγηθεί οποιοσδήποτε άνω των 35. Ιστορίες που περιλαμβάνουν περίπτερα, κρυμμενα περιοδικά κάτω από το κρεβάτι κλπ.
Τα νέα παιδιά έχουν δει τόσο πολύ πορνό πριν καν κάνουν για πρώτη φορά σεξ που έχουν κανονικοποιήσει τη στερεοτυπική εικόνα του σεξ που δίνουν οι πορνοσταρ. Ναι αυτό για τους άντρες σημαίνει ότι το ιδανικό μέγεθος πέους είναι αυτό τον «προικισμένων» πρωταγωνιστών. Μια σίγουρα στρεβλή εικόνα που τείνει να καταστρέψει την εικόνα του σεξ και για τα δύο φύλα, οι γυναίκες νιώθουν ότι δεν θα μπορέσουν να ικανοποιηθούν, ενώ οι νεαροί άντρες ότι δεν θα μπορέσουν να τις ικανοποιήσουν ή να μην είναι αρκετά άντρες στην τελική.
Από την άλλη υπάρχει και μια άλλη άποψη, πιο ελπιδοφόρα. Αυτή τη στιγμή η Gen Z είναι στα «ντουζένια» της, δεν σκέφτεται τίποτα άλλο πέρα από το σεξ. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να θυμηθούμε πώς ήμασταν στο πρώτο έτος της μεταλυκειακής μας ζωής. Αν συνυπολογίσουμε και πόσο δύσκολη υπόθεση έχει γίνει το σεξ για κάποιον 18χρονο στην εποχή της πανδημίας, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο εκρηκτική.
Θεωρητικά αν ρωτήσουμε τους σημερινούς 18χρονους σε 10 χρόνια για τη σημασία του μεγέθους, θα δώσουν πιο μετριοπαθείς απαντήσεις. Αυτό θεωρητικά πάντα και μόνο αν η στρέβλωση που τους έχει δημιουργήσει το πορνό δεν είναι μόνιμη. Ακόμα και στην περίπτωση όμως που επέλθει η απομυθοποίηση του «πορνοσταρικού πέους», αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε.
Αν μπορεί να βγει ένα και μόνο συμπέρασμα από αυτή την έρευνα, αλλά και από τα δικά μας βιώματα, ημών που δεν είμαστε και τόσο νέοι, είναι ότι οι έφηβοι χρειάζονται περισσότερη βοήθεια. Βοήθεια που μεταφράζεται σε μάθημα. Όπως ένα παιδί πρέπει να μάθει ότι δεν πρέπει να κοροϊδεύει τα υπέρβαρα παιδάκια στην παιδική χαρά, έτσι και οι έφηβοι, και κυρίως οι 18χρονοι, πρέπει να μάθουν κάποια στιγμή ότι δεν χρειάζεται ένα γιγάντιο πέος για να απολαύσουν το σεξ. Είναι καλύτερα από το να το μάθουν μόνοι τους αργότερα όμως εμείς, είναι κρίμα να χάσουν τα καλύτερά τους χρόνια στο σεξ μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια.
