Έπρεπε να με δεις από μία γωνιά την πρώτη μέρα που πήγαινα να γνωρίσω τον δάσκαλο. Πονεμένος με τη μέση. Είχα μόλις συνέλθει από λουμπάγκο και μετά βίας περπατούσα. Συστηθήκαμε. Φίλιππος εκείνος, στις πολεμικές τέχνες από μικρό παιδί. Κώστας εγώ, στις καρέκλες του γραφείου από πιτσιρικάς.
Του έλεγα πως ήθελα, πως είχα την διάθεση, αλλά πως η μέση μου τα χαλούσε. Λίγο η καθιστική ζωή (σ.σ.: όσοι κάνετε δουλειά γραφείου ξέρετε τι εννοώ), λίγο η αλητήρια διατροφή, όλα έπαιζαν τον ρόλο τους για την κατάντια μου.
Ο Φίλιππος λακωνικός. «Θα σου αλλάξω την ζωή».
(ΔΕΝ είναι ο Φίλιππος αυτός)
Έχει γαλόνια με εκατοντάδες χρόνια ιστορίας
Δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως πράγματι μία πολεμική τέχνη μπορεί να σε αλλάξει τόσο πολύ. Οι δάσκαλοι το ξέρουν γιατί το βιώνουν στο πετσί τους. Απαιτείται όμως μία διαδικασία αναγνώρισης. Να δώσεις στον εαυτό σου τον χρόνο που χρειάζεται για να πεις «αυτό το πράγμα δουλεύει». Όχι όμως μόνο στο κομμάτι της σωματικής ανάτασης. Αλλά και της διαύγειας, της αυτοπεποίθησης και φυσικά της μαχητικότητας. Γιατί το Wing Chun, η τέχνη που σύμφωνα με τον θρύλο ξεκίνησε από μία βουδίστρια μοναχή ονόματι Ng Mui κάπου στο 1.700 μ.Χ. δεν είναι απλά μία πολεμική τέχνη. Είναι η τέχνη του πολέμου.
Όλα είναι μαθηματικά
Από τα πρώτα κιόλας μαθήματα ανακάλυψα δύο πράγματα: ότι όσα δείχνουν οι ταινίες τύπου Ip Man είναι αηδίες και πως ο πιο σύντομος δρόμος τυγχάνει να είναι και ο πιο αποτελεσματικός. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το έλεγαν και μέσα από τα μαθηματικά άλλωστε ότι η πιο σύντομη διαδρομή είναι η ευθεία. Όλη αυτή η ανατολίτικη φιλοσοφία που κουβαλάει στις ρίζες του στο Wing Chun, δεν είναι κούφιες λέξεις από ένα αρχαίο εγχειρίδιο που το ακολουθούν πιστά οι τυφλοί χωρίς λόγο και αιτία. Δουλεύει.
Και δουλεύει γιατί κάθε κίνηση και εκτέλεση, βασίζεται πάνω στη φυσική και την γεωμετρία. Δεν είναι το πώς θα χτυπήσεις, αλλά ο τρόπος που επιλέγεις να το κάνεις. Δεν είναι πόσο δυνατός είσαι στα χέρια, αλλά πόσο ικανά μπορείς να φέρεις όλα τα κιλά του σώματός σου στη μάχη κατατροπώνοντας τον αντίπαλο. Άνοιξε τους αγκώνες σου λίγες μοίρες παραπάνω και ο αντίπαλος έχει «περάσει» το χέρι του τσακίζοντάς σου τα πλευρά. «Σπάσε» την γωνία σου όταν εκτελείς μία κίνηση (bong sao για παράδειγμα) και το μπλοκ σου θα πάει στράφι. Το σώμα μεταμορφώνεται σε γεωμετρικό σχήμα για να μπορέσει να αφομοιωθεί στο χώρο. Έτσι λειτουργεί άλλωστε και η εφαρμοσμένη μηχανική. Από την θεωρία στην πράξη.
