Ντέρμπι, διότι:
1. Όσοι πάνε, θα πάνε απόλυτα συνειδητοποιημένα για το τι θα πάνε να δουν, για το τι υποστηρίζουν και τι πρέπει να φωνάξουν. Αντιθέτως στο συλλαλητήριο κάποιοι θα πάνε από πατριωτισμό, άλλοι από περιέργεια, μερικοί επειδή είναι της μοδός και θα κάνουν ωραία stories στο Instagram και μερικοί «διότι θα παίζει καλή φάση και θα γνωρίσουμε και κανένα γκομενάκι».
2. Αν δεν πας γήπεδο, θα μαζευτείς σπίτι με τους κολλητούς, θα παραγγείλεις τα σουβλάκια και τις πίτσες σου, δεν θα στριμωχτείς (πέρα από το εθιμοτυπικό στρίμωγμα στον καναπέ) και θα κάνεις τον χαβαλέ σου. Στο Σύνταγμα έχει περπάτημα, ορθοστασία, ταλαιπωρία, άντε να παρκάρεις, άντε να βρεθείς κάπου με τους δικούς σου, άντε να την κοπανήσεις αν γίνει κανένα πέσιμο, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.
3. Δεν έμειναν και πολλά ντέρμπι να δεις ακόμα μέσα στη χρονιά, είτε στο γήπεδο είτε από την τηλεόραση. Μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι (κι ούτε καν ολόκληρου χεριού), οπότε ας τα απολαύσουμε σε μια χρονιά που σε επίπεδο ανταγωνισμού τουλάχιστον, δεν μας έχει αφήσει να βαρεθούμε.
4. Ξέρεις από πού θα τις φας αν γίνει η στραβή: πιθανότατα από την Αστυνομία, εκτός αν βρεθεί κάποιος κολλημένος που νόμισε ότι σε είδε σε αγώνα του Παναθηναϊκού πέρυσι με φανέλα Βύντρα. Ξέρεις από πού θα σκάσουν τα δακρυγόνα, πώς να αποφύγεις γλιστρώντας σαν χέλι ανάμεσα στα γκλομπς, από πού να την κοπανήσεις. Αντιθέτως στο συλλαλητήριο μπορεί να σου κάτσει η «στραβή» οπουδήποτε, να εγκλωβιστείς σε κανένα στενό, μολότοφ από δω, δακρυγόνα από κει, καδρόνια παραπέρα και να μη μπορείς να ξεφύγεις από πουθενά.
5. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εκφραστεί ο κόσμος στο γήπεδο, πάνω στο θέμα της Μακεδονίας. Θα υπάρξει πανό; Θα ακουστεί κάποιο σύνθημα; Κι αν ναι, σε τι «τεχνοτροπία» θα είναι; Για την ονομασία της γείτονος χώρας ή για τον ΠΑΟΚ, τη Θεσσαλονίκη, τον Ιβάν Σαββίδη και τη Μακεδονία; Politica ή no – Politica τελικά;
Συλλαλητήριο, διότι:
1. Θα είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια, που θα μαζευτούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι για κάτι που ξεπερνά κομματικές ταυτότητες, ιδεολογίες, ομάδες, συνδικαλιστές, «Αγανακτισμένους» και «Πάμε Πλατεία». Κι όσο κι αν προσπαθήσουν κάποιοι να το καπελώσουν, να το καπηλευτούν και να το εκμεταλλευτούν, ελπίζω ότι δεν θα τα καταφέρουν.
2. Θα έχει μεγαλύτερη ποικιλία σε «βρώμικα». Άλλο να κάνεις τα κουμάντα σου για 33.000 κόσμο κι άλλο για μισό, ένα ή ενάμιση εκατομμύριο κόσμο.
3. Θα γνωρίσεις κόσμο. Όχι μόνο τον Τάκη απ’ τα Καμίνια και τον Μήτσο από το Πέραμα, αλλά κάθε λογής κόσμο. Και γυναίκες, οι οποίες στο γήπεδο είναι συλλεκτικά είδη και συνήθως δίπλα σε κάποιον που δεν τις αφήνει να κουνήσουν ρούπι. Κινήσου έξυπνα, άνοιξε τα φτερά σου σαν σωστός γυπαετός και δεν θα χάσεις.
4. Μεγαλύτερη ποικιλία σε όλα: όχι μόνο φανέλες Τζιοβάνι και Μιραλάς, όχι μόνο κόκκινες και άσπρες φανέλες, αλλά όλα τα χρώματα. Και όλα τα ρούχα. Και τακούνια. Και αμπέχωνα. Και περικεφαλαίες. Και διάφορα κουρέματα. Και διάφορες φάτσες. Και φαντασία σε πανό και πλακάτ. Το συλλαλητήριο «μυρίζει» περισσότερο Ελλάδα, σε αντίθεση με το γήπεδο που είναι πιο «μονοθεματικό».
5. Αν βαρεθείς, αν το πράγμα κουράσει, δεν έχει παλμό, αν δεις ότι δεν γουστάρεις την όλη φάση, υπάρχουν δεκάδες επιλογές εκεί γύρω – τριγύρω για να αράξεις για καφέ, για ούζα, για μπύρες, για φαγητό. Το πολύ – πολύ κάθεσαι, τρως, παίρνεις δυνάμεις και συνεχίζεις με μεγαλύτερη ορμή.
