Ποιος δεν έχει ακούσει έστω και μία φορά στη ζωή του τον πιο γνωστό ποιητή στην Ελλάδα; Τον κάναμε ακόμη και στο σχολείο οπότε μάλλον όλοι τον γνωρίζουμε σαν όνομα ακόμη κι αν ποτε δεν έχουμε διαβάσει κάτι δικό του.
Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Γραμματολογικά ανήκει στη «Γενιά του '30».
Τα ποιήματα του γαλούχησαν γενιές και γενιές Ελλήνων κι όχι μόνο και θεωρείται παγκοσμίως ως ένας ογκόλιθος της γραφής.
Διορίστηκε υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών (1926), αρχίζοντας έτσι μια λαμπρή καριέρα στο διπλωματικό σώμα, που κορυφώθηκε το 1957, με την τοποθέτησή του ως πρεσβευτή της Ελλάδας στη Μεγάλη Βρετανία. Εκείνα ήταν και τα πιο παραγωγικά του χρόνια.
Παρέμεινε στο Λονδίνο έως το 1962, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Στις 10 Απριλίου του 1941, μία ημέρα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς, είχε νυμφευτεί στην Πλάκα τη Μαρώ Ζάννου, με την οποία δεν απέκτησε παιδιά.
Αν λοιπόν κάποιος θέλει να μπει στο διάβασμα της ποίησης ίσως θα ήταν θεμιτό να ξεκινήσει από αυτόν το μεγάλο άντρα των γραμμάτων. Η ποίηση του είναι πλούσια και μπορεί να προσφέρει εκτός από αναγνωστική απόλαυση, ένα πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο σε αυτόν που την μελετά.
Στα ελληνικά γράμματα ο Γιώργος Σεφέρης εμφανίστηκε το 1931, με την ποιητική συλλογή Στροφή, η οποία από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της προκάλεσε το ενδιαφέρον της λογοτεχνικής κοινότητας της Αθήνας, με θετικές και αρνητικές αντιδράσεις. Είναι μία ποιητική συλλογή πλούσια σε συναισθήματα και εικόνες. Ίσως να είναι μία πολύ καλή αρχή για κάποιον που ενδιαφέρεται να μάθει κάτι για την Ελληνική ποίηση.
Ο Μοντερνισμός του Σεφέρη, παρατηρεί ο Γιώργος Θεοτοκάς, υπήρξε «ένας μοντερνισμός τολμηρός, αλλά που κρατούσε το νήμα της παράδοσης, με αίσθημα ευθύνης και με σεβασμό για τη γλώσσα». Με λίγα λόγια ο Σεφέρης ήταν μεν μοντερνιστής στο λόγο του αλλά από την άλλη διατηρούσε βαθιά μέσα στις λέξεις την παράδοση της Ελλάδας.
Μετά την “Στέρνα” (1932) καθιερώθηκε με την ποιητική του συλλογή “Μυθιστόρημα” (1935). Διακρίνεται η επίδραση που δέχτηκε από την καθαρή ποίηση του Πωλ Βαλερύ και από τον μοντερνισμό του Τόμας Στερνς Έλιοτ. Ο Σεφέρης βάζει τις βάσεις γι’ αυτό που θα ακολουθήσει τις επόμενες δεκαετίες στα ελληνικά γράμματα.
Ακολούθησαν οι συλλογές “Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄” (1940), “Τετράδιο Γυμνασμάτων” (1940), “Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄” (1944), “Κίχλη” (1947), “Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄” (1955) όπου ο ποιητής εμπνέεται από την Κύπρο.
Ο Σεφέρης και η ποίηση του προσφέρουν ένα γόνιμο έδαφος έτσι ώστε ένας νέος αναγνώστης να καταφέρει να εισέλθει μέσα στον κόσμο της ποίησης και να τον κατανοήσει. Ο λόγος του είναι σχετικά απλός αλλά τα νοήματα του πάνε πολύ βαθιά μέσα στην ελληνική και ανθρώπινη ψυχή.
Το 1963, βραβεύεται με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών. Ήταν ο πρώτος Έλληνας ποιητής που βραβεύθηκε με αυτό το μεγάλο βραβείο.
Η γλώσσα του Σεφέρη πυκνή και καίρια, συμπυκνώνει στην ποίησή του αυτό που ο ίδιος ονόμασε επιγραμματικά «καημό της ρωμιοσύνης».
Στις 16 Απριλίου 1964 αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, ενώ το καλοκαίρι του ίδιου έτους αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και τον Ιούνιο του 1965 επίτιμος διδάκτωρ του Πρίνστον.
Στις 28 Μαρτίου 1969 ο Γιώργος Σεφέρης μίλησε για πρώτη φορά δημόσια εναντίον της Χούντας και για το λόγο αυτό του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, καθώς και το δικαίωμα χρήσης διπλωματικού διαβατηρίου.
Η ζωντανή, γηγενής παράδοση συμπορεύεται με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή παιδεία. Στο πρόσωπό του, στην ποιητική, δοκιμιακή και μεταφραστική του εργασία, η νεοελληνική γραμματεία αναγνωρίζει έναν από τους κλασικούς του 20ου αιώνα.
Απεβίωσε στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 και δύο ημέρες μετά που πραγματοποιήθηκε η κηδεία του, εξελίχθηκε σε σιωπηρή πορεία κατά της δικτατορίας.
Δες εδώ στιγμιότυπα από το έργο και τη ζωή του Σεφέρη:
