«I’m back bitches!» θα μπορούσε να πει ο Φώτης Κουβέλης μετά την ορκωμοσία του. Ή θα έπρεπε να πει. Ή θα όφειλε να πει. Διότι δεν είναι μια απλή επιστροφή ενός μεγάλου πολιτικού στο προσκήνιο. Ούτε είναι απλά η ετεροχρονισμένη ανταμοιβή του, πάνω από τρία χρόνια μετά από την εξυπηρέτηση που έκανε στην παρούσα κυβέρνηση, όταν ουσιαστικά «έριξε» την προηγούμενη κυβέρνηση με την (μη) εκλογή του Σταύρου Δήμα στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Φώτης Κουβέλης είναι πολιτικά αυτό που θα λέγαμε «ο πιο σκληρός ριόλης». Είναι ο Γούλβεριν της πολιτικής, με αδαμάντιο να ρέει στις φλέβες του. Είναι ο ήρωας που περνά πολλά, αποτραβιέται για ένα διάστημα στο παρασκήνιο, αυτό-εξορίζεται, αλλά αν ο κόσμος κινδυνεύει, τον καλούν να σώσει την κατάσταση – κι ο Κουβέλης ποτέ δεν κρύφτηκε, ποτέ δεν λούφαρε, ποτέ δεν λύγισε κάτω από το βάρος της ευθύνης.
Ευτυχώς – για εμάς – ο Φώτης Κουβέλης είναι Έλληνας. Δυστυχώς – για την ανθρωπότητα – ο Φώτης Κουβέλης δεν είναι Αμερικανός. Διότι αν ήταν, το Χόλιγουντ, τα μεγάλα στούντιο, ο Ουάινστιν, θα είχαν βρει το καταλληλότερο πρόσωπο για τις μεγαλύτερες παραγωγές. Τον πιο αρρενωπό αλλά ταυτόχρονα γήινο, τον πιο cool αλλά και αδυσώπητο, τον πιο εκφραστικό και συνάμα «Φώτη της διπλανής πόρτας» για να ενσαρκώσει τους πιο απαιτητικούς ρόλους:
1. The Expendables
Δίπλα στον Σταλόνε και τον Τζέισον Στέιθαμ. Μαζί με τον Τζετ Λι και τον Ντολφ Λούντγκρεν. Ο Φώτης Κουβέλης, ειδικός στα όπλα όλων των κατηγοριών και όλων των διαμετρημάτων (εξ’ ου και η τοποθέτησή του στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης), μάχιμος, «πουλαδερός», ΟΥΚάς κανονικός, κρύβει πολλά θανάσιμα μυστικά κάτω από το θεληματικό μουστάκι του. Με μια φωνή που σε ηρεμεί – σχεδόν σε ναρκώνει, μπορεί να αποσυντονίζει τους αντιπάλους του μέχρι να τους περάσει σαν μαύρη μάμπα το τελειωτικό χτύπημα. Επιτέλους ο κόσμος μπορεί να κοιμάται ήσυχος.
2. Die Hard
Ο Μπρους Γουίλις, ως Τζον Μακλέιν, έσωσε ομήρους, έσωσε την αμερικανική οικονομία, έσωσε αεροπορικές πτήσεις, έσωσε τη Ρωσία. Κατέρριψε αεροπλάνο «Χάριερ» ρίχνοντας πάνω του νταλίκα, μπήκε στα άδυτα του Τσερνομπίλ, έκανε όλα αυτά που έπρεπε να κάνει ένας πατριώτης. Τώρα αναλαμβάνει ο Φώτης Κουβέλης, ως Φώτης Μακλέιν, για να συνεχίσει το έργο του: να σταματήσει τον πόλεμο στη Συρία. Να σβήσει τον ISIS από τον χάρτη. Να αποτρέψει τα επεισόδια των χούλιγκαν στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια. Να στήσει την ελληνική σημαία στα Ίμια. Διότι όταν λένε «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», πάει το μυαλό πουθενά αλλού πέρα από το Φώτη Κουβέλη;
3. Breaking Bad
Ο «Χάιζενμπεργκ» είναι ένα γατάκι πουρπουριστό μπροστά στο δικό μας Φώτη. Που χρησιμοποιεί σαν βιτρίνα την πολιτική του υπόσταση, τη ΔΗΜΑΡ παλιότερα, τους ΣΑΝΕΛ σήμερα, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εκεί όπου στα ανήλιαγα υπόγεια, κάτω από το κέντρο επιχειρήσεων, ανάμεσα στα μεγαλύτερα «Γεράκια» του Ελληνικού Πενταγώνου, ο μερακλής κύριος Φώτης, κατασκευάζει την καλύτερη μεθαμφεταμίνη όλων των εποχών. Όχι διότι υπάρχει ανάγκη στο σπίτι. Όχι επειδή πάσχει από κάποια ανίατη ασθένεια. Αλλά ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ.
4. Batman & Robin
Καμμένος και Κουβέλης. Μπάτμαν και Ρόμπιν. Ή Ρόμπιν και Μπάτμαν, το αφήνω στη διακριτική ευχέρεια των σεναριογράφων. Διότι κανονικά, βάσει αξιώματος, Μπάτμαν πρέπει να είναι ο Καμμένος. Αλλά βάσει πολιτικής προϋπηρεσίας, ενσήμων, εμπειρίας και σκληράδας, πρέπει να είναι ο Κουβέλης. Δυο ήρωες αταίριαστοι αλλά και τόσο παραγωγικοί όταν δουλεύουν σαν ομάδα. Με δημιουργικές διαφωνίες που την ώρα της «μάχης» γίνονται κινητήρια δύναμη. Με κορμιά αλλά και μυαλό. Με την ικανότητα να χειριστούν κάθε λογής κρίση, παραμερίζοντας τις – όποιες – διαφωνίες τους.
5. Revenant
Δεν υπάρχει σίκουελ (όχι ακόμα τουλάχιστον), αλλά αν υπάρξει, κανένας Ντι Κάπριο δεν έχει τα ερμηνευτικά «κοχόνες» να υποδυθεί αυτόν το ρόλο. Διότι εδώ που τα λέμε, και στην πρώτη ταινία, που χάρισε και το πολυπόθητο Όσκαρ στο Ντι Κάπριο, ο κυρ – Φώτης θα έπρεπε να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Διότι εκεί που νομίζεις ότι πέθανε, είναι και πάλι όρθιος. Εκεί όπου οι (πολιτικές) αρκούδες ξεσκίζουν τις σάρκες του, βρίσκει τον τρόπο να νικήσει. Ακόμα κι αν χρειαστεί να χωθεί μέσα στα σπλάχνα του ελαφιού. Να πέσει στα παγωμένα νερά. Να τα βάλει με τα στοιχεία της φύσης. Να κυνηγήσει τους αντιπάλους του, μέχρι να γίνει η γη επίπεδη.
6. Lethal Weapon
«I’m too old for this shit», έλεγε και ξανάλεγε ο Ντάνι Γκλόβερ, από την πρώτη κιόλας ταινία της σειράς. Ε, κάποια στιγμή ο συμπαθής Μέρτοου, πρέπει να πάρει τη σύνταξή του και να κάτσει σπίτι του, πίνοντας τύλιο και μαστορεύοντας τη βάρκα του. Ο Ριγκς, ο Μελ Γκίμπσν, οφείλει να έχει δίπλα του έναν πιο ντουζενάτο, πιο σφριγηλό, πιο αγέραστο συνεργάτη, για να φέρνει τις αποστολές εις πέρας χωρίς να τρέμει το φυλλοκάρδι του. Κι επειδή η φράση «Φονικό Όπλο» είναι συνώνυμο του «Φώτης Κουβέλης», επειδή το «Φονικό» κι ο «Φώτης» ξεκινάνε αμφότερα από «Φ», Ντάνι Γκλόβερ, σε ευχαριστούμε πολύ για όσα πρόσφερες και δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Τόπο στα νιάτα.
