Μπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει, μπορεί να βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και το 2020, αλλά το ελληνικό καμάκι είναι κάτι που δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Μπορεί πλέον να έμαθε ο κόσμος αγγλικά και να μην είμαστε με το ‘‘I love you-you love I?’’ στις ταινίες του Στάθη Ψάλτη, αλλά η «αποστολή» κάθε καλοκαίρι είναι η ίδια για τους άντρες. Να μπορέσουν να πλησιάσουν σε γυναίκες που δεν τις έχουν στα πόδια τους όλο τον χειμώνα. Τουρίστριες.
Η οικογένεια μου έχει καταλύματα στην Πάρο και φέτος είναι η πρώτη χρονιά που έχουμε κάνει κυριολεκτικά μία τρύπα στο νερό. Λόγω του κορωνοϊού φυσικά. Οι τουρίστες -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- είναι απειροελάχιστοι και δεν υπάρχει κάποιο πλάνο που θα κάνει τον κόσμο στο εξωτερικό να αισθανθεί πιο ασφαλής. Ίσως εκτός από το να γίνει κάποιο μεγάλο μπουμ τον Αύγουστο λόγω θερμοκρασίας, αλλά και πάλι τα έσοδα θα είναι μηδαμινά. Όμως μαζί με τον τουρισμό, πεθαίνει και το ελληνικό καμάκι. Το πείραγμα. Το βλέπω την άλλη στο μπαρ με την φίλη της, μας λένε ότι είναι από την Σουηδία και πίνουμε μέχρι τα ξημερώματα. Κάποια πράγματα είναι made in Greece 100% και ο τρόπος που φλερτάρουμε είναι χωρίς αμφιβολία ένα από αυτά.
Ειδικότερα όμως μιλάμε ουσιαστικά για μία νέα τάξη πραγμάτων στο κομμάτι του φλερτ. Γιατί αφήστε τι λέει ο κοσμάκης, ότι δεν τον νοιάζει, ότι θα βγει, ότι θα πάει στα μπαράκια. Ακόμη και αν όντως το κάνει μέσα του φοβάται. Δηλαδή, η ιταλική όψη του κορωνοϊού δεν είναι και πολύ μακριά μας. Είδαμε τα αποτελέσματά της και το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με τουρίστριες που στις χώρες τους δεν τα κατάφεραν και τόσο καλά (σ.σ.: και όχι μόνο από την Ιταλία αλλά από όλη την Ευρώπη), προκαλεί μία τύπου ξενοφοβία που κανείς δεν είχε προβλέψει. Να το πω και αλλιώς; Θέλουμε τα λεφτά των τουριστών αλλά όχι τους ίδιους τους τουρίστες. Ευτυχώς στο καμάκι δεν υπάρχουν τέτοια.
Που σημαίνει πως άπαξ και αποφασίσεις να ασχοληθείς, είτε την έχεις πατήσει είτε όχι. Θα είναι όμως πολύ περίεργο με τις λίγες τουρίστριες που θα έρθουν. Θα το σκεφτούμε δύο και τρεις φορές πριν κεράσουμε ένα ποτό ή αράξουμε στη μπάρα δίπλα τους. Και αυτά για τα πολυσύχναστα για το καλοκαίρι νησιά. Στα υπόλοιπα, που θα μαζέψουν από ελάχιστα ως τίποτα, θα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Δεν θα γνωρίσουμε φέτος το ελληνικό καμάκι, τους χορούς, τον χαμό στην Ίο, τα πανηγύρια στην Ικαρία, τα μεγάλα dance party στις Κυκλάδες. Αν κάνουμε τελικά διακοπές, θα θυμίζει περισσότερο προαυλισμό παρά ανέμελες στιγμές. Και το χειρότερο είναι το συναίσθημα πως όλο αυτό δεν ξέρεις αν θα έχει τέλος ή όχι. Αν σκεφτήκαμε δύο φορές αν πρέπει να βγούμε ένα ραντεβού από το Tinder μετά τον εγκλεισμό, θα σκεφτόμαστε τρεις και πέντε φορές αν πρέπει να κάνουμε το ίδιο με τις τουρίστριες. Και ναι όσο να ‘ναι, πονάει που δεν θα δούμε φέτος το χαρακτηριστικό ελληνικό «πέσιμο».
Και ένα κλισέ για το κλείσιμο. Πρώτα η υγεία. Θα έρθουν και άλλες διακοπές που θα είναι covid-free. Εκτός και αν μας έχει χτυπήσει κανένας μετεωρίτης μέχρι τότε…
