Βλέποντας μία φωτογραφία από την παιδική ηλικία νιώθεις πάντα περίεργα. Τα συναισθήματα μπορούν να είναι πολλά. Και ανάμεικτα. Μελαγχολία, νοσταλγία, αμηχανία. Σίγουρα, όμως, νιώθεις περίεργα όταν βλέπεις με τα μάτια σου πώς ήσουν, πώς έγινες και πόσο άλλαξες. Συγκρίνεις το τότε με το τώρα. Βλέπεις τα μάτια του νεανικού εαυτού σου, μέσα από τα μάτια του ενήλικα.
Εκείνη τη στιγμή, όμως, η σύγκριση γίνεται ανάμεσα σε αυτό που βλέπεις και σε αυτό που ξέρεις ότι είσαι. Για φαντάσου πόσο πιο περίεργο θα γίνει το συναίσθημα αν αυτές τις δύο γενιές και φιγούρες, μπορέσεις να τις αντιπαραβάλλεις, έχοντας τις και τις δύο μπροστά σου; Και μάλιστα, μέσα από την ίδια εικόνα, την ίδια σκηνή.
Αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα φαίνεται ότι έθεσε στον εαυτό του ο Conor Nickerson, θέλοντας κάπου να διοχετεύσει την ικανότητά του με τα φωτοσοπικά μαραφέτια. Και κάπως έτσι, ο φωτογράφος από το Μόντρεαλ, φωτοσόπαρε τον παιδικό εαυτό του και τον έβαλε δίπλα στον Conor του σήμερα, σε φωτογραφίες του τότε ή και του τώρα.
Και κάπως έτσι, οι δύο τους συναντήθηκαν στις παρακάτω εικόνες:
