Νομίζω πως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής στη Θεσσαλία. Όταν η στάθμη του νερού θα πέσει και τα τηλεοπτικά συνεργεία θα γυρίσουν στην πρωτεύουσα για να στρέψουν τις κάμερές τους στην επόμενη καταστροφή, τα πάντα θα έχουν ξεχαστεί. Εξάλλου αν κάτι δεν το καλύψει η τηλεόραση, τα sites και τα social media, είναι σα να μη συνέβη ποτέ. Θα έχουμε προχωρήσει τις ζωές μας στην κανονικότητα ωστόσο τη σκληρή πραγματικότητα θα τη βιώνουν μόνο όσοι υπήρξαν θύματα της καταστροφής. Η Θεσσαλία διαλύθηκε. Καταστράφηκε. Δεν είναι μόνο οι νεκροί που τον αυξανόμενο αριθμό τους θα τον μαθαίνουμε καθημερινά και η είδηση θα παίζει όλο και πιο χαμηλά όπως συνέβη με τα θύματα του Covid-19. Είναι οι καλλιέργειες, είναι τα σπίτια, είναι ολόκληρες ζωές που θάφτηκαν κάτω από τη λάσπη. Η Θεσσαλία βιώνει το δικό της Τσέρνομπιλ.
Ωστόσο ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, σε αυτήν την πρωτοφανή καταστροφή, η αναλγησία βρήκε μία τρύπα για να χωρέσει. Έρχεται με το πρόσωπο των εισπρακτικών. Σύμφωνα με καταγγελία που έφερε στην επιφάνεια του Open και η εκπομπή «Ώρα Ελλάδος», εισπρακτικές παίρνουν τηλέφωνο τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας και τους ενοχλούν για τυχόν καθυστερήσεις. Την ώρα που οι τράπεζες προχωρούν σε αναστολή των πληρωμών δανείων των πληγέντων, τα funds δεν έχουν ανακοινώσει ακόμη ανάλογη πρωτοβουλία. «Υπάρχουν οχλήσεις», αναφέρθηκε στην εκπομπή με τον Παναγιώτη Στάθη να αντιδρά σε έξαλλη κατάσταση λέγοντας: «Ρε πάνε καλά; Ντροπή να παίρνουν τηλέφωνο οι εισπρακτικές τους πλημμυροπαθείς, ντροπή».
Καλές οι αντιδράσεις και τα ξεσπάσματα κύριε Στάθη, κατανοούμε τις αγαθές προθέσεις, αλλά το τέρας της αναλγησίας ποιος το έθρεψε στην κοινωνία μας; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στις εισπρακτικές να πιέζουν σαν τοκογλύφοι της Νάπολης; Αξίζει να σημειωθεί πως την Δευτέρα (11/9) εκδόθηκε πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την αναστολή μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης (πλειστηριασμών) στην Περιφέρεια Θεσσαλίας λόγω της κακοκαιρίας Daniel, με ισχύ από 6 Σεπτεμβρίου έως 10 Νοεμβρίου, διάστημα που απαιτείται ώστε να ολοκληρώσει η Κεντρική Επιτροπή Κρατικής Αρωγής το έργο της και να βγουν οι σχετικές Υπουργικές αποφάσεις. Από τις 11 Νοεμβρίου, λοιπόν, θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Θα έχει ξεχαστεί και το θέμα των πλημμυρών, οπότε αλφαδιά.
Σκέψου να είσαι πατέρας, να έχεις πνιγεί στη λάσπη και οι εισπρακτικές να σε καλούν για να ζητήσουν, τι; Με τι θράσος σηκώνεις το τηλέφωνο και ζητάς από τον πλημμυροπαθή, τι ακριβώς; Σκέψου να είσαι γιος, να βλέπεις τους κόπους μίας ζωής των γονιών σου να καταστρέφονται, να μην έχουν πλέον ζωή, να γίνονται πρόσφυγες στον τόπο τους και να έχεις το κάθε «κοράκι» να «κάνει τη δουλειά του». Σε αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει σωτήρια. Η κοινωνία είναι ανήμπορη να αντιδράσει. Σε κάθε καταστροφή έχει το δικαίωμα των 24 ωρών να ξεσπάσει. Να πει όλα όσα θέλει να βγάλει από μέσα του. Η Πολιτεία έχει αφήσει στο περιθώριο την κοινωνία και το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής απόφασης, το αισθανόμαστε στο πετσί μας.
Μέχρι την επόμενη καταστροφή, μέχρι αύριο.
