Αν είχες πέντε δευτερόλεπτα για να αλλάξεις τη ζωή σου, τι θα έκανες;
Θα εγκατέλειπες τη δουλειά σου από τις 9 έως τις 5 για μια πιο συναρπαστική καριέρα; Θα έκλεινες εκείνες τις ονειρεμένες διακοπές χωρίς να σκέφτεσαι το τραπεζικό σου υπόλοιπο;
Ή μήπως θα έκανες κάτι τόσο απλοϊκό όσο το να σηκώνεσαι από το κρεβάτι πιο γρήγορα κάθε πρωί; Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ τις τελευταίες δύο εβδομάδες, δοκιμάζοντας – ή μάλλον «κοιμο-δοκιμάζοντας» – τον «κανόνα των πέντε δευτερολέπτων» που εισήγαγε η motivational speaker Mel Robbins. Σύμφωνα με αυτήν τη μέθοδο, μόλις σου έρθει η επιθυμία να κάνεις κάτι, μετράς αντίστροφα από το πέντε έως το ένα και αμέσως ξεκινάς τη δράση.
Η λογική πίσω από το κόλπο είναι να προλάβεις τον εγκέφαλό σου πριν σε αποθαρρύνει, οδηγώντας σε είτε στην αναβλητικότητα είτε στην «παράλυση ανάλυσης». Δεν έχεις όρεξη να καθαρίσεις το δωμάτιό σου, αλλά πρέπει να το κάνεις; Μέτρα 5, 4, 3, 2, 1 και ξεκίνα. Έχεις μια προθεσμία που πρέπει να τηρήσεις, αλλά δεν βρίσκεις τη διάθεση; Ίδια διαδικασία, και μετά πιάνεις δουλειά.
Και αν είσαι από εκείνους που λατρεύουν να πατούν το snooze πολλές φορές όταν χτυπάει το ξυπνητήρι, απλώς μέτρα 5, 4, 3, 2, 1 μόλις το ακούσεις και σήκω αμέσως από το κρεβάτι.
Με αυτή τη σκέψη, το τόλμησα. Πάμε να δούμε πώς πήγε.
1η εβδομάδα
Ξεκίνησα την πρόκληση τη νύχτα της Πέμπτης 23 Ιανουαρίου. Έβαλα ξυπνητήρι για τις 7 το επόμενο πρωί. Η πρωινή μου ρουτίνα συνήθως περιλαμβάνει το να ξυπνήσω, να χαζέψω για λίγα λεπτά στο κινητό, να σηκωθώ για να βουρτσίσω τα δόντια μου, να κάνω μια γρήγορη προσευχή (spoiler alert: είμαι μουσουλμάνος), να πάρω πρωινό, να ταΐσω τη γάτα μου και να ξεκινήσω τη δουλειά.
Η πρώτη μέρα ήταν ενδιαφέρουσα. Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, μέτρησα 5, 4, 3, 2, 1 και πετάχτηκα από το κρεβάτι. Χάζεψα κυριολεκτικά για ένα λεπτό στο κινητό και μετά συνέχισα τη μέρα μου. Ήταν καλό. Εκείνα τα λίγα λεπτά που συνήθως σπαταλούσα στο κρεβάτι, τώρα χρησιμοποιήθηκαν πιο εποικοδομητικά.
Από τη δεύτερη μέρα και μετά, τα πράγματα έγιναν λίγο πιο δύσκολα. Για αρχή, ήταν Σάββατο – μια μέρα που συνήθως μένω στο κρεβάτι μέχρι τις 10 το πρωί. Όμως, συνέχισα το πείραμα. Εκείνη τη μέρα δεν με ξύπνησε το ξυπνητήρι αλλά η γάτα μου, ο Timmy, που γουργούριζε και νιαούριζε ασταμάτητα για το πρωινό του.
Αυπνίες; 5 συμβουλές για να κοιμηθείς σαν άνθρωπος
Η επιθυμία να χωθώ ξανά κάτω από τα σκεπάσματα με κυρίευσε, αλλά μέτρησα 5, 4, 3, 2, 1 – και σηκώθηκα, τάισα τον Timmy και, προς έκπληξή μου, ακολούθησα την πρωινή μου ρουτίνα. Και όλα αυτά στις 7 το πρωί, ένα Σάββατο. Δεν ήταν εργάσιμη μέρα.
