«Θα του κάνω μια πρόταση που δε θα μπορεί να αρνηθεί» λέει ο Δον Βίτο Κορλεόνε σε μία σκηνή του «Νονού» -της πιο διάσημης, και όχι άδικα, αμερικανικής ταινίας όλων των εποχών. Με μια δεύτερη ανάγνωση αυτή πρέπει να ήταν και η ατάκα που πέταξε το Κάρμα στον Μάρλον Μπράντο όταν διαπραγματεύονταν τη μοίρα του. Σίγουρα του υποσχέθηκε τα πάντα, ότι μπορούσε να ζητήσει κανείς. Ταλέντο και δόξα, χρήματα και τεράστιες καλλιτεχνικές επιτυχίες, γυναίκες και διασκεδάσεις. Με μία πολύ σημαντική προϋπόθεση όμως: να μη γνωρίσει την ηρεμία ποτέ στη ζωή του.
Ο Μάρλον Μπράντο δεν έπαψε μέχρι την τελευταία του πνοή, την 1η Ιουλίου του 2004, να έχει μια καρδιά επαναστατημένου εφήβου μέσα του. Δεν έμπαινε σε καλούπια, δεν έσκυβε το κεφάλι ακόμα και αν κινδύνευε να του «το κόψουν», δε χαμπάριαζε πολύ από τα καθωσπρέπει ήθη και έθιμα. Έγραψε ιστορία χρυσή στο σινεμά χωρίς να πηγαίνει με τα νερά των μεγάλων studio· ήταν ένα σπουδαίο ρεμάλι που έβγαζε τη γλώσσα του περιπαικτικά απέναντι σε όλα τα «πρέπει».