Πήρατε τη μεγάλη απόφαση: θα συγκατοικήσετε. Θα μείνετε μαζί, αλλά κανονικά, όχι «Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο – Παναθηναϊκός στο μπάσκετ – ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ – με ανώμαλους δεν μιλάω», όχι Σαββατοκύριακα θα είμαστε μαζί – καθημερινές ο καθένας σπίτι του. Όχι μία έλα στο σπίτι μου και την άλλη φορά θα κοιμηθούμε στο δικό σου. Κανονικά και με το νόμο. Μαζί συνέχεια. Και καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Και όταν αυτή έχει περίοδο και όταν αυτός έχει ντέρμπι. Θα τη βλέπει άβαφτη και πρησμένη το πρωί που ξυπνάει, θα τον ακούει να «ξεγεννάει» στην τουαλέτα όταν πρέπει να πάει για την ανάγκη του. Στις χαρές και τις λύπες μαζί, στον ΕΝΦΙΑ και τα κοινόχρηστα μαζί, τη ΔΕΗ και το φυσικό αέριο μαζί. Στα ψώνια και το μαγείρεμα. Στον πονοκέφαλο και την επίσκεψη των πεθερικών. Στο αχαλίνωτο σεξ και στον τσακωμό όπου «θα κοιμηθώ απόψε στον καναπέ» - και στο σεξ της συμφιλίωσης μετά.
Πήρατε τη μεγάλη απόφαση και μεταξύ μας, είναι σαν την προθέρμανση πριν το μεγάλο αγώνα – όπου «μεγάλος αγώνας», είναι «η ώρα η καλή». Ο γάμος ντε, μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Γιατί να συγκατοικήσεις άλλωστε, αν δεν λιγοστεύουν τα βήματα για τα σκαλιά της εκκλησίας; Για να γλιτώσεις απλά έξοδα; Έμενες και στο πατρικό σου. Για να μοιράζεσαι απλά τους λογαριασμούς δια δυο; Έμενες και με τον μπάκουρο κολλητό σου. Για να έχεις παρέα και να μην σε τρώει η μοναξιά; Μπορούσες να πάρεις σκύλο. Το ξέρεις και το ξέρει κι αυτή: συγκατοικείς για να δεις αν την αντέχεις και σε αντέχει, αν κάνετε μαζί, αν τα βρίσκετε στα 5-10 βασικά πράγματα της ζωής, ώστε να περάσετε στην επόμενη πίστα. Γάμο και στη συνέχεια παιδί – διαφορετικά γιατί να παντρευτείς, αν δεν είναι στο πρόγραμμα να κάνεις παιδί; Αλλά το θέμα γάμος – παιδί, θα αναλυθεί εκτενώς σε μελλοντικό πόνημα.
Δυστυχισμένοι μαζί: Ένα κείμενο που το διαβάζεις και δεν συγκατοικείς ούτε στον αιώνα τον άπαντα
Οι 3 βερσιόν της συγκατοίκησης
Υπάρχουν τρία σενάρια συγκατοίκησης, τρεις διαφορετικές εκδοχές στέγης, καθεμία με τα υπέρ και τα κατά της. Τα βάζεις κάτω, τα μετράς, τα υπολογίζεις, τα ζυγίζεις και παίρνεις την τελική απόφαση. Με προσοχή, διότι ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει και η επιλογή που θα κάνεις σήμερα, θα σε συνοδεύει αύριο και μεθαύριο και γενικά.
ΣΕΝΑΡΙΟ Α: Σπίτι σου
Έχεις ωραίο σπίτι. Άνετο. Λειτουργικό. Εκείνη μένει ακόμα με τους γονείς της (όταν δεν είναι μαζί σου) ή μένει σε ένα σπίτι που ούτως ή άλλως σκεφτόταν να φύγει. Περνάτε ούτως ή άλλως πολύ χρόνο σπίτι σου, της είναι οικείο το περιβάλλον, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ: πλέον όλα αλλάζουν, όταν αυτή μετακομίσει σπίτι σου. Διότι αποκτά «δικαιώματα» - και καλώς τα αποκτά.
