To ’’Come out ye Black and Tans’’ είναι ένα τραγούδι βγαλμένο μέσα από αίμα ανά τους αιώνες. Γράφτηκε από τους Ιρλανδούς ως διαμαρτυρία για την παράνομη εισβολή των Άγγλων στρατιωτών στη χώρα τους και συνέχισε να εμπνέει τον κόσμο από το 1921 στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία των Ιρλανδών μέχρι σήμερα. Στις μεγάλες φιγούρες των ινδαλμάτων αυτού του Αγώνα, ανήκει και ο Bobby Sands. Που όσοι δεν γνώριζαν την ιστορία του, την έμαθαν για τα καλά μέσα από το Hunger του Steve McQueen με τον Michael Fassbender να ερμηνεύει τον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο το 2008.
Διαβάστε επίσης: Οι πέντε πιο σημαντικοί ρόλοι της καριέρας του Michael Fassbender
Ο Fassbender έκτοτε έχει αναφέρει πολλές φορές πως ο ρόλος αυτός είναι από εκείνους που κρατάει ακόμα μέσα στην καρδιά του και πως τρέφει άπειρο σεβασμό στον Bobby Sands και τους υπόλοιπους 75 απεργούς πείνας του IRA που «έβαλαν ως όριο στην περηφάνεια τους το τελευταίο πράγμα που τους είχε απομείνει, το ίδιο τους το σώμα και δεν δίστασαν να το θυσιάσουν». Δεν είναι τυχαίο που για τους Ιρλανδούς ο Bobby Sands είναι ό,τι και o Che Guevara για τους Κουβανούς. Και μόνο αυτό, έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα στο ρόλο που καλούταν να υποδυθεί ο ηθοποιός, ο οποίος μάλιστα από την ιρλανδική πλευρά της μητέρας του, είναι απόγονος του θρυλικό Michael Collins.
Όμως οι επαγγελματίες ηθοποιοί γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι για να μπορέσεις να πλαισιώσεις σωστά ένα ρόλο, πρέπει να ασπαστείς και την φιλοσοφία του ανθρώπου που καλείσαι να υποδυθείς. Ο Bobby Sands χτυπήθηκε, βασανίστηκε, ταπεινώθηκε. Το κοινό κλειδώνεται μαζί του και βλέπει τους δεσμοφύλακες να πετούν το κλειδί. Και μετά είναι η απεργία πείνας. Αυτή που για να γίνει πιστή, μπορεί να πετύχει τον σκοπό της μόνο μέσα από μεταμορφώσεις. Ο Fassbender μπορεί να παρακολουθούταν από γιατρούς και ειδικούς κατά την διάρκεια της απώλειας των κιλών του, αλλά η μεταμόρφωσή του τρομοκράτησε και τους ίδιους τους ανθρώπους της παραγωγής. Ο ήδη αδύνατος ηθοποιός κατανάλωνε μόλις 900 θερμίδες την ημέρα με αποτέλεσμα να χάσει περίπου 20 κιλά και να αναδείξει μία σκελετωμένη παρουσία που άφησε άφωνους κοινό και κριτικούς.
Ο Fassbender λιποθύμησε δύο φορές στη διάρκεια των γυρισμάτων, αλλά καμία από αυτές δεν συνέβη στην περίφημη σκηνή 17 συνεχόμενων λεπτών, όπου ο ιερέας προσπαθεί να πείσει τον Sands να σταματήσει την απεργία πείνας. Είναι μία σκηνή που έχει μείνει χαραγμένη στην ιστορία του σινεμά και από τεχνικής άποψης, όσο και για το πόσο πολύ κατάφερε να μπει ο Fassbender στο ρόλο. Μέσα σε μία σκοτεινή ατμόσφαιρα, ο μονόλογος του Fassbender καταφέρνει να κρατήσει τον συνομιλητή παγιδευμένο στην όψη και την χροιά της φωνής του, σε σημείο που διαπιστώνεις ότι ο παγιδευμένος, τελικά, είσαι εσύ ο ίδιος.
Το Hunger είναι ενδεχομένως από τις ταινίες που δεν μπορείς να ξαναδείς εύκολα, αλλά που δεν ξεχνάς ποτέ. Μια σημαντική ταινία για μία σημαντική προσωπικότητα, όπου ένας σχετικά πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός, στο πρωταγωνιστικό του ντεμπούτο, καταφέρνει να υποδυθεί τόσο επάξια. Αυτός είναι ίσως από τους βασικούς λόγους που ο Fassbender έχει κρατήσει και ο ίδιος τον ρόλο του Bobby Sands στην καρδιά του και που η μεταμόρφωσή του δείχνει την σκοτεινή πλευρά της ανθρωπότητας, όταν παραμερίζει την συμπόνια για να αφήσει την απαξίωση να νικήσει.
Αλλά ακόμη και εκεί, υπάρχει η περηφάνεια. Που μπορεί κάποιος να σου την κλέψει μόνο αν τον αφήσεις.
