Από αρχαιοτάτων χρόνων, όλοι οι λαοί της Γης, εμπιστεύονται τα πτηνά για να καταλάβουν την ώρα, τον καιρό, τις εποχές: τα κοκόρια καλοσωρίζουν την αυγή, τα πουλιά πετάνε χαμηλά όταν ετοιμάζεται να βρέξει, τα χελιδόνια φέρνουν την Άνοιξη. Έτσι και εδώ, στο μικρό γαλατικό χωριό που λέγεται τηλεοπτική Ελλάδα, κάποιος τηλεθεατής μπορεί πάντα να καταλάβει ότι ήρθανε οι γιορτές, ακόμα και αν δεν έχει ημερολόγιο. Ακόμα και αν του δήμευσαν την τηλεόραση πριν πέντε χρόνια· ακόμα και αν πνίγεται στο αλκοόλ για μήνες ολόκληρους δίχως να καταλαβαίνει τι του γίνεται· ακόμα και αν έπεσε σε κώμα το 2008 και ξύπνησε πριν λίγες ημέρες. Ναι, μπορεί να καταλάβει. Σαν οιωνός σταλμένος από τον Θεό υπάρχει για αυτόν (αλλά και για όλους εμάς) το «Στην Υγειά μας» με τον Σπύρο Παπαδόπουλο –και τη Χριστίνα Αλεξανιάν να χορεύει τσιφτετέλι.
Το φαινόμενο εδώ και περίπου δέκα χρόνια επαναλαμβάνεται σα να είναι καιρικό: με περιοδικότητα αλλά όχι απόλυτη ακρίβεια, σαν τις αλκυονίδες μέρες που δεν έχουν σταθερή ημερομηνία αλλά εμφανίζονται κάθε τέτοια εποχή. Έτσι και φέτος, το τσιφτετέλι της Χριστίνας, της Αλεξανιάν, καλωσόρισε το νέο έτος στην τηλεόραση στο (περίπου) ετήσιο τελετουργικό. Οι κινήσεις του κορμιού της προμηνύουν τους μήνες που έρχονται, το αριστερό χέρι λικνίζεται για τους μονούς και το δεξί για τους ζυγούς, ενώ το βλέμμα μία κοιτάει στη γη και μία στον ουρανό για να πάει καλά η νέα χρονιά. Από κοντά και ο Κώστας Μακεδόνας που ιερουργεί με τη φωνή του στη θρησκευτική αυτή εμπειρία.
Διότι, πράγματι, δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο όλη αυτή η επανάληψη πέρα από εκκλησιαστική τελετή. Γιατί μόνο εκεί παίζονται τα ίδια δρώμενα, ξανά και ξανά, με τέτοια «ευλαβικότητα». Παλιά τα γιορτινά βράδια ο κόσμος στο χωριό πήγαινε στην εκκλησία, σήμερα όσοι τυχεροί (;) μείνουν σπίτι την παραμονή Πρωτοχρονιάς, δεν χρειάζεται να ξέρουν τι μέρα είναι, αρκεί να ανοίξουν το ρημάδι το «κουτί». Σίγουρα σε πολλές πολυκατοικίες ανά την χώρα, ηλικιωμένοι τηλεθεατές βλέποντας την Αλεξανιάν στο «Στην Υγειά μας» θα βγουν στον διάδρομο και θα φωνάξουν: «Χορεύει η Χριστίνα!», για να ακουστεί η απάντηση από τους πάνω ορόφους «Καλή Χρονιά να έχουμε!».
Διότι πιο εύκολα καταλαβαίνεις στην Ελλάδα ότι αλλάζει ο χρόνος από το τσιφτετέλι της Αλεξανιάν παρά από τον Καμίνη που ρισκάρεις να αλλάξει ο χρόνος και ακόμα να μετράει αντίστροφα.
