Ας είμαστε ειλικρινείς, αυτό το κείμενο δεν ισχύει μονάχα για την Κυριακή του Πάσχα, αλλά για κάθε μεγάλη γιορτή ή κάλεσμα που περιλαμβάνει φαγοπότι. Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη μέρα έχει το δικό της μοναδικό τρόπο να προκαλεί μία ατονία, ένα «σβήσιμο» από ένα σημείο και έπειτα, όταν πλέον έχει ξεπεραστεί η πείνα και η ενέργεια και σε δοκιμάζει πραγματικά για το αν έχεις δύναμη στα βάθη της ψυχής σου.
Ένας ύμνος για το κοκορέτσι είναι γραμμένος εδώ.
Μετά από τόσο φαγητό άλλωστε και ψήσιμο, χορούς και ποτό, με τον ήλιο να σε χτυπάει κατακούτελα επί τόσες ώρες το ερώτημα δεν είναι αν θα καταφέρεις να αδειάσεις το αρνί και τα όποια φαγητά παρουσιαστούν μπροστά σου, αλλά να είσαι νηφάλιος ή τουλάχιστον ξύπνιος για τη συνέχεια.
Είναι νόμος
Αυτό που κάνουμε λάθος εν τέλει κάθε Κυριακή του Πάσχα είναι ότι νομίζουμε πως η μέρα τελειώνει την ώρα και τη στιγμή που θα έχεις καταβροχθίσει και το πασχαλινό γλυκό και μετά θα μπουν με μαγικό τρόπο έξτρα βιταμίνες στον οργανισμό σου με σκοπό να τονώσουν το σύστημα. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν θα είσαι ποτέ ακμαίος μετά από όλα αυτά, ακόμα μάλιστα και αν δεν έχεις φάει ή πιεί τίποτα.
Και μόνο που θα είσαι στον ήλιο τόσες ώρες, ένα μικρό κύμα ατονίας θα ξυπνήσει μέσα σου και θα σου χτυπάει το μήνυμα σαν κακό διαβολάκι «έπρεπε να είσαι σπίτι και να κοιμάσαι». Γιατί μετά τις 3-4 μ.μ. (για να μην πούμε 2 μ.μ.) η απογευματινή ντάγκλα του τίτλου μας, σου έχει χτυπήσει ήδη την πόρτα αλλά προσπαθείς με νύχια και με δόντια να αποδείξεις σε όλους ότι είσαι τόσο σκληρός που δεν νιώθεις τίποτα.
Άμα μάλιστα έχεις πιεί πολλά τσίπουρα, έχεις δοκιμάσει γενναίες ποσότητες από κάθε φαγητό, ήσουν στους εκλεκτούς ψήστες και έκανες και το θαρραλέο βήμα να δοκιμάσεις και το γλυκό, τότε η ντάγκλα θα σου ορμήσει δίχως δισταγμό και αν την απαρνηθείς πριν λαλήσει ο πετεινός θα σε κυνηγήσει προκαλώντας σου πονοκέφαλο που θα κρατήσει μέχρι τη Δευτέρα του Πάσχα.
Και όλα αυτά γιατί σίγουρα θα έχεις φάει αυτό.
Πάντα υπάρχει συνέχεια
Για ορισμένους θαρραλέους υπάρχει προγραμματισμένη επίσκεψη το βράδυ σερί από το πρωινό τραπέζι, για άλλους πάλι η «συνέχεια» ορίζεται αλλιώς. Για όλους υπάρχει όμως. Μια ματιά στο παρακάτω άλμπουμ θέλει μόνο:
Υπάρχει αντίδοτο στην απογευματινή ντάγκλα του πασχαλινού τραπεζιού τελικά; Αν είσαι αντικοινωνικός ίσως και να υπάρχει, αλλά δεν είναι τώρα να κάθεσαι μόνος σου μια μέρα που όλους τους ενώνει.
