Ντριιιιιν, ντρριιιιιν, ντριιιιιιιιιιιιιν:
«Έλααααα! Που εισαιιιιι! Ψήνεις κανά χαλαρό ποτ...
Τουτ τουτ τουτ
Άκου καραγκιοζάκο. Εδώ θα μιλάς σωστά. Που θα με ρίξεις και στο φιλότιμο, «ψήνεις κανά χαλαρό ποτάκι». Μίζερε. Ε μίζερε. Λες και δεν σε κατάλαβα πού το πας. Αφού σας καταλαβαίνω ρε. Από μακριά ξεχωρίζετε. Από τη μίζερη φωνή. Από το μίζερο κουδούνισμα στο τηλέφωνο.
Δεν βαρεθήκατε ρε τόσα χρόνια να είστε οπαδοί της μιζέριας, της μισοτελειωμένης μπύρας και της μιας ωρίτσας; Αφού έτσι ήσασταν πάντα. Δεν την ξαναπατάω. Και δεν την έχω πατήσει και λίγες.19 στις 22 που έχουμε βγει είναι για ένα χαλαρό ποτό. Λάθος. Πλεονασμός το «ένα χαλαρό». Για ΕΝΑ ποτό.
Έχω και παραδείγματα πάμε μια βόλτα; Οχιιιι...
Όπως ένας άλλος ανώμαλος, που μου λέει: «Θα είμαι Πετράλωνα, αν σε βολεύει να έρθεις κατά 'δω για να το πιούμε και πιο γρήγορα, ακόμα καλύτερα». Τι λε ρε! Χαχαχαχα. Σόρυ δεν ήξερα ότι κλείνεις ταμείο. Έπρεπε να μου το πεις νωρίτερα να βάλουμε αφύπνιση στο κινητό: «Τέλος χρόνου του ενός ποτού».
Ξέρετε πώς τον έχω αποθηκεύσει αυτόν στις επαφές μου;
Φανταστείτε τον εαυτό σας, έξω, με ένα τέτοιο άτομο. Φανταστείτε τον εαυτό σας ΝΑ ΕΙΝΑΙ ένα τέτοιο άτομο! ΩΩΩΩ προσβόλααα! Οκ, πάμε πάλι πίσω. Φανταστείτε τον εαυτό σας έξω με ένα τέτοιο άτομο.
Κάντε το εικόνα:
Τον συναντάς. Θα απλώσει το χέρι του για χειραψία του ενός ποτού. Δεν θα έρθει τρέχοντας κατά πάνω σου, να χτυππηθείτε στον αέρα σαν γνήσοι NBAers, έτοιμοι από καιρό που (το) φωνάζουν «πάμε να τα γ@μήσουμε όλα». Όχι. Και ξέρεις γιατί; Γι' αυτό...
Μπαίνετε στο μαγαζί. Εσύ μπροστά, αυτός εννοείται πίσω. Του λες να κάτσετε στο μπαρ ή σε σταντ ή όρθιοι στο μπούγιο. Σου λέει να κάτσετε σε τραπέζι. Παραγγέλνεις στη διαδρομή, πριν κάτσεις, με νεύμα Σλούκι Λουκ πιο γρήγορο απ' τη σκιά του. Παραγγέλνει σε ρυθμούς μονολόγου από σενάριο Θόδωρου Αγγελόπουλου, αφού έχει μελετήσει τον κατάλογο για Πανελλήνιες κι αφού έχει κάνει μερικές multiple choice ερωτησούλες στη σερβιτόρα, ώστε να πετύχει η αγορά. Και χωρίς μεσίτη...
Έρχονται τα ποτά
Το αρπάζεις μέσα από τον δίσκο και τσιμπάς μια τζουρίτσα πριν έρθει σε επαφή με το τραπέζι, με τη δικαιολογία «θα χυνόταν». Το μπανίζει όσο η κοπέλα το αφήνει μπροστά του σαν να παρακολουθεί προσγείωση boeing 747. Του λες «άντε γεια μας», κρατώντας το ποτό. Σου πετάει ένα αδιάφορο και προσβλητικό για την ιεροτελεστία της στιγμής «γεια», τρώγοντας ξηροκάρπια και κρατώντας το ποτήρι χωρίς να κοιτάει ούτε εσένα, ούτε το ποτήρι, μόνο τα ξηροκάρπια, που όπως λέει «μμμμ τα σπάνε αυτά. Μμμμ».
Για σένα, το πρώτο ποτό είναι το «Τι νέα;». Γι' αυτόν, το πρώτο και τελευταίο ποτό, ΕΙΝΑΙ τα νέα. Φαντάσου έναν διαγωνισμό μπύρας, με κόσμο μαζεμένο γύρω σας. Σαν τα πάρτι στις αμερικάνικες σαχλοκωμωδίες. Εσένα σου φωνάζουν:«Go, Go, Go, Go!». Σε εκείνον έχουν προλάβει να μάθουν κι ελληνικά, παρακαλώντας τον επιτακτικά: «Πιες. Πιες. Πιες».
Σταματάς να πίνεις για να απαντήσεις κάτι σε αυτά που λέει. Σταματάει να μιλάει για να πιει λίγο επειδή στέγνωσε το στόμα του. Είναι αυτός ο τύπος που πίνει μία γουλιά απ' το ποτό του και καπάκια πίνει και λίγο νερό. Έτσι, για την αλητεία.
Περνάνε 35 λεπτά
Το ποτήρι σου έχει αδειάσει. Μοναχικά παγάκια στον πάτο βασανίζονται από αναγούλες που τους φέρνει το αμήχανο και ταυτόχρονα μηχανικό ανακάτεμα. Κίνηση που πασχίζει να βγάλει φθόγγους από μέσα σου, να σε κάνει να το ξεστομίσεις, να το φωνάξεις, να το ρωτήσεις: «Θα πάρουμε δεύτερο;». Κωλώνεις. Την ξέρεις την απάντηση. Δεν αντέχεις να την ξανακούσεις.
Το ποτήρι του παραμένει μισογεμάτο. Όσο περνά η ώρα νομίζεις ότι γεμίζει αντί να αδειάζει. Δεν το νομίζεις. Έτσι γίνεται όταν λιώνουν οι πάγοι. Τα επόμενα 25 λεπτά, μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι της μίας ώρας είναι πιο μαρτυρικά κι από δευτέρα λυκείου τελευταία ώρα θρησκευτικά.
Κοιτάζεις το ποτήρι του με οίκτο
Σχεδόν επικοινωνείς μαζί του. Για μισό. Σαν κάτι να σου λέει: «Πες του μαλάκα να παραγγείλει δεύτερο πιάστηκα». Γυρίζεις το βλέμμα σου. Όλο το μαγαζί σας κοιτάζει. Τρακάρεις σε μοχθηρή ματιά σερβιτόρου που ψιθυρίζει: «Κονταροπαρέα με ένα ποτό και θες και σφηνάκι κερασμένο ρε γελοίε;». Κοκκινίζεις. Οι φωνές έχουν κατακλείσει το μυαλό σου. Μια πόρτα στο βάθος κλείνει με δύναμη. Το παιδί που τη βρόντηξε μπινελικώνει στην κουζίνα, με τσιριχτή, σχεδόν κλαψιάρικη φωνή: «ΘΑ ΒΑΖΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΓΤΣΜ».
Όταν σε μια ώρα όλα θα 'χουν όλα τελειώσει, ΑΚΡΙΒΩΣ τη στιγμή που έχει το καλαμάκι στο στόμα και μετά από ένα ηδονικό, πανηγυρικό «ΑΑΑαααααιιιιι» απόλαυσης για την τελευταία γουλιά νεροπλύματος του μίζερου ποτού του, φωνάζει τη σερβιτόρα. Λες; Δεν μπορεί. Θα το κάνει; Όχι δεν μπορεί...
Κι εκεί που περιμένεις ότι ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ θα πάει κόντρα στη μιζερολαγνεία του, θα κάνει υπέρβαση εαυτού, θα το ρίξει έξω, «θα το κάψουμε απόψε κυρ Στέφανε», φτύνει μία γουλιά μιζέριας στα μούτρα σου,με το ίδιο καλαμάκι που για μία ώρα ρουφούσε όλη σου την όρεξη για ζωή και με ήχο μπουρμπουλήθρας από το ρούφηγμα, με ψέλλισμα εγκεφαλικού από τα χείλη, πετάει την fatality ατάκα της βραδιάς: «Μήπωχ είναι εύκχολο α πλγηρώθουμε;».
Χαιρετιέστε. Σου λέει να ξανακανονίσετε. Του λες άντε μου στο διάολο ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ με στόμφο. Περιμένεις να απομακρυνθεί για να μην σε δει που αγοράζεις μια περιπτερόμπυρα.
Αυτό που μόλις έγινε, ο τύπος, το αποκαλεί διασκέδαση.
Το χαρακτηρίζει «βόλτα». Το προτείνει σαν «κανά ποτό». Δεν ένιωσε τύψεις για το ιερό νέκταρ που θυσιάστηκε για να κατέβει στο μίζερο στομάχι του. Δεν έκανε κίνηση να κεράσει, σαν αποζημίωση για τη μία ώρα που σκότωσες για πάρτη του. Δεν νοιάστηκε για τους ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονταν τόσο καιρό στα αποστακτήρια. Αν ήξεραν ότι δούλευαν για κάτι τέτοιους τύπους θα αναγκαζόμασταν να κάνουμε εμείς πορείες στο κέντρο για να σταματήσουν αυτοί την απεργία τους.
Για σκεφτείτε αυτά τα τυπάκια να είχαν δικό τους μπαρ. «Ξέρετε, δεν σερβίρουμε δεύτερο ποτό». Ενδεχομένως να σου έπαιρναν και το ποτήρι ή και να σε σήκωναν απ' τη θέση σου, όταν θα το έβλεπαν άδειο, για να πάρει άλλος σειρά. Ίσως να είναι αυτοί οι τύποι που, όταν τους ζητάς λίγο νερό, σου βάζουν λίγο νερό. Όταν τους λες «δεν τσιμπάμε κανά σουβλάκι;» παίρνουν ένα σουβλάκι. Κι όταν τους κάνεις τράκα ένα φιλτράκι, σου δίνουν μόνο ένα φιλτράκι.
ΟΧΙ σε αυτούς τους ξενερουά τύπους! Είναι απειλή για την ανθρωπότητα. Κι αν ήμασταν όλοι έτσι, σίγουρα τώρα, θα τα είχαμε κάνει όλα λιγότερα: Λιγότερη πλάκα, λιγότερη καυλάντα, λιγότερο ξεφτίλισμα, λιγότερο σεξ, λιγότερο ποτό.
Σε αυτή την κοινωνία θέλετε να φέρουμε τα παιδιά μας; Ποτέ των ποτών! Ποτέ του ενός ποτού. Άντε, «γεια μας». Κι ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ σε όλους αυτούς.