Ποιος είπε «μόνο χέρια;»
Ο Φίλιππος Γούρναρης, ο sifu όπως λένε οι Κινέζοι τον δάσκαλο, δεν είναι μόνο ένας νέος άνθρωπος με ακόρεστη όρεξη να διδάξει. Κατέχει εκτός από την τέχνη κάτι δυσκολότερο: τον ιδανικό τρόπο να μεταλαμπαδεύει στον κόσμο την γνώση που έχει. Δεν χρησιμοποιεί κραυγαλέες εκφράσεις, ούτε ατάκες του Ip Man για να κάνει εντύπωση. Όλα φαίνονται στην πράξη. Σε βοηθάει με παραδείγματα να καταλάβεις τι ακριβώς κάνεις και για ποιο λόγο.
Ένα από τα θεμέλια που γκρέμισε, είναι η χαζή άποψη πως το Wing Chun έχει μόνο χέρια. «Χωρίς πόδια δεν πας πουθενά. Αν δεν χτίσεις βάση πως θα σταθείς όρθιος;». Γι’ αυτό και σε μαθαίνει να δουλεύεις ολόκληρο το σώμα. Και μάλιστα με αποτελεσματικότητα στην ποικιλία κινήσεων. Χτυπάς με τα πάντα στο Wing Chun. Με τις γροθιές. Με τα πόδια. Με τα δάχτυλα. Αν μπορούσες, θα χτυπούσες ακόμα και με το αυτί. Ο κανόνας ωστόσο απλός. «Πας πάντα μπροστά. Η ενέργεια σου φεύγει πάντα προς τα μέσα και δεν σταματάς ποτέ και για κανέναν λόγο». Δεν είναι αμπελοφιλοσοφίες. Είναι ο μοναδικός κανόνας που ισχύει αν βρεθείς σε κατάσταση όπου θα πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Τεχνική και πάλι τεχνική. Συνειδητοποιείς πως δεν έρχεσαι να μάθεις Wing Chun, αλλά να μάθεις να χρησιμοποιείς το Wing Chun που βρίσκεται ήδη κρυμμένο μέσα σου. Γιατί; Γιατί είναι κομμάτι της φύσης. Και σε αυτό, ο Φίλιππος βοηθάει με τον καλύτερο τρόπο.
Όταν αλλάζει η ζωή σου
Και να γίνω και λίγο πιο δακρύβρεχτος; Ξέρεις τι είναι να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να μην πονούν τα ισχία σου; Να μην σηκώνεσαι πιασμένος; Να χοροπηδάς σαν το κατσίκι δεξιά και αριστερά στα 33 σου σαν να είσαι 22; Δεν είναι θαύμα. Είναι αποτέλεσμα δουλειάς και σωστής πρακτικής των όσων μαθαίνεις. Το τελευταίο κράτα το, γιατί όσοι κάνουν πολεμικές τέχνες ξέρουν πόσοι κομπογιαννίτες υπάρχουν εκεί έξω.
Δεν βρήκα όμως μόνο μία πολεμική τέχνη. Βρήκα φίλους. Συνάντησα ανθρώπους δημιουργικούς που βλέπουν τις αλλαγές που είδα και εγώ. Ο Φίλιππος δεν είναι μόνο δάσκαλος. Είναι φίλος. Είναι μεγάλος αδερφός. Το κυριότερο, είναι άνθρωπος. Από εκείνους που αντιλαμβάνονται, που καταλαβαίνουν, που φαίνεται τόσο πολύ η αγάπη για εκείνο που κάνουν, που αποκλείεται να μην το έκαναν σωστά. Και ακόμα και στα 33, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από το να ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο που έχει τόσα πολλά να σου πει όσα το Wing Chun. Σου θυμίζει ότι μπορείς να γίνεις λίγο καλύτερος απ' ότι νόμιζες.
Δεν θα πω τίποτα για τις τεχνικές για να κάνω τον έξυπνο. Δεν είμαι δάσκαλος. Όποιος θέλει να μάθει ξέρει τι πρέπει να κάνει. Θα πω όμως αυτό: Μετά το τέλος κάθε μαθήματος, νιώθω πως ανακαλύπτω λίγο καλύτερα τον εαυτό μου. Μία ισορροπία που έψαχνα καιρό και που προσπαθώ να εντάξω στη ζωή μου.
Και μ’ αρέσει αυτό.
Wing Chun Greece, Κωνσταντινουπόλεως 10, Αργυρούπολη.