Δεν πρέπει να νιώθει «φιλοξενούμενη», ούτε «συμβασιούχος» με εξάμηνη σύμβαση, αλλά αορίστου χρόνου. Να της παραχωρήσεις ντουλάπα ή ντουλάπες. Χώρο στην παπουτσοθήκη. Χώρο να απλώσει την πραμάτειά της στο μπάνιο. Την πλευρά της στο κρεβάτι και το κομοδίνο της. Πρέπει να νιώσει η αρχόντισσα της κουζίνας, η κυρία του σπιτιού, να κάνει τις εικαστικές παρεμβάσεις της, να βάλει τις δικές της πινελιές. Αλλά πρέπει να της βάλεις και όρια: να νιώθει την άνεση να πάρει ένα καινούργιο φωτιστικό, αλλά όχι να βάψει πετρόλ γοργονέ τον έναν τοίχο του σαλονιού. Να βάλει λίγο χρώμα στην κρεβατοκάμαρα, αλλά όχι απαραίτητα ροζ. Να νιώσει «αφεντικό της κουζίνας» αλλά όχι δούλα της κουζίνας, όπου όλη μέρα είναι υποχρεωμένη να μαγειρεύει, να σιδερώνει και να τακτοποιεί. Δωσ' της χώρο αλλά μην την αφήσεις να επεκταθεί, σαν τον Μεγαλέξανδρο, διότι μετά δεν θα μαζεύεται.
ΣΕΝΑΡΙΟ Β: Σπίτι της
Ας πούμε ότι εκείνη έχει το ωραίο σπίτι κι εσύ το χρέπι. Ότι εκείνης είναι δικό της και δεν θα πληρώνετε ενοίκιο. Ότι εκεί έχει χώρο να απλωθείτε και να μην είστε ο ένας πάνω στον άλλο. Συμβουλή Ζωής: μη βιαστείς να ξενοικιάσεις το διαμέρισμα όπου έμενες, κράτα το just in case για έναν μήνα ή δυο, τόσο περίπου είναι το κρίσιμο διάστημα όπου ενδέχεται να μην την παλέψεις και να θες να φύγεις τρέχοντας. Αν περάσει το δίμηνο, λήξις συναγερμού, προχώρα στις σχετικές διαδικασίες λύσης του συμβολαίου με το παλιό σου σπίτι.
Μπαίνεις λοιπόν στο σπίτι της. Στο χώρο της. Μπαίνεις σαν φοβισμένο κουτάβι, είσαι ξαφνικά στις 50 αποχρώσεις του εκρού. Πρέπει να «μαρκάρεις» την περιοχή σου, να «κατουρήσεις» το χώρο σου, να διεκδικήσεις αυτό που σου ανήκει. Τη ντουλάπα σου, που θα είναι ολόκληρη δική σου, χωρίς τα καλοκαιρινά της «έλα μωρέ αγάπη, σε μια ακρούλα είναι, τι σε ενοχλούν;». Το κομοδίνο, πρέπει να είναι το κομοδίνο σου εξ ολοκλήρου και να μην είναι οι κιλότες της στο κάτω συρτάρι. Στο μπάνιο, πρέπει να υπάρχει η «Αντρική Γωνιά» - πέντε πράγματα έχεις όλα κι όλα, δεν πρέπει να «πνιγούν» ανάμεσα στα eyeliner και τις κρέμες προσώπου.
Και γενικά, πρέπει να δείξεις – και να σου επιτρέψει να νιώσεις – ισότιμο μέλος του σπιτιού και όχι «σώγαμπρος». Όχι απλά αυτός που συμμετέχει στα έξοδα του σπιτιού, αλλά αυτός που αναλαμβάνει ας πούμε ολόκληρο το μηνιαίο σούπερ – μάρκετ αφού δεν πληρώνεις ενοίκιο ή ολόκληρη τη ΔΕΗ. Πρέπει όταν βλέπεις Κάπτεν Αμέρικα στην τηλεόραση κι εκείνη μπαίνει στο σπίτι, να μην πιάνει το τηλεκοντρόλ και να βάζει Τζούλια Ρόμπερτς, με τη γνωστή γελοία ερώτηση να ακολουθεί «αααα, το έβλεπες αυτό;» Πρέπει να μπορείς να καλείς φίλους σου όταν θέλετε να δείτε μπάλα, με την ίδια συχνότητα που εκείνη καλεί φίλες της για να δουν ό,τι διάολο θέλουν να δουν. Μην σου πάρει τον αέρα. Μην σε κάνει να νιώσεις φτωχός συγγενής – θυμήσου τι είπαμε παραπάνω, σχετικά με το παλιό σου σπίτι και πότε πρέπει να το ξενοικιάσεις.
