Αυτή η στιγμή, είναι μία στιγμή ιερή. Θα μπορούσε να θυμίζει και παράδοση-παραλαβή στρατοπέδου, που έκαναν αναμεταξύ τους οι διοικητές στο στρατό. Όπου ο χειμώνας αποχωρεί και παίρνει μαζί του όλα όσα θυμίζουν χειμώνα. Τουλάχιστον στα γυναικεία ρούχα.
Και δεν γκρινιάζουμε, γιατί χωρίς χειμώνα δεν θα είχαμε τα κολάν που τόσο αγαπάμε να παίρνουμε μάτι. Κάπου εδώ όμως φτάνει η ώρα του κοντού σορτς που πλησιάζει ολοταχώς και μυρίζει ποτό και θάλασσα.
Αλλά θα δώσουμε τις ευχαριστίες μας στο καθένα ξεχωριστά.
Ευχαριστούμε ΓΙΑ ΟΛΑ, αγαπητά κολάν!
Σας ευχαριστούμε γιατί ήσασταν εκεί στις χαρές και τις λύπες. Σε κάτι Δευτέρες μίζερες και απαράδεκτες, που η τσίμπλα δεν ξεκολλούσε από το μάτι ούτε με κομπρεσέρ και που η ψυχολογία έφτανε στα πατώματα. Και να, εκεί κάπου στις σκάλες του μετρό και στα λεωφορεία, έσκαγαν μύτη εκείνες με τα κολάν τους. Και αυτομάτως η μέρα γινόταν ωραιότερη και το μάτι άνοιγε γαρίδα.
Σε κάτι ημέρες που τα κολάν ήταν τόσο κολλητά που διέγραφαν εσώρουχα και εμείς κλαίγαμε λέγοντας «Σ’ ευχαριστώ θεούλη μου γιατί ούτε μυρμήγκι δεν έχω πειράξει και μου αξίζει». Που τριγυρνούσαμε στους χώρους της δουλειάς και δεν μπορούσαμε να συγκεντρωθούμε από εκείνες που περνούσαν από τους διαδρόμους και τα πληκτρολόγια σταματούσαν να βαράνε.
Και φυσικά στα γυμναστήρια. Που όπου και αν κοιτούσαμε, μας έπεφταν οι μπάρες και μας έπαιρνε κάτω ο διάδρομος που τρέχαμε. Που μετά την απορία για το αν υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, ακολουθούσε η απορία «πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι πισινοί εκεί έξω;». Και ευχαριστούμε τόσο τα κολάν, όσο και τις γυναίκες που τα φορούσαν τακτικά. Και μπράβο τους. Θα τα ξαναπούμε τον Οκτώβρη και θα σας περιμένουμε με αγάπη.
Πλάκα-πλάκα σου λείπουν καθόλου τα χαμηλοκάβαλα;
Καλώς μας ήρθατε, ΛΑΤΡΕΜΕΝΑ σορτσάκια!
Η αλήθεια είναι ότι μας λείψατε. Και το πιο υπέροχο με εσάς, είναι πως δεν βγάζετε κάποια ανακοίνωση του τύπου «μάγκες ετοιμαστείτε, σκάμε μύτη αύριο». Όχι. Απλά βγαίνουμε μία τυχαία μέρα για καφέ, όπως έγινε την Κυριακούλα του Πάσχα και την επομένη Δευτέρα και το ανακαλύπτουμε από μόνοι μας. Είστε εκεί και κλέβετε την θέα, ακόμη και αν πίνουμε τον καφέ μας δίπλα στη θάλασσα.
Για την ακρίβεια, δεν είστε μόνο ένα ρούχο, μία συνήθεια, μία επιλογή. Είστε ένας από τους άγραφους νόμους του καλοκαιριού που λέει ότι «υπάρχει πάντα χώρος για να φορέσει μία γυναίκα κοντό σορτσάκι». Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν έχετε μόνο ένα στάνταρ τύπου κοντό. Υπάρχει το κοντό το νορμάλ που φοράτε στον καφέ, αλλά υπάρχει και το πιο κοντό που φοράτε όταν βγαίνετε για ποτό. Ή και εκείνο που φοράτε στις παραλίες μέσα από το μαγιό σας, αλλά και εκείνο το λίγο πιο «γεμάτο» που κάνει για γραφείο – γιατί δεν αποκαλύπτει πολλά και αφήνει στη φαντασία όσα πρέπει. Θα το φορέσει και η κοπέλα που κάνει σέρβις στο καφέ και η μπαργούμαν στο μπαρ. Και η πωλήτρια και η κομμώτρια. Θα το φορέσει και η γυμνάστρια αλλά και η κοπέλα που βλεφαριάζεις στην απέναντι πολυκατοικία. Που κοιτάς και λες «ΑΪ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΡΩΙ-ΠΡΩΙ» αλλά που η φράση δεν κρύβει κακία, αλλά αγάπη και σεβασμό.
Λίγο-πολύ, θα το φορέσουν όλες. Και θα είμαστε εκεί. Για κάθε στιγμή που θα μας αφήσει άφωνους με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν τα κολάν. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος περιμένουμε τα καλύτερα από εσάς. Μην μας προδώσετε καλά μας σορτς.
ΤΩΡΑ ξεκινάει το καλοκαίρι. Σωστά;