7. James Bond
Κάποιος – από τον οποίον παίρνω χαώδη απόσταση – θα έλεγε πως αν ο Φώτης Κουβέλης έπαιζε το ρόλο του 007, θα ήταν ο Τζορτζ Λέιζενμπι. Αισχροί όσοι το σκέφτηκαν, όσοι παραλληλίζουν το Φώτη Κουβέλη με τον πιο άμπαλο, τον πιο τσουρουκά, τον πιο αντιτουριστικό Τζέιμς Μποντ (μετά τον Ντάνιελ Κρεγκ φυσικά) όλων των Μποντοταινιών. Ο Φώτης, ο δικός μας Φώτης, έχει στιλ και σεξ-απίλ. Δεν πίνει ντράι μαρτίνια σέικεν, νοτ στέρντ και τέτοιες παπαριές, αλλά ελληνικότατο κρασί χύμα. Δεν χρειάζεται τις γκατζετιές του «Q», του «R» και των άλλων γραμμάτων, αλλά έναν σουγιά, έναν συνδετήρα και μια σφεντόνα. Άλλωστε, αν καταστραφεί η Ελλάδα, με μια ελιά, ένα τιλεκοντρόλ τηλεόρασης και δυο τρίχες από το μουστάκι του Φώτη Κουβέλη, την ξαναφτιάχνεις.
8. Lord of the Rings
Στο ρόλο του Γκάνταλφ, ο Φώτης Κουβέλης. Ο «Λευκός». Ο «Μάγος των Μάγων». Αυτός που σκίζει το σκοτάδι, φέρνοντας το φως. Αυτός που τον βλέπει το Μάτι του Σάουρον και χέζεται πάνω του. Με το ραβδί στο ένα χέρι και το σπαθί στο άλλο, μπορεί να τα βάλει με Ορκς, με Ούρουκ Χάι, με Καλλικάντζαρους, με Δράκους, με το Διάβολο τον ίδιο. Να καθοδηγήσει τα χαριτωμένα Χόμπιτ στο δρόμο το σωστό. Να σαγηνεύσει τα Έλφς. Να «ψηλώσει» μερικούς πόντους τους Νάνους. Και να αποδειχθεί στο τέλος ότι δεν υπάρχει κανένα δαχτυλίδι: το πραγματικό «My Precious», είναι Αυτός (1-0).
9. Prison Break
Πώς πέθανε ο Σκόφιλντ, αλλά τελικά δεν πέθανε; Έτσι και ο Φώτης Κουβέλης: όλοι νόμιζαν ότι συγχωρέθηκε (πολιτικά μιλώντας πάντα), αλλά εκείνος απλά κρυβόταν. Κι εκεί που δεν τον περίμενε κανείς, τσουπ!, πετάχτηκε ξαφνικά σαν τη σφήνα και δήλωσε «παρών». Ο μετρ των (πολιτικών) αποδράσεων. Ο Παλιοκώστας της Αριστεράς. Ο Αρχηγός του προαυλίου της φυλακής. Αυτός που έχει περισσότερες ιστορίες να εξιστορήσει κι από τον Αραβαντινό. Αν γυριζόταν ποτέ ταινία με πρωταγωνιστή τον ίδιο και αντικείμενο τις φυλακές, θα έπρεπε να έχει τίτλο που να περιλαμβάνει το όνομά του: πώς είχαμε το «Σταλόνε – Η Απόδραση»; Ε, σκεφτείτε το «Κουβέλης – Δεν σας Χάλασε!» ή το «Η Τελευταία Έξοδος – Φώτης Κουβέλης».
10. John Rambo
Μεγαλώνει και παλιώνει σαν το καλό κρασί. Έχει δει πολλά στη ζωή του κι έχει κάνει ακόμα περισσότερα, τα οποία κρατάει μέσα σαν καλά κρυμμένα μυστικά. Είναι βετεράνος των «πολέμων» και έχει αντιμετωπίσει κάθε είδους εχθρούς. Τον βλέπεις και μοιάζει ένας φυσιολογικός μεσήλιξ, ένας καλωσυνάτος ανθρωπάκος, που δεν ενοχλεί κανέναν. Αλήθεια είναι αυτό, αλλά μη διανοηθείς να τον τσιγκλίσεις, να του πατήσεις τον κάλο: τότε θα δεις την άλλη πλευρά του εαυτού του, τη μοβόρικη, τη φονική μηχανή, αυτόν που αποδίδει δικαιοσύνη με τον πιο απόλυτο και πειστικό τρόπο. Γιατί αυτός είναι ο Φώτης ο Ράμπος. Θες στ’ αλήθεια να τα βάλεις μαζί του;
