Η κάθε ημέρα στη δουλειά μας, ειδικά όταν εργάζεσαι σε γραφείο είναι μία ξεχωριστή ιστορία. Ο μικρόκοσμος της δουλειάς είναι ένας διαφορετικός κόσμος είτε είναι καλός είτε είναι κακός. Όπως έχω ξαναπεί έρχεσαι σε καθημερινή επαφή με δεκάδες άτομα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα έλεγες ούτε καν γεια. Είναι τύποι συναδέλφων, διαφορετικοί άνθρωποι, όπου σε βοηθούν να αντιληφθείς διαφορετικά τον κόσμο. Από την άποψη ότι μπορεί να διαφέρει ο τρόπος σκέψης σας τόσο πολύ που να σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά τον κόσμο. Λέω αυτή την φορά να επικεντρωθώ σε έναν άλλο τύπο συναδέλφου, στον ήσυχο συνάδελφο. Και ποιος είναι αυτός; Ας το δούμε παρακάτω.
Πέρα από τους τοξικούς συναδέλφους, όλες οι υπόλοιπες κατηγορίες μπορούν να συμβούν και δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν θέλω να τον αναφέρουμε ως πρόβλημα, θέλω περισσότερο να τον αναφέρω ως τύπο ανθρώπου που δουλεύουμε μαζί του. Είναι εκείνος ο άνθρωπος που τον βλέπεις και ενώ μπορείς να τον βλέπεις σε καθημερινή βάση, δεν ξέρεις τίποτα για αυτόν, ούτε καν το όνομά του. Δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνεται αυτό είναι εκείνος ο τύπος, ξέρεις εκείνος ο τύπος που «κάθεται εκεί» που «δεν μιλάει ποτέ», που «φοράει κάτι συγκεκριμένο» και κάπως έτσι αντιλαμβάνεσαι ότι είναι άγνωστος. Μήπως, όμως τελικά δεν είναι από εσωστρέφεια, αλλά από επιλογή και μάλιστα σωστή επιλογή; Γιατί να ξέρουν στη δουλειά σου για εσένα, όταν ξέρεις καλά ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι άγνωστοι;
5 τεμπέληδες του γραφείου που απορούμε γιατί λέγονται «εργαζόμενοι»
Προσωπικά υποστηρίζω ότι αυτή τη στάση, καθώς δεν χρειάζεται να ξέρουν και πολλά-πολλά οι γύρω, αλλά εντάξει αυτή είναι μία οπτική δεν χρειάζεται να την ακολουθούν όλοι, όμως προσωπικά μιλώντας θεωρώ ότι είναι η σωστή. Βέβαια από αυτό μέχρι να μη μιλάει καθόλου έχει τεράστια διαφορά, αφού το θέμα είναι να έχεις και μία επαφή με το εργασιακό σου περιβάλλον, αλλά και πάλι είναι προτιμότερος από εκείνον που είναι φασαριόζος και μιλάει όλη την ώρα.
Τι να συμβαίνει στον ψυχισμό του;
Είναι εκείνος ο τύπος που μπορεί να έχει το πανοπτικόν, όμως μπορεί και όχι. Μπορεί να παρατηρεί πάντα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κάνει κιόλας. Μπορεί να είναι εκείνος που τελικά ξέρει όλες τις ιστορίες του γραφείου, αφού μέσα από την ησυχία του μπορεί να δουλεύει και να παρατηρεί τα πάντα. Είναι εκείνος που μπορεί να σου λέει καλημέρα και να το κάνει δειλά-δειλά, αλλά μπορεί να μην αισθάνεται τόσο άνετα στον τρόπο έκφρασή τους.
Πιστεύω πως ο ήσυχος είναι ο ιδανικός συνάδελφος, έχει πιάσει το νόημα της δουλειάς. Είναι ο χώρος εργασίας, δεν είναι φίλοι οι συνάδελφοί σου, μπορεί κάποιοι να γίνουν φυσικά στην πορεία, όμως αυτό πρέπει να στο αποδείξουν. Συνεπώς, μπορεί να είναι ένα είδος τακτικής στη δουλειά να μην ανοίγεσαι πολύ, αφού δεν χρειάζεται να γνωρίζουν πολλά για εσένα το οποίο μου φαίνεται και λογικό.
Μήπως τελικά πρέπει να ακολουθήσεις την πορεία του;