«Και τώρα, πώς να περάσω την ώρα μου;» αναρωτήθηκα.
Πήγα για έναν πρωινό περίπατο. Εκείνη τη μέρα έκανε αρκετό κρύο, αλλά η αδρεναλίνη από το γεγονός ότι παρέμενα ξύπνιος μετά την αντίστροφη μέτρηση με κρατούσε σε εγρήγορση. Ένιωθα φρέσκος. Αυτή η τεχνική των πέντε δευτερολέπτων δεν ήταν τόσο κακή τελικά.
Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου η μέρα εξελίχθηκε παρόμοια, με τη διαφορά ότι αφού τάισα τον Timmy, γύρισα ξανά στο κρεβάτι και κοιμήθηκα μερικές ώρες ακόμα. Ευτυχώς, δεν είχα τίποτα προγραμματισμένο.
Στη διάρκεια της εβδομάδας, κάθε πρωί ήταν το ίδιο: το ξυπνητήρι χτυπούσε στις 7 (εκτός από την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου, που ξύπνησα στις 6 για να πάω στο γραφείο στις 9). Μέτραγα 5, 4, 3, 2, 1, σηκωνόμουν και ξεκινούσα τη μέρα μου. Ομολογώ ότι έγινα πιο αποτελεσματικός στο να ολοκληρώνω τις υποχρεώσεις μου αντί να χρονοτριβώ. Ακόμα και η μετακίνηση στη δουλειά έγινε πιο εύκολη, αφού προλάβαινα το τρένο μου στην ώρα μου. Κατάφερα να κάνω περισσότερα πράγματα μέσα στη μέρα. Όλα πήγαιναν περίφημα.
Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
2η εβδομάδα
Μόλις γύρισα σπίτι το βράδυ της Πέμπτης 30 Ιανουαρίου, έπεσα εξαντλημένος στην καρέκλα μου. Ήταν 7 μ.μ. και αποκοιμήθηκα για λίγα λεπτά. Τελικά, το σώμα μου είχε ανάγκη από ξεκούραση. Το να ξυπνάω τόσο νωρίς και τόσο απότομα μετά από την αντίστροφη μέτρηση άρχισε να με καταβάλλει.
Παρόλα αυτά, κατάφερα να σηκωθώ, να φάω βραδινό, να δω έναν αγώνα, να γράψω ένα άρθρο και να κοιμηθώ νωρίς – στις 10 μ.μ.
Κοιμήθηκα υπέροχα και το επόμενο πρωί, μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, μέτρησα 5, 4, 3, 2, 1 – και σηκώθηκα ξανά. Ένιωθα λίγο νυσταγμένος, αλλά όχι τόσο όσο το προηγούμενο βράδυ.
Για να ενισχύσω το πείραμα, μείωσα τη ζάχαρη στον καφέ μου (από δύο κουταλιές σε μία). Αυτό βοήθησε πολύ.
Σιγά-σιγά άρχισα να εφαρμόζω την αντίστροφη μέτρηση σε όλο μου το πρόγραμμα, από τη δουλειά μέχρι τις δουλειές του σπιτιού.
Το συμπέρασμα
Είναι ξεκάθαρο – ο κανόνας των πέντε δευτερολέπτων λειτουργεί. Αλλά όχι από μόνος του. Σε βοηθάει να σηκώνεσαι πιο γρήγορα και πιο δυναμικά, αφήνοντάς σε πιο alert.
Όμως, με βοήθησαν και άλλες αλλαγές: ο λιγότερος καφές, ο καλύτερος ύπνος, οι πιο σύντομες αλλά έντονες προπονήσεις.
Στην ουσία, άκουσα το σώμα μου. Και αυτό προτείνω και σε εσένα.
Ο κανόνας των πέντε δευτερολέπτων δεν άλλαξε μόνο τον ύπνο μου. Άλλαξε τη ζωή μου. Και σίγουρα ο Timmy θα είναι ο πιο ευχαριστημένος από όλους.
