Είναι γνωστό πόσο καλοί είναι οι Τούρκοι στα παζάρια. Είναι τόσο καλοί, που μπορούν να σε πουλήσουν, να σε αγοράσουν και μετά να σε ξαναπουλήσουν σε καλύτερη τιμή. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι εμείς εδώ δεν είμαστε και τόσο καλοί στα παζάρια. Είμαστε ικανοί να πληρώσουμε για να αγοράσουμε κάτι που στην πραγματικότητα ήταν δικό μας και να νιώθουμε κιόλας ότι πιάσαμε κότσο τον άλλον, διότι το πήραμε φτηνά. Ή θα έλεγε κάποιος – από τον οποίον εγώ προσωπικά παίρνω απόσταση από εδώ μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου – ότι μπορεί να μην είμαστε καλοί στο να πουλάμε, αλλά είμαστε οι καλύτεροι όλων στο να ξεπουλάμε. Κακόβουλα σχόλια που εμένα προσωπικά δεν με αγγίζουν και σίγουρα δεν αγγίζουν τους ανθρώπους που μας κυβερνούν.
Γενικά η διαπραγμάτευση δεν είναι το φόρτε μας. Τη μια και μοναδική φορά που ο Αλέξης Τσίπρας χρειάστηκε να διαπραγματευτεί επί 17 συνεχόμενες ώρες, πέραν του ότι το έβαλε με χρυσά γράμματα στην κορυφή του βιογραφικού του, βίωσε κρίσεις άγχους, έβγαλε έρπη και γενικά του διέλυσε τον οργανισμό. Δεν το έχει ρε παιδί μου και συμβαίνει κάποιοι άνθρωποι να είναι για παράδειγμα πολύ καλοί μηχανικοί (τυχαίο το παράδειγμα), αλλά να μην είναι καλοί στις ξένες γλώσσες (επίσης τυχαίο το παράδειγμα). Μπορεί να είναι εξαιρετικοί στην εύρεση πόρων μέσω φορολογίας (ξανά – μανά τυχαίο παράδειγμα), αλλά να μη σκαμπάζουν από γεωγραφία, οικονομικά ή διεθνείς σχέσεις (τυχαία και τα τρία αυτά).
Γιατί κάνουμε τώρα αυτή την κουβέντα; Επειδή ο Μέγας Έμπορος, ο Sultan of Swing Ερντογάν, είναι στη χώρα μας και είναι δεδομένο ότι δεν θα γυρίσει στην Τουρκία, αν δεν παζαρέψει για να πάει κάτι. Και το «κάτι» προφανώς δεν είναι τσολιαδάκια από την Πλάκα ή ένας Σάτυρος με την κουκούνα προτεταμένη, αλλά κάπως πιο ουσιαστικά πράγματα. Τι φοβούνται οι αναλυτές ότι μπορεί να πάρει στις αποσκευές του γυρνώντας στη χώρα του;
1. ΚΑΙ τη Λέσβο ΚΑΙ τη Μυτιλήνη, καταφέρνοντας ένα καίριο χτύπημα στον ψυχισμό του Αλέξη Τσίπρα, που θα χάσει με μια κίνηση δυο σταθερές που είχε στη ζωή του.
2. Τη Ζωζώ Σαπουντζάκη. Μετά τα μάρμαρα που είναι στο Λονδίνο και δεν μας τα επιστρέφουν, αντέχουμε να χάσουμε και μια Καρυάτιδα;
3. Ολόκληρη τη Θράκη. Με το λέγε – λέγε μπορεί να πείσει κάποιους ότι η μειονότητα είναι τουρκική και όχι μουσουλμανική και του χρόνου να απολαμβάνουμε ντέρμπι Ξάνθη – Μπεσίκτας.
4. Τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους μας. Μια που μετά το πραξικόπημα, οι μισοί πρωταγωνιστούν στο reality «Εξπρές του Μεσονυχτίου» στις τουρκικές φυλακές, θα πάρει με δανεισμό και οψιόν αγοράς τους μισούς δικούς μας. Και τη δουλειά του θα κάνει και θα ανοίξει χώρος για διορισμούς για να βολέψουμε κόσμο για να λειτουργήσει καλύτερα ο κρατικός μηχανισμός.
5. Τον Κωνσταντίνο Βασάλο. Διότι η Τουρκάλα από το Survivor έχει μαραζώσει.
6. Το Φάνη Γκέκα. Υπάρχει κανείς πιο άξιος και πιο γνώστης του τουρκικού ποδοσφαίρου, μετά τη θητεία του σε τόσες ομάδες της γείτονος χώρας; Υπάρχει κανείς πιο κατάλληλος να προάγει τα ιδεώδη της ελληνοτουρκικής φιλίας; Υπάρχει κανείς πιο σεβάσμιος για να γίνει Υπουργός Αθλητισμού της Τουρκίας;
7. Τον Πάνο Καμμένο. Διότι ξεκινούν στην Κωνσταντινούπολη τα γυρίσματα του καινούργιου «Ράμπο» και ο Σταλόνε κρέμασε τα φυσεκλίκια του.
8. Το Θανάση Αντετοκούνμπο. Βασικά εδώ έγινε παρανόηση: του ζήτησε ο Ομπράντοβιτς να του φέρει γυρνώντας το Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά ο Σουλτάνος – ποδοσφαιρόφιλος γαρ – μπερδεύτηκε και πήρε μαζί του το Θανάση.
9. Το «Ρουβίκωνα». Αν μπόρεσαν να κάνουν τέτοια περαντζάδα στο Πεντάγωνο και μπαινοβγαίνουν όποτε γουστάρουν, όπου γουστάρουν, σκεφτείτε τι μπορούν να κάνουν σε Μυστικές Επιχειρήσεις κατά των Κούρδων.
10. Το Γιώργο Λάνθιμο. Βασικά δεν μας τον ζήτησε. Τον βάλαμε κρυφά μέσα στη βαλίτσα του μπας και γλιτώσουμε…
