Eίναι μία από τις ημέρες που σημάδεψαν την πρόσφατη ελληνική ιστορία, την ημέρα που ο τότε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο ξεκίνησε να μιλάει για τα μνημόνια και αυτό ήταν μόνο η αρχή, δεν είχαμε ιδέα για την κοινωνική καταστροφή που ερχόταν και βασικά είχε ήδη έρθει. Ήμουν ακόμη μαθήτρια Λυκείου όταν έγινε το διάγγελμα και θυμάμαι ακόμη τα πρωτόγνωρα συναισθήματα, να καθόμαι μπροστά στην τηλεόραση και να προσπαθώ να κατανόησω και εγώ τι ακριβώς είχε συμβεί, το οποίο βέβαια τόσο εγώ όσο και πολλοί άλλοι το καταλάβαμε πολύ καλά, καθώς μέχρι το 2018 αυτή η οχταετία ήταν πολύ σκληρή. Ανάμεσα στα άλλα, η ανεργία και η οικονομική εκμετάλλευση είχαν χτυπήσει «κόκκινο» κάτι που είχε όπως είναι αναμενόμενο αντίκτυπο στη ψυχολογία των πολιτών.
Δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν ούτε οι βασικές υποχρεώσεις, το κέντρο στην Αθήνα είχε μετατραπεί σε μία ζούγκλα και όλα είχαμε ένα φόβο για το τι θα μπορούσε να συμβεί ακόμη χειρότερο στο μέλλον. Όπου έβλεπες υπήρχε μία δυστυχία και πώς να μην γίνει αυτό, όταν δεν ξέρεις τι να περιμένεις την επόμενη ημέρα. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα πρώτα δύο χρόνια μετά την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο, το κεφάλαιο «Εύρεση εργασίας» τι υπήρχε εκεί έξω. Εν έτει 2024 η κοινωνική πραγματικότητα είναι καλύτερη. Ήταν ζοφερή η πραγματικότητα και δύσκολο να συμμορφωθείς με τη νέα κατάσταση.
Γιατί ανησυχεί ο κόσμος ότι έρχεται νέο «κραχ»;
Τι έγινε 14 χρόνια πριν στο Καστελόριζο
Ήταν 23 Απριλίου του 2010 όταν ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου με ένα δραματικό διάγγελμα από το ακριτικό Καστελόριζο ανακοίνωνε ότι: «Η Ελλάδα ζητά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». Το διάγγελμα ξεκινούσε κάπως έτσι: «Χθες, ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009. Θύμισαν σε όλους μας τα ακατανόητα λάθη, τις παραλείψεις, τις εγκληματικές επιλογές και την καταιγίδα των προβλημάτων που μας κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Όλοι μας κληρονομήσαμε – η σημερινή Κυβέρνηση και Ελληνικός λαός – ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί. Μια χώρα χωρίς κύρος και αξιοπιστία, που είχε χάσει το σεβασμό ακόμα και των φίλων και των εταίρων της. Μια οικονομία εκτεθειμένη στο έλεος της αμφισβήτησης και των ορέξεων της κερδοσκοπίας. (…) Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι».
Το «Κραχ» της Wall Street: Η απαρχή μιας παγκόσμιας καταστροφής
Η επόμενη ημέρα μετά το διάγγελμα
Λίγους μήνες πριν την απομάκρυνση του Ντομινίκ Στρος-Καν από τη θέση του ως πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είχε αποκαλύψει ότι οι όροι για τη συμφωνία της ένταξης της Ελλάδας στο ΔΝΤ γίνονταν επί μήνες κρυφά με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ενώ η επίσημη θέση της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν πως γινόταν προσπάθεια να αποφευχθεί πάση θυσία η χρηματοδότηση από το ΔΝΤ. Τα σκληρά μέτρα του πρώτου μνημονίου προκάλεσαν τεράστια λαϊκή οργή και την επικείμενη πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και την αντικατάστασή της από αυτή του Λουκά Παπαδήμου το 2011.
