Είμαστε οι επιλογές μας. Και μερικές από αυτές θα μας κυνηγάνε για πάντα. Όσα κιλά λήθης και να ρίξουμε πάνω τους, μερικά πράγματα είναι αδύνατον να ξεχαστούν.
Όπως, για παράδειγμα, οι δίσκοι που βγάλαμε λεφτά από την τσέπη μας για να τους κάνουμε δικούς μας, τη στιγμή που δεν υπήρχε κανένας λόγος για να προβούμε σε αυτήν την πράξη.
Πέντε συντάκτες και μία συντάκτρια του Ratpack, λοιπόν, τραβάμε την κουρτίνα του παρελθόντος και αποκαλύπτουμε τους δίσκους εκείνους που αγοράσαμε ερεθίζοντας τις Ερινύες.
1. Έβγαζε γούστα με New Kids on the Block ο Βαϊμάκης
Αρχές δεκαετίας του '90. Ο μικρός Κώστας Βαϊμάκης (εντάξει, όχι τόσο μικρός…) στα τελειώματα του σχολείου και σαφώς επηρρεασμένος από την πιο κιτς, πολύχρωμη και τριαλαριραρόμ δεκαετία του '80, ακούει φανατικά όλα όσα τρώνε, χωνεύουν και σερβίρουν τα 80's. Ανάμεσα σε όλα αυτά και το boy-band με το όνομα «New Kids on the Block». «Να το πάρω σε βινύλιο ή κασέτα; Μπα, καλύτερα κασέτα, να την ακούμε και στο αυτοκίνητο και να την παίρνουμε μαζί σε κανένα σπίτι», διότι αν δεν ακούσεις «New Kids on the Block» σε σπίτι φίλου, τι σκατά να ακούσεις; «Σοφή» επιλογή βεβαίως, διότι οι κασέτες χαλάνε ή χάνονται (με την ίδια περίπου ευκολία), τις μασάνε τα κασετόφωνα, τις ψήνει ο ήλιος, απομαγνητίζονται και γενικώς στην πορεία των χρόνων αποδείχθηκαν κάτι εξαιρετικά άχρηστο, γι' αυτό και εξαφανίστηκαν σαν τους δεινόσαυρους, σε αντίθεση με το βινύλιο που έκανε come - back. Από την άλλη πλευρά βέβαια, άντε και είχες το δίσκο «Step by Step» σε βινύλιο. Πού να το εμφανίσεις; Σε ποιον να το δείξεις; Πώς να αντέξεις τόση ντροπή; Μιλώντας για ντροπή, κάπου τερματίζει αν αναλογιστώ το εξής: ότι είχα μάθει απ'έξω όχι μόνο τους στίχους του τραγουδιού, αλλά ακόμα και το μάλλον θλιβερό ραπάρισμα. «Step one (one, one,one…), we can have lots of fun/ step two (two, two…) there's so much we can do» και πάει λέγοντας. Τουλάχιστον, σαν μια μικρή παρηγοριά, ο Ντάνι Ουόλμπεργκ, το ένα από τα πέντε είδωλα, έγινε ένας συμπαθητικός ηθοποιός στην πορεία και όχι απλά ο αδελφός του Μάρκ Ουόλμπεργκ, ο οποίος ήταν στην αρχή μέλος του συγκροτήματος, αλλά στην πορεία αυτονομήθηκε και έκανε μια κάποια καριέρα ως «Marky Mark».
2. Υπέφερε με Δέσποινα Βανδή ο Μπαρούνης
Ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη. Από όλους. Από τους αναγνώστες, από τους συναδέλφους, μα κυρίως από εμένα και τα νεανικά μου χρόνια. Αν η ντροπή είχε μονάδα μέτρησης, τότε σίγουρα η δική μου είχε αγγίξει το συν άπειρο όταν στο ταμείο του «Metropolis» βρέθηκα εγώ να κρατάω στα χέρια μου το «Υποφέρω» της Βανδή. Ναι παιδιά, το «Υποφέρω». Δεν ξέρω πόσο μα πόσο με κράζετε αυτή τη στιγμή. Για ένα παιδί πάντως που (με χρονολογική σειρά) έχει μεγαλώσει με: TXC, FFC, Active Member, Ξύλινα Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα, Υπόγεια Ρεύματα, Τρύπες, Iron Maiden, System Of A Down, Metallica, Iced Earth, RATM και τέλος πάντων με οτιδήποτε απέχει έτη φωτός από Βανδή, το single με… Δεσποινάκι που κρατούσα στα χέρια μου ήταν κάτι που δεν θα μου συγχωρέσω ποτέ. Για να δικαιολογηθώ πάντως ήταν μία απόφαση και ένα CD που είχαμε πάρει μαζί με την αδερφή μου, απλά και μόνο γιατί η μουσική του μάς θύμιζε κάτι από Faithless. Αυτά. Ας πέσουν οι ντομάτες τώρα.
Έχουμε γράψει και χειρότερα, όπως ας πούμε για την πιο ΚΟΥΛΗ δουλειά που έχουμε κάνει.