ΣΕΝΑΡΙΟ Γ: Ή και κάπου αλλού
Αποφασίζετε να μην μείνετε ούτε σπίτι σου, ούτε σπίτι της αλλά κάπου αλλού. Σε «ουδέτερο έδαφος». Στην Ελβετία των σπιτιών. Να κάνετε μια καινούργια αρχή. Από την αρχή. «Τέρα ινκόγκνιτα» κι έτσι. Να φτιάξετε «το σπιτικό σας». Τη «φωλίτσα σας». Με αγάπη. Με τρέξιμο. Με σπάσιμο «καρυδιών»… Πολύ απλά διότι θες – δεν θες, έχεις – δεν έχεις χρόνο να διαθέσεις, έχεις – δεν έχεις ωραία αισθητική, η βάρκα θα μπατάρει προς την πλευρά της. Εκείνη θα κάνει το σκάουτινγκ για περιοχή – όροφο – τετραγωνικά. Εσύ θα δώσεις το τελικό οκ.
Η γνώμη η δική της θα βαρύνει περισσότερο, σχετικά με το αν θα διαλέξετε καινούργιο σπίτι ή κάτι πιο παλιό και «vintage» - εσύ απλά θα διαλέξεις ανάμεσα στα τρία που εκείνη έχει καταλήξει. Εκείνη θα αποφασίσει ποια από τα έπιπλα και τις ηλεκτρικές συσκευές που είχατε στα δυο παλιά σας σπίτια σας κάνουν και ποια πρέπει να αγοραστούν από την αρχή. Μην ψάχνεις λογική για ποιο λόγο αγοράζετε καινούργιο πλυντήριο, ενώ έχετε ήδη από ένα, σε καλή κατάσταση και τα δυο – δεν υπάρχει λογική. Μη ρωτάς γιατί «πρέπει» να πάρετε καινούργιο κρεβάτι, όταν έχεις μια κρεβατάρα δυο στρέμματα, που την πήρες πριν δυο χρόνια – «καινούργιο σπίτι είναι αγάπη μου, ας πάρουμε καινούργιο κρεβάτι, όχι αυτό που είχαν ξαπλώσει κι άλλες…». Ατράνταχτο επιχείρημα. Μην διανοηθείς να βγάλεις «κιχ» που παίρνετε καινούργια τραπεζαρία, που είναι σχεδόν ίδια με αυτή που είχε σπίτι της – δεν θα βγάλεις άκρη. Εσύ απλά βρες τι θα κάνεις τα παλιά σου έπιπλα, που πλέον είναι άχρηστα: θα τα πουλήσεις; Θα τα χαρίσεις; Καλύτερα βάλτα σε μια αποθήκη, ποτέ δεν ξέρεις..
Και μπαίνετε κάποια στιγμή στη νέα σας φωλίτσα. Όπου εκείνη που έτρεξε περισσότερο, που έψαξε, που ταλαιπωρήθηκε, νιώθει πως έχει παραπάνω δικαιώματα. Στην επιλογή των φωτιστικών και το καβάντζωμα του μεγαλύτερου δωματίου για να κάνει «το γραφείο της», το οποίο φυσικά καταλήγει το βεστιάριό της. Πάτα πόδι. Απαίτησε να μπει το Playstation σε περίοπτη θέση, συνδεδεμένο στη μεγάλη τηλεόραση και όχι στην 24άρα στο δωματιάκι σου. Πρέπει να έχεις άποψη στα χρώματα, τα αξεσουάρ, τα κάδρα, τα έπιπλα και όχι «ό,τι πεις αγάπη». Όχι «αγάπη». Είμαι κι εγώ εδώ. Ζω κι εγώ εδώ «αγάπη». Παρότι άντρας, έχω κι εγώ καλό γούστο «αγάπη» - κι ας κοροϊδεύεις με τις φίλες σου τους άντρες που ξέρουν μόνο τα πέντε βασικά χρώματα. Δείξε ποιος είσαι. Δείξε πόσο μετράς. Από την αρχή, για να προλάβεις τα χειρότερα πριν έρθουν.