3. Με Hi-5 ξεσάλωνε η Φούντα
Για πολλά μετανιώνω στη ζωή μου, και δεν εννοώ για το ότι δεν έπινα γάλα για να ψηλώσω. Μεταξύ αυτών είναι και κάποιες μουσικές επιλογές που είχα κάνει στο μακρινό παρελθόν, τις οποίες για τις ανάγκες του θέματος αναγκάστηκα να ξεθάψω και να φέρω στην επιφάνεια. Ούσα μαθήτρια της τρίτης Γυμνασίου -κοτζάμ μουλάρα ναι- είχα αγοράσει το single (όχι όλο το cd) των Hi5. Mην κάνεις ότι δεν τις θυμάσαι γιατί λες ψέματα. Είναι γιατί ήταν Ελληνίδες; Είναι γιατί ήταν σχεδόν στην ηλικία μου; Είναι γιατί το «Ξέρω τι ζητάω» ήταν κομματάρα και δε σηκώνω κουβέντα; Είναι για όλα τα παραπάνω; Ακόμα με θυμάμαι να κάνω το χορευτικό με τα υπόλοιπα μέλη του group -Xριστέ μου- νομίζοντας ότι οι συγκεκριμένες θα αναπληρώσουν το κενό των Spice Girls. Δεν το έκαναν τελικά γιατί μέσα σε δύο χρόνια διαλύθηκαν. Και για να το κάνω χειρότερο, έχω κι αυτό: Πήγα σε συναυλία τους.
4. Τερματίζει το λουζερόμετρο με Justin Timberlake ο Χρήστου
Δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο Justin Timberlake. Ήρθε όμως εκείνο το ραντεβού που θα έβαζα για πρώτη φορά κοπέλα μέσα στο αυτοκίνητο – μόλις είχα πάρει το δίπλωμα. Ένας από τους κολλητούς πέταξε την ατάκα που προβλημάτισε. «Μην βάλεις τίποτα πανκ στην κοπέλα και σηκωθεί να φύγει». Θα μπορούσα να είχα βολευτεί με το ράδιο, αλλά όχι. Ήθελα να κάνω εντύπωση. Ρώτησα τα κορίτσια της παρέας τι ακούν αυτή την εποχή και η απάντηση ήταν το Justified του Justin Timberlake. Είμαι ίσως ο μόνος τύπος που πήγε στο δισκάδικο με μπλούζα των Tool για να αγοράσει Timberlake. Δεν το άκουσα ποτέ παρά μόνο στο αμάξι όπου έπαιζε background στις κουβέντες μου με εκείνη. Αλλά με πρόδωσε ο τσόγλανος γιατί μαζί με τον δίσκο, άκουσα το «σε βλέπω σαν φίλο». Ο δίσκος έφυγε από το παράθυρο 10 λεπτά αργότερα.
4. Ντρέπεται μα δε μετανιώνει για τον Ζορντί ο Ρητινιώτης
Σκάσε κι άκου: ΗΜΟΥΝ ΜΟΛΙΣ 9 ΧΡΟΝΩ. Αφού, λοιπόν, ξέμπλεξα γρήγορα γρήγορα με τους 2-3 κακεντρεχείς που βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα από τον τίτλο κιόλας, συνεχίζω με όλους εσάς που έχετε διάθεση να ακούσετε το τρου στόρι πίσω από αυτήν την ελεεινή μου επιλογή. Ο Όλελεπεπε δεν ήταν ένας όποιος κι όποιος μπόμπιρας. Εκεί στις αρχές του '90 είχανε στήσει ένα απίθανο προμοτάρισμα γύρω από την περίπτωσή του, που ήταν σχεδόν αδύνατο για έναν πιτσιρικά όπως εγώ να αντισταθεί. Ακόμα και τη Ρούλα την Κορομηλά είχαν επιστρατεύσει για PRιλίκια. Με αυτά και με εκείνα, ένα πρωί που τριγυρνούσα στη Μόσχα με τους γονείς μου (δούλευε ο πατέρας μου εκεί), είδα ένα δισκάδικο και δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Μπούκαρα, έδειξα στο Ρώσο τι θέλω και από το βλέμμα μου κατάλαβε ότι δεν μπλέκεις με 9χρονο Έλληνα που θέλει να ακούσει το Dur dur d'être bébé και θέλει να το ακούσει ΤΩΡΑ. Κιότεψε, έκανε μία έτσι και μου το δωσε, κρατώντας πάντα χαμηλωμένο το κεφάλι του. Δεν ξέρω αν αξίζει να σημειωθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση το αφήνω εδώ: Εκτός από Jordy αγόρασα στο καπάκι και ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΓΑΖΙ το φρεσκότατο «Fear Of The Dark» των Maiden.
5. Ακόμα θυμάται τον Ποίμη Πέτρου ο Συρίγος
Ξέρετε τον Ποίμη Πέτρου. Εγώ δεν τον ήξερα. Τον έμαθα από ένα κείμενο του Άρη Δαβαράκη, τον οποίο έχω σε τεράστια εκτίμηση. Ο Άρης είχε γράψει τους στίχους σε ένα (δεν ξέρω αν έβγαλε άλλο) cd του Ποίμη Πέτρου. Μάλλον κάτι είχε δει ή ακούσει. Το πήρα το CD. Λεγόταν «Επιτέλους Γελάει». Ούτε γέλασα, ούτε έκλαψα. Το άκουσα δυο φορές. Τρίτη όχι. Δεν μπόρεσα. Ούτε έχω μπορέσει 13 ολόκληρα χρόνια μετά. Κάπου θα είναι καταχωνιασμένο. Γιατί CD και βιβλία δεν τα πετάμε ποτέ… Κι ας μην τα ακούμε. Συγγνώμη, Ποίμη Πέτρου… Οι μουσικές σου δεν ταίριαξαν στα αυτιά μου.
ERROR 404: GIF NOT FOUND
